Η νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση ενσωματώνει όλες τις βασικές αρχές και ρυθμίσεις των μνημονίων. Ως εκ τούτου.
Οι παλιοί ασφαλισμένοι που διατήρησαν την προσωπική διαφορά δεν θα δούνε κάποια αύξηση αν και τίθενται ζητήματα νομιμότητας. Ειδικώτερα:
α. Παραμένει δομικά το σύστημα, όπως ορίσθηκε με τις διατάξεις του ν. 4387/2016. Οι τεχνικές οργανωτικές και λειτουργικές παρεμβάσεις δεν αλλάζουν τη δομή του συστήματος.
β. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, του συστήματος που αφορούν το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών, δεν αλλάζουν και δημιουργούνται μεγάλα ερωτηματικά για την αντικατάσταση του όρου «αξιοπρεπούς» σύνταξης μ τις «επαρκείς συντάξεις». Οι «επαρκείς συντάξεις» δύναται ερμηνευτικά να αλλάξουν το περιεχόμενο του όρου «αξιοπρεπής» σύνταξη και να οδηγηθούμε σε συντάξεις πρόνοιας, που «επαρκώς» θα επιτρέψουν στους ασφαλισμένους να μην πεθάνουν.
γ. Καταργείται οριστικά η 13η και 14η σύνταξη δηλαδή οι παροχές αδείας και δώρων.
δ. Θεμελιώνονται διαδικασίες επιδοματικού πελατειακού κράτους με προνοιακές παροχές στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες και όχι με διαδικασίες συγκρότησης ενός θεσμικού Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.
ε. Το νέο ασφαλιστικό διατηρεί τη διάκριση εθνικής και ανταποδοτικής σύνταξης. Το κράτος εγγυάται μόνο την απόδοση εθνικής σύνταξης και διατηρεί τον «κόφτη» ότι αν ο υπολογισμός εξόδων-εσόδων είναι αρνητικός, αυξήσεις δεν θα υπάρχουν.
ζ. Παγώνει η αύξηση της αγοραστικής δύναμης των συνταξιούχων, αφού η όποια αύξηση μετά το 2023 συνδέεται άμεσα με τα ποσοστά του πληθωρισμού.
η. Οι παλιοί ασφαλισμένοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία περίπου τα δύο εκ. δεν θα έχουν καμία αύξηση στην κύρια σύνταξη στη βάση της αρχής της ανταποδοτικότητας και αναλογικότητας εισφορών-παροχών.
θ. Στο πεδίο των κύριων συντάξεων στους κερδισμένους συγκαταλέγονται οι σημερινοί εργαζόμενοι που βγαίνουν ή θα βγουν σε σύνταξη από 1η Οκτωβρίου 2019 και μετά με περισσότερα από 30 και έως 44 έτη ασφάλισης. Στους κερδισμένους εντάσσονται και οι σημερινοί συνταξιούχοι (πάντα με περισσότερα από 30 και έως 44 έτη ασφάλισης) πριν από τις 12 Μαΐου 2016.
ι. Όσον αφορά τις αλλαγές που προωθούνται στο πεδίο των εισφορών, μεγάλοι κερδισμένοι θεωρούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες - αυτοαπασχολούμενοι με ασφαλιστέο εισόδημα πάνω από 13.000 ευρώ.
ια. Στους εργαζόμενους συνταξιούχους η ποινή περιορίζεται στο 30%.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: «Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν» με το νέο ασφαλιστικό. Οι μνημονιακές διατάξεις μας ακολουθούν κατά βήμα. Μπορεί οι νομικές μάχες να μας πήγαν ένα βήμα πιο μπροστά, αλλά το δημόσιο μάχεται να ακυρώσει και αυτά τα βήματα.
Σε προέκταση των κοινωνικών αγώνων, οι νομικοί αγώνες και οι κρίσιμες μάχες στα δικαστήρια για 2,7 εκ. συμπολίτες μας, οι πολίτες αναμένουν με αγωνία την απόδοση δικαιοσύνης. Οι δικαστικές μάχες που κερδήθηκαν δεν έγιναν σεβαστές από την Πολιτεία.
Σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 56017/425/9-12-201- έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων το συνολικό ύψος της δαπάνης που θα επιβαρυνθεί ο ΕΦΚΑ, αν κληθεί να επιστρέψει στους συνταξιούχους τις περικοπές, που επέφεραν στις κύριες συντάξεις στους οι ν. 4051/2012 και 4093/2012, εκτιμάται ως εξής:
Για την περίοδο από 1-1-2013 έως 9-6-2015 σε 8.742 εκ. ευρώ.
Για την περίοδο από 10-6-2015 έως 11-5-2016 σε 3.262 εκ. ευρώ.
Για την περίοδο από 12-5-2016 έως 31-1-2018 σε 9.471 εκ. ευρώ.
Το δε συνολικό ύψος της δαπάνης που θα επιβαρυνθεί το Ε.Τ.Ε.Α.Ε.Π., αν κληθεί να επιστρέψει στους συνταξιούχους τις περικοπές, που επέφεραν στις επικουρικές συντάξεις τους οι ν. 4051/2012 και 4093/2012, εκτιμάται ως εξής:
Για την περίοδο από 1-1-2013 έως 9-6-2015 σε 1.948 εκ. ευρώ.
Για την περίοδο από 10-6-2015 έως 11-5-2016 σε 723 εκ. ευρώ.
Για την περίοδο από 12-5-2016 έως 31-1-2018 σε 2.109 εκ. ευρώ.
Έγινε μεγάλη συζήτηση για την επιστροφή των αναδρομικών στους συνταξιούχους. Προσέφυγαν χιλιάδες συνταξιούχοι στα Δικαστήρια για να δικαιωθούν και το πέτυχαν. Έκλεισαν, τα αυτιά σε όλους αυτούς που προπαγάνδιζαν: «μην τρέχετε στα Δικαστήρια». Η Πολιτεία συνεχίζει να αρνείται να εφαρμόσει αυτές τις αποφάσεις, με την δικαιολογία ότι δεν παράγουν δεσμευτικότητα διότι είναι αβάσταχτο για το δημόσιο κόστος.
Για το Δημόσιο συμφέρον
Κατανοούν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι τις ανάγκες της Πολιτείας. Δεν αποδέχονται βέβαια να σηκώνουν δυσανάλογα τα βάρη της οικονομικής εξυγίανσης του κράτους, που αντί να παρέχει προστασία ουσιαστική, προσπαθεί με φιλοδωρήματα να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση.
Η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος δεν σημαίνει ότι με την απλή επίκληση των ταμειακών ελλειμμάτων του Δημοσίου δεν θα λαμβάνεται υπόψη το ιδιωτικό συμφέρον, το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, χάριν και της οποίας γίνονται οι ρυθμίσεις, δεν κρίνεται μονάχα με την οικονομική της διάσταση, αλλά και με, το κοινωνικά αποδεκτό, την ποιότητα των περιεχομένων υπηρεσιών και αποδοχών.
Η αρχή της ανταποδοτικότητας στο ασφαλιστικό σύστημα, δεν μπορεί σε άνισες καταστάσεις να διαμορφώνει ίσους κανόνες και να ανατρέπει πλήρως το εργασιακό μοντέλο. Δεν είναι δίκαιο να τιμωρείς αυτούς που δουλεύουν περισσότερα χρόνια πληρώνοντας μεγαλύτερες εισφορές και ισοπεδώνοντας προς τα κάτω το εισόδημά τους.
Στην προκειμένη περίπτωση οι μεσαίες και ανώτερες συντάξεις έχουν βάναυσα περικοπεί και περιορισθεί σε βαθμό που παραβιάζεται. η αρχή της ανταποδοτι- κότητας εισφορών - παροχών. Το σύστημα. βαθμίδων συρρικνώνεται προς τα κάτω και σε 15 χρόνια οι νέοι συνταξιούχοι σε ποσοστά 65% θα παίρνουν συντάξεις πλησίον της εθνικής σύνταξης των 385 ευρώ.
Την τελευταία οκταετία το κάθε μέρα και χειρότερα είναι η πραγματικότητα στα εισοδηματικά και τις παροχές των συνταξιούχων. Έχει πολλές φορές, όπως και με τις επίδικες διατάξεις, παραβιασθεί βάναυσα η αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης προς το κράτος.
