Και το λουλουδάκι φύτρωσε και πήρε πνοή
κι άρχισε να λουλουδιάζει η ζωή του, όμορφο !
και στολίστηκε με μάτια όμορφα ,με ένα χαμόγελο,
με το γέλιο, το δάκρυ, την χαρά.
Κι άρχισε να βγαίνει στον κόσμο, στην μεγάλη πλατεία
και κάποιοι τον πήραν από το χέρι και του έδειξαν,
να μάθει να είναι άνθρωπος του καλού,
με κατανόηση, καλοσύνη, με αγάπη.
Δάσκαλοι της ζωής μας ! εργάτες του καλού,
που έσπειραν στην καρδιά μας το φως,
για να μπορέσουμε να πορευτούμε στον κόσμο,
να μάθουμε να εργαζόμαστε ,για τα όμορφα της ανθρωπότητας.
Δάσκαλοι της ζωής μας ! και τους θυμόμαστε,
να συμβουλεύουν, να μαθαίνουν, να οδηγούν,
τις μικρές νεανικές καρδιές και να τις πλάθουν,
μέσα στο φως, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη.
Σ΄ αυτούς τους δασκάλους, ενός όμορφου κόσμου,
δίνουμε μια θέση στην καρδιά που σμίλεψαν,
στην καρδιά μας κι είναι πάντα στη σκέψη μας,
σαν στήριγμα, σαν παράδειγμα, σαν φως.
Στους δασκάλους της ζωής μας! τότε…και τώρα,
ο λόγος τους, ο καλύτερος σύντροφος μας,
να μας δίνει θάρρος ,δύναμη κι ελπίδα,
η χρηστή βακτηρία για όμορφους δρόμους.
Μεγάλο εφόδιο ο πνευματικός λόγος, παρακαταθήκη,
για έργα και πράξεις καλής δημιουργίας,
στολισμένα με αγάπη και καλοσύνη,
μικρά λουλουδάκια της άνοιξης στην παγωνιά του κόσμου.
Στους δασκάλους της ζωής μας! Η ζωή μας !
και τους αναπολώ, τους συλλογίζομαι,
όλοι μας! θυμόμαστε την προσπάθειά τους
και ευγνωμονούμε, γελάμε, κλαίμε, προσευχόμαστε !
