Στον ουρανό πάνω στη γη, παντού αναζητώ να βρω ,
ανεκτίμητο πετράδι της καρδιάς το θησαυρό ,
φίλος μου καλός να γίνει να μπορώ να πορευτώ,
νόημα ζωής να έχω, στήριγμα καλό σωστό.
Και ρωτάω κάθε πέτρα που θα βρω και το κύμα στο γιαλό,
να μου δείξει, να μου πει , με ένα νεύμα απαλό,
τι είναι αυτό το λαμπερό και αντάμα μαγικό,
για να φτιάξω της ψυχής μου ένα ωραίο γιατρικό .
ψάχνω -ψάχνω δεν το βρίσκω ,στις σκιές ,στη μοναξιά
και μιλάω και ρωτάω νάχω λίγη συντροφιά,
με τις λέξεις να το χτίσω το άσβεστο το φως
να γιομίζω να στολίζω της καρδιάς μου τον καημό .
Της καρδιάς το θησαυρό, χρόνια τον αναζητώ,
μακριά μου και κοντά μου πάντα ψάχνω να τον βρω,
μες στο κλάμα, μες στο δάκρυ και ένα αναστεναγμό ,
να λαμπρίνω , να φωτίσω της ψυχής μου τον σεισμό.
Κι ένα πρωινό τ΄ Αυγούστου εξεχείλησε το φως
κι ένα κλάμα ,ένα χέρι μίλησαν για τον Χριστό
κι έγινε χαρά μεγάλη κι η αγάπη αληθώς,
κάρπισε μεσ΄την καρδιά του κι έγινε παιδί πιστό.
Της καρδιάς το θησαυρό βρήκα και θα σας το πω,
είναι ο ήλιος και τα αστέρια,όλη η γη κι ο ουρανός,
το μικρό το χορταράκι ,κάθε δρόμος φωτεινός,
είναι ο Ιησούς Χριστός ! που πολύ τον αγαπώ,
