Γέλια, φωνές ,χαρές, τρεξίματα,
μάτια να λάμπουν, ξεφωνητά, τα παιδιά μας !
να ξεσηκώνουν τον κόσμο ,ακούραστα νιάτα
κι εμείς, να τα καμαρώνουμε, στιγμές ευτυχίας.
Η μικρή μας γειτονιά, πολλά όνειρα,
απλά, τόσο απλά, μικρές ζωγραφιές,
σε όλα τα χρώματα του κόσμου,
στιγμές παιδικές ,πανανθρώπινες.
Η μικρή μας γειτονιά, πόσο όμορφη ήταν,
μικροί και μεγάλοι, μαθητές και μαθήτριες,
με τις γιαγιάδες να χαμογελούν στο χρόνο,
να βλέπουν τα παιδιά και να νικούν το θάνατο.
Όμως, για μια στιγμή ,τα πάντα σταμάτησαν,
καμιά φωνή ,κανένα γέλιο, τίποτα...
και μόνο η σιωπή να βασιλεύει παντού,
λες και ο κακός δράκος των παραμυθιών τα τρόμαξε.
Τί έγινε ...πες μου, τί έφταιξε, ποιος,
γιατί χάθηκε το φως από τα μάτια μας
και τα παιδιά της γειτονιάς μας χάθηκαν.
Αλήθεια, τα παιδιά του κόσμου σε τι έφταιξαν.
Η μικρή μας γειτονιά σε τόνους του γκρι,
λιγοστά χρώματα, λίγα παιδιά, λίγα γέλια
και οι γιαγιάδες, οι παππούδες, χάθηκαν.
και τη θέση τους πήρε μόνο η μοναξιά.
Η μικρή μας γειτονιά, Θεέ μου ,βοήθησέ μας,
να έρθει και πάλι η άνοιξη, ο λαμπερός ήλιος,
να φωτιστεί, να λουλουδιάσει με τη χαρά,
να φύγουν τα σύννεφα του πόνου και της θλίψης.
Βοήθησε, Χριστέ μου ! στάσου δίπλα μας
κι οδήγησε μας ξανά στην αγάπη σου,
για νάρθει το φως σε κάθε γειτονιά,
σε κάθε πέτρινη καρδιά του κόσμου.
Ναι, γιόμισέ μας με την Ελπίδα σου,
στήριξέ μας, να πορευτούμε με τόλμη,
την πίστη μας δυνάμωσέ, μην αργείς,
για μας, τα παιδιά σου, τα αδέλφια της Αγάπης σου !
