Μάζεψα τα σύνεργα, το χρώμα, τον χρωστήρα, το αυγόξυδο,

για να ζωγραφίσω το Φως, την αγάπη και την αλήθεια,

γνωρίζοντας το θησαυρό της καρδιάς μου, το όραμα,

να περιγράψω, κατά χάριν,   το απερίγραπτο .

Αυτό το απερίγραπτο αναζητάμε μέσα στο χρόνο μας,

ζωγραφίζοντας ή όχι την πορεία μας, το όνειρό μας,

το δικό μας καλό ή κακό ,το μεγάλο θησαυρό,

 για το εγώ μας, για τον πλησίον μας ή την κοινωνία.

Η τελευταία πινελιά ! είναι το ζητούμενο,

αν θα δώσει νόημα και περιεχόμενο στην αναζήτησή μας,

αν θα στολίσει την όλη πορεία  και  παρουσία μας ,

ναι ! το αποτέλεσμα το μείζον, ο καρπός του!

Η τελευταία πινελιά ! ναι, το τελευταίο εκβάν,

σμιλεύοντας , σιγά –σιγά ,το ποθούμενο της καρδιάς μας,

προχωρώντας μέσα στο χρόνο. ψηλαφώντας ,

αναζητώντας με  μεγάλη  λαχτάρα τον θησαυρό.

Αλήθεια !η επιλογή, πάντα ελεύθερη είναι,

στα δύσκολα και στις ανηφοριές του βίου,

στις θλίψεις και στις  στερήσεις, στους κατατρεγμούς,

πάντα, η  απάντηση είναι η δική μας, μόνο δική μας !

Η τελευταία πινελιά ! λουσμένη μέσα στο φως!

να  καταγράφει με τον χρωστήρα το Φως Του!

και να μας οδηγήσει σε  έργα αγάπης, ειρήνης έργα,

έργα απλά ,όμορφα, ταπεινά, για τον κόσμο όλο!

Η τελευταία πινελιά ! γνωρίζοντας το χρέος μας,

ένα χρέος αγάπης  απέναντι στον πλησίον μας,

απέναντι στην ανθρωπότητα, στολίζοντάς την

ναι! με το απερίγραπτο του χρωστήρα και της καρδιάς μας !