Κυρίως για το μέλλον του πρωτογενούς τομέα της χώρας και για να το πούμε πιο απλά, το μέλλον της ικανότητας της χώρας να παράγει διατροφικά προϊόντα.

Πάνε πολλά χρόνια από τότε που έγραψα πως είναι επικίνδυνο να στηρίζεται ο αγροδιατροφικός τομέας στις επιδοτήσεις. Και υπήρξα έντονος επικριτής της σταδιακής εγκατάλειψης των παραδοσιακών καλλιεργειών στην Κρήτη.

Και δεν είπα ποτέ να καταργηθούν οι επιδοτήσεις, ούτε υποστήριξα πως δεν χρειάζονται. Έγραψα και θα συνεχίσω να υποστηρίζω πάντα πως η κακή και με πελατειακό χαρακτήρα διαχείριση των επιδοτήσεων από το κράτος ήταν τραγική επιλογή. Όπως επίσης, ότι η προτροπή για «εύκολο χρήμα» προς τους ανθρώπους του πρωτογενή τομέα, θα επιφέρει δεινά. Ιδού, λοιπόν, σήμερα τα δεινά. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Απέναντι σε ό,τι συμβαίνει θα συνεχίσω να υποστηρίζω σθεναρά πως παράλληλα με τον εξορθολογισμό στην διαχείριση και στην καταβολή των οικονομικών ενισχύσεων για τους ανθρώπους που τις δικαιούνται, πρέπει να υπάρξει δημιουργική στροφή του ενδιαφέροντος στις παραδοσιακές καλλιέργειες και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που δίδει ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας.

Η γη δίδει πολλές ευκαιρίες σε όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με την καλλιέργεια και την αξιοποίηση της, αρκεί να έχουν μεράκι, σχέδιο και κυρίως ενδιαφέρον για την παραγωγή προϊόντων ποιότητας.

Ξεχασμένες ή μερικώς αξιοποιήσιμες σήμερα μια σειρά από καλλιέργειες, είναι δυνατόν να διαμορφώσουν νέα δυναμική στις κατά τόπο οικονομίες

Απαιτείται όμως ουσιαστική παρέμβαση, που να καθοδηγεί τους νέους αγρότες σε μια κατεύθυνση αναδιάρθρωσης των παλαιών καλλιεργειών, με παράλληλη ανάπτυξη του τομέα της μεταποίησης και βέβαια ολοκληρωμένο σχέδιο προώθησης των τοπικών προϊόντων στην εγχώρια και διεθνή αγορά.

Μπορούμε να παράξουμε αμέτρητα προϊόντα. Και όσο δεν δίνονται κίνητρα, όσο δεν ενισχύεται με παραγωγικές πολιτικές αυτός ο τομέας, τόσο η αγωνία θα περιστρέφεται γύρω από την αμαρτωλή ιστορία των επιδοτήσεων.

Νομίζω δε, πως αυτό είναι το πλέον κρίσιμο σημείο.

Διότι μετά τα όσα έχουν συμβεί και όσα φοβόμαστε πως θα ακολουθήσουν, μια μόνο συζήτηση δεν γίνεται και αυτή αφορά το πώς ουσιαστικά θα συνεχίσουμε να έχουμε πρωτογενή τομέα και πως θα αξιοποιηθούν οι δυνατότητες παραγωγής προϊόντων.

Το δίλλημα επιδοτήσεις ή καταστροφή, οδηγεί από μόνο του στο δεύτερο…