Στη δύναμη των όπλων τα πρωτεία
και σ΄ όλα τα σπαθιά κάθε λατρεία ,
όργανα ισχυρά της εξουσίας ,
σύμβολα μιας τρελής ανοησίας.
Μιλάνε και τα λόγια τους σκληρά,
σαν πέτρα σαν ατσάλι η ματιά τους ,
αίμα κατάμαυρο ,ο χρόνος τους μετρά
κι αλήθεια, πώς αντέχει η καρδιά τους .
Γιατί επέλεξαν αυτή τη λύση
και κλάματα πλημμύρισαν τη φύση
κι ο πόνος γιόμιζε κάθε καρδιά
απ΄του πολέμου τη φωτιά.
Πώς ξέχασαν οι άνθρωποι το φως
και διάλεξαν το απόλυτο σκοτάδι
κι έδιωξαν την αγάπη ,αλήθεια πώς.
Δίχως το δέντρο της αγάπης ,ποιος μπορεί ,
τον ήλιο και τα αστέρια να αντικρίσει,
να δει φτωχό και δε δακρύσει.
Αφιέρωμα αγάπης και συμπαράστασης ,
για τους πονεμένους των πολέμων.
