Θλίψεις η ζωή μας, πολλά βήματα,
μικρά ή μεγάλα ,αβάσταχτα,
στης ύστατης δοκιμασίας το πέρασμα.
Ύστατη δοκιμασία, θλιβερό γεγονός,
να χάνεις κάποιον που αγαπάς,
τον φίλο σου, τον σύντροφο σου , το παιδί σου.
Ύστατη δοκιμασία, θλίψη μεγάλη,
σε μια στιγμή να χάνεται ο κόσμος όλος,
εικόνες, στιγμές αγαπημένες, πρόσωπα.
Και θυμήσου...κι Χριστός Μας έκλαψε,
ναι, έκλαψε για τον φίλο του, πόνεσε
και μας έδειξε το απέραντο του πόνου.
Τα “γιατί”...πάντοτε υπάρχουν, πολλά γιατί...
πίκρα, στεναχώρια, στιγμές μοναξιάς ,
στην καρδιά ,στο σώμα και στο μυαλό.
Ύστατη δοκιμασία, στιγμές συμπαράστασης,
των φίλων, των συγγενών, όλων,
ένα αγκάλιασμα, ένα δάκρυ αγάπης.
Ύστατη δοκιμασία, ελπίδα μας ,η πίστη!
ναι, απαλύνει τον μεγάλο πόνο
και στολίζει με υπομονή την καρδιά.
Ναι, γιατί η ζωή δεν τελειώνει εκεί...
από εκεί αρχίζει και δεν σβήνει ποτέ
και να θυμάστε, μας το είπε ο Χριστός Μας!
«Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνει ζήσεται»
Μικρή προσευχή, ένα κεράκι αγάπης,
στον φίλο μου Αντώνιο Ρουσσάκη.
