Κι η γέννηση ήρθε, μαζί και η αγάπη,

στα μάτια στο πρόσωπο στην ψυχή,

στολίσματα ουράνια, μικρά αστεράκια,

ανθάκια  της άνοιξης, φως λαμπερό !

Της αγάπης το φως, ζωγράφισε φως,

για να οδηγεί τη ζωή στο άπειρο του Θεού,

πάντα με αγνότητα και απλότητα,

προς το καλό, προς  το αγαθό και τον πλησίον.

Αλήθεια, μπορεί να υπάρξει κόσμος δίχως αγάπη,

παιδί δίχως χαμόγελο, δίχως φωνή ,

ένα αγκάλιασμα πατρικό, της μάνας το χάδι,

 η ευχή της ,το δάκρυ της αγάπης της .

Πώς θα ήταν ο κόσμος ,δίχως στο στόλισμά της,

δίχως τη θαλπωρή, τη ζέστα της ανάσα της,

δίχως τη χαρά και την ελπίδα της,

τη γλυκύτητα και τη δροσιά της καλοσύνης της.

 Αλίμονο στον κόσμο που θα χάσει το Φως,

τότε, που η αγάπη θα φυλακιστεί  ξανά,

όταν οι σκιές σκεπάσουν το χαμόγελο,

κάθε χαρά ,κάθε ελπίδα.

Η αγάπη είναι το πιο όμορφο χρώμα

και δίνει ζωή στο ακατέργαστο,

στην πέτρα, στο ξύλο, στον κόσμο,

σε κάθε άνθρωπο που θα τη ζητήσει.

Η αγάπη είναι το δάκρυ της καλοσύνης ,

είναι η θυσία για τον ξένο και τον φτωχό ,

η αλήθεια απέναντι στο άδικο,

κάθε προσφορά από τη ζέστα της καρδιάς μας.

Η αγάπη  είναι ο Χριστός Μας! το Φως!

μια αγάπη απέραντη  σε όλους μας,

εμάς τους αθλητές του κόσμου, τα παιδιά του,

που μας δόθηκε  για να τη δώσουμε και εμείς.

Ναι για να τη δώσουμε  δίχως ανταλλάγματα,

να την κάνουμε  προσφορά ελπίδας και ζωής,

να ανακουφίσουμε, να ενθαρρύνουμε,

να σφουγγίσουμε  τα δάκρυα του φτωχού.

Η αγάπη δόθηκε και σφραγίστηκε με θυσία,

με το αίμα αθώου, επάνω στο Σταυρό,

όπου  με το Πανάγια  Χέρια  Του,

αγκάλιασε όλο τον κόσμο και του σταυρωτές του.

Κι αυτή η Αγιασμένη  αγάπη του Χριστού Μας !

αναμένει  για να καρπίσει με έργα αγάπης,

με τη συμπόνια, την ελεημοσύνη, την ευσπλαχνία,

δίνοντας την καρδιάς μας και τον χρόνο της στον πλησίον! 

 Αφιέρωμα : Μικρή προσευχή !

 για τους θλιμένους της γης και των πολέμων.