Όταν του κόσμου η εικόνα μας φαίνεται θολή
και εσύ, νομίζεις πως χάθηκε η κάθε ανατολή,
όταν το δίκιο και η αγάπη φεύγουνε θαρρείς,
τότε μια σπίθα θάρθει να φανεί και εσύ θα δείς.
Θα δεις τα νιάτα μας, στο πάνθεο της γης της Κρήτης,
να γράφουν με το αίμα τους σελίδες αρετής,
απέναντι σε βάρβαρους ,τους Γερμανούς ναζί,
που βίαια θελήσανε τη γη μας να μη ζει.
Το δέντρο της ελευτεριάς το πότισαν και πάλι,
άνδρες ,γυναίκες και παιδιά επήραν τη σκυτάλη
και στόλισαν και κέντησαν με αγώνες και θυσίες
της Κρήτης την αντίσταση σε μαύρες εξουσίες.
Κάθε πετρούλα των βουνών γράφει και το όνομά τους,
στης μοναξιάς την ομορφιά, στο χρώμα της καρδιάς τους
κι έγιναν θρύλος ζωντανός το Μάη του σαράντα
κι άνθισε ο αγώνας τους στην ιστορία πάντα.
Μάθε το, φίλε μου καλέ, ήρωες πάντα υπάρχουν,
που τη ζωή δεν σκέφτονται και τήνε θυσιάζουν,
εις την γλυκιά πατρίδα τους ,την πίστη στο Χριστό,
γι αυτό και αγωνιστήκανε να διώξουν το κακό.
Σ΄αυτούς τους ήρωες της γης, της Κρήτης τα βλαστάρια,
ένα λουλούδι τσ΄Άνοιξης, γενναία παλλικάρια,
αφήνω εμπρός σας ταπεινά κι ένα μικρό κεράκι,
ανάβω εις τη μνήμη σας ,της λευτεριάς δεντράκι.
