Εκεί, σε μια άκρη, στα απόμερα, μόνο κι έρημο,

ένα γράμμα ,κλεισμένο στη φυλακή του φακέλου,

να προσπαθεί τόσα χρόνια να μιλήσει,

να το ακούσουν, μικροί και μεγάλοι, μήπως…

Ναι ! μήπως και κατανοήσουν τα γραφόμενα

και κάποιες καρδιές έρθουν σε συναίσθηση,

από τα δακρύβρεκτα γράμματα του πόνου,

που πότισαν κάθε γωνιά της γης .

Μα τόση υπομονή ! τόσα χρόνια,

να περιμένει δίχως καμία ανταπόκριση

και να στερείται το λόγο ,το δικαίωμά τους,

να πουν μια λέξη, έστω μια λέξη, μα ούτε κι αυτό.

Ένα γράμμα παραπεταμένο, μαζί με τόσα άλλα

και οι πιο πολλοί να αγνοούν το περιεχόμενο,

να αρνούνται να το ακούσουν , να το δεχτούν,

μήπως και αρχίζει να γεννιέται ξανά η αγάπη.

Κι όμως, ίσως ήρθε ώρα στην αναζήτηση της αλήθειας

κι ο νέος του κόσμου το είδε και το άνοιξε

κι άρχισε να το διαβάζει ποιητικά, όμορφα

κι ο κόσμος πλημμύρισε με φως .

Μιλούσε για όλα τα του κόσμου,

για τον άντρα και τη γυναίκα, για την οικογένεια ,

για την ειρήνη, για την κατανόηση, για το έλεος,

για την ευσπλαχνία, τη δικαιοσύνη και τη συγχώρεση.

Γυναίκα μου έγραφε, γλυκιά μου, γοργόνα μου

και ζωγράφιζε την όμορφη ένωσή τους, τον κόσμο

κι έπλαθε με αιώνια φωτεινή ζύμη αγάπης,

την αγάπη του Χριστού και του πλησίον.

Έγραφε για τον πόλεμο και την σκληρότητά του,

για το κακό ,το θάνατο και τη δυστυχία,

αυτά που οι άνθρωποι προξενούσαν,

και ασχήμιζαν την ομορφιά της ζωής.

Έγραφε, έγραφε κι έγραφε για τους ηγέτες,

για τον Τραμπ, για τον Πούτιν,

για τον Μακρόν, για την Ευρώπη και την Ασία ,

για την Ελλάδα, για τον κόσμο όλο, για όλα τα Έθνη.΄

Και διάβαζε δυνατά για να ακουστεί,

από όλους τους ηγέτες, σ΄ ανατολή και δύση,

για να ξυπνήσουν, να ανοίξουν τα μάτια τους

και να ακολουθήσουν χρηστή πορεία ειρήνης.

Κι έφτασε στη σελίδα εικοσιπέντε

κι άρχισε να κλαίει πολύ ,ασταμάτητα,

και τα αναφιλητά του ζωγράφισαν τα παιδιά ,

τα παιδιά της Γάζας, τα παιδιά των πολέμων.

Έκλαιγε, γιατί, χιλιάδες χρόνια και δεν μάθαμε

και σκληρόκαρδα και κυνικά, ακολουθήσαμε τη βία,

τον ένα πόλεμο μετά τον άλλον, στα χειρότερα…

αδιαφορώντας για το καλό, το όμορφο, το ειρηνικό.

Ένα γράμμα, που δεν διάβασες …διαβάζεται τώρα,

γραμμένο με πόνο, με δάκρυ, με αίμα,

ζωγραφισμένο με μάτια παιδικά, φοβισμένα,

που κοιτάζουν στον ουρανό και ελπίζουν !