Αλήθεια ! Ο πόνος έχει την ίδια πατρίδα!
και όλοι αδέλφια είναι και γίνονται,
μέσα σε μια στιγμή,μια μαγική στιγμή,
τότε, που αρχίζουν να μιλούν οι καρδιές όλων.
Ο πόνος έχει την ίδια πατρίδα !εδώ κι εκεί,
σε κάθε γωνιά του κόσμου,ο ίδιος είναι,
το ίδιο κλάμα,τα ίδια δάκρυα,ίδια δυστυχία,
μια παγκόσμια αγάπη,αδελφική αγάπη !
Μέσα σε μια στιγμή,ένας σεισμός έγινε αδελφός
κι ένωσε και στόλισε τον καθένα με αγάπη
κι είδαν τον κόσμο καλύτερα,την ομορφιά του
κι αυτό απάλυνε κάθε πικρία ,κάθε χαμό.
Ένα “Τίκ” του χρόνου και χάθηκαν πολλά
και κόποι και αγώνες και χιλιάδες ζωές,
εκεί στα Άδανα και στη Συρία κι αλλαχού
όταν,μία πινελιά ζωγράφισε στο μαύρο.
Όμως,όλοι το είδαμε,όταν σωζόταν μια ζωή,
τη χαρά μας,όλων ,για την ομορφιά της προσφοράς,
αυτό το όμορφο και πονεμένο λουλούδι του κόσμου,
που έδινε ελπίδα ζωής,ένα δάκρυ ,ένα χαμόγελο.
Ο πόνος έχει την ίδια πατρίδα!παντού
και γλυκαίνει κάθε καρδιά κι αδελφώνει
και φωτίζει τα σκοτάδια ...κι όλοι το είδαν !
αυτό το μεγαλείο της άδολης αγάπης !
Ο πόνος έχει την ίδια πατρίδα! το ίδιο δάκρυ
και μιλάει ,την ίδια γλώσσα,τα ίδια λόγια,
τα λόγια της καρδιάς, που σπλαχνίζεται
και αγκαλιάζει,κλαίει,ενθαρρύνει,χαίρεται.
Κι αυτός,ας γίνει και τώρα μια αγκαλιά αγάπης,
μόνο αγάπης,κατανόησης,συμπαράστασης,
για τα αδέλφια μας του κόσμου, τα πονεμένα,
που δοκιμάζονται,δοκιμάζονται,Χριστέ μου!
Ας δώσουμε την αγάπης μας ! κι όσο μπορούμε,ας βοηθήσουμε!
