Ένα δάκρυ... παντού δάκρυα!
Της τρέλας ... άνθρωποι βαμένοι στο χρώμα του κακού,
να στρέφονται εναντίον των συνανθρώπων τους,
να σκοτώνουν ,να βιάζουν, να αποκεφαλίζουν,
έτσι, μόνο έτσι, χάριν μια ανόητης βίας .
Εν Ισραήλ, έτσι συνέβη εκείνο το πρωινό ,
όαν την αυγή ήρθε το σκοτάδι και θέριεψε
και πότισε με πόνο κάθε καρδιά
και το καλό, απόμερα, σε μία γωνιά έκλαιγε.
Και σκόρπισε παντού τον τρόμο και τον φόβο
κι έφερε και το θάνατο ,όλη την αγριότητά του,
εναντίον όλων, αδιάκριτα, σκληρά και κυνικά,
αγνοώντας και αδιαφορώντας για κάθε δάκρυ.
Ένα δάκρυ.. παντού δάκρυα ! μσιωπή,
ένα βουβό κλάμα, με χιλιάδες γιατί...
άνθρωποι ,αδίστακτα, να σηκώνουν το δρεπάνι,
να θερίζουν... άντρες ,γυναίκες .παιδιά .
Αλήθεια, πώς μπόρεσαν να το κάνουν αυτό,
με τί καρδιά, με τί ψυχή το τόλμησαν
κι ούτε οι ικεσίες τους σταμάτησαν,
ούτε τα άδολα μάτια των νηπίων,
Ένα δάκρυ... πολλά δάκρυα! κι έκλαψε η φύση,
για τη χρήση του κακού , το τόσο αίμα,
στο βωμό μιας ανόητης σκληροκαρδίας και μίσους,
αφήνοντας την αγάπη στο περιθώριο .
Εν Ισραήλ, παντού φύτρωσε ο πόνος
και τα ανθάκια του σκόρπισαν θλίψη και δυστυχία
και η Ειρήνη η διώχτηκε και πάλι,
και την πέταξαν σε μια γωνιά, την φυλάκισαν .
Εν Ισραήλ ,ένα δάκρυ... παντού δάκρυα !
κι ο τόπος σκοτείνιασε στο πέπλο της θλίψης
κι ο ήλιος και τα αστέρια δάκρυσαν
και έμεινε μόνο η ελπίδα κι η προσευχή !
Μικρή προσευχή !
Για το αθώα θύματατ ης επίθεσης εναντίον του Ισραήλ,
μια αδιάκοπη προσευχή στο Φως !
για την Ειρήνη του κόσμου ,
για την για την ομορφιά της αγάπης!
