Οι αγροτοκτηνοτρόφοι του νησιού εμφανίζονται να κατέχουν αριθμητικά την πρώτη θέση στην διεκδίκηση και είσπραξη παράνομων οικονομικών ενισχύσεων ενώ η λεγόμενη «Μαφία της Κρήτης» έχει δώσει καταγεγραμμένο υλικό μέσω της δικογραφίας, το οποίο αναδεικνύει γεγονότα που  καθόλου δεν τιμούν το άλλοτε “νησί των γενναίων”.

Διότι δεν είναι μόνο το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, οι εκβιασμοί, οι ξυλοδαρμοί κατά παραγγελία, η κατάχρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και γενικά ο παράνομος πλουτισμός και η εν γένει εγκληματική δραστηριότητα. Βλέπουμε πολλά περισσότερα.

Διαπιστώνουμε πως οι μαφιόζοι καταφέρνουν να διεισδύουν σε υψηλά κέντρα εξουσίας και επιδιώκουν να επηρεάσουν μέχρι και εκλογή Μητροπολίτη.

Το παράνομο χρήμα ρέει άφθονο μέσα σε αυτή την κοινωνία, που διεισδύει στον δημόσιο βίο κατά τρόπο που κινεί τα νήματα σε όλα τα επίπεδα και με κάθε μέσο, έχοντας και αντίστοιχη προστασία.

Μια χαρακτηριστική διάσταση του τι ακριβώς συμβαίνει στο νησί είναι οι περιγραφές του εκβιασμού ενός Βοηθού Επισκόπου του Οικουμενικού Πατριάρχη. Οι μαφιόζοι φέρονται να έχουν στην κατοχή τους «ροζ βίντεο» των «πεπραγμένων» του ιεράρχη, τον εκβιάζουν, τους παρέχει πλαστές βεβαιώσεις για να καταχραστούν τεράστιας αξίας εκκλησιαστική γη και ακολούθως ο ίδιος γίνεται μέλος αυτής της ίδιας σπείρας, η οποία μετατρέπεται σε εκτελεστικό του όργανο.

«Μόνο να σκοτώσουμε ανθρώπους δεν μας έχει ζητήσει ακόμα» φέρονται να υποστηρίζουν μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, που εμφανίζονται να «τρομάζουν» ακόμα και αυτά με τις μεθόδους διαχείρισης της εξουσίας από τον ίδιο αυτό Επίσκοπο!

Την ίδια ώρα βλέπουμε να γίνονται πάρτι και γλέντια με διάσημους καλλιτέχνες, κουμπαριές και φιλικές αγκαλιές με πολιτικούς, και βεβαίως δημοσιογράφους να τους στηρίζουν, προβάλλοντας τους και έτοιμους να ανταποκριθούν στις «εντολές» τους.

Όλα αυτά, δηλαδή, που παρακολουθούσαμε σε διάφορες αμερικανικές ταινίες, διαδραματίζονται δίπλα μας σαν μια κακόγουστη φάρσα, που όμως καθόλου πλάκα δεν έχει.

Η παραβατικότητα έχει γίνει καθημερινότητα στην κοινωνία που ζούμε. Η δυσωδία που αποπνέει όλων αυτών των πράξεων, μάλλον, δεν μας ενοχλεί την όσφρηση. Περισσότερο ομοιάζει να έχουμε εμποτιστεί πλήρως από όλα όσα συμβαίνουν και να τα αντιλαμβανόμαστε ως φυσιολογικά!

Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Κρήτης δεν φαίνεται να εκπλήσσεται από την έκταση της διαφθοράς. Είναι σαν να αποτελεί μια κανονικότητα της καθημερινότητας μας, η οποία ακολουθεί λογικές παράλογες που υπακούουν στα προστάγματα της επιδίωξης του πλουτισμού με κάθε μέσο.

Όλο αυτό, όμως, είναι πια προβληματικό. Δεν γίνεται να επαινούμε και να αποδεχόμαστε αυτές τις συμπεριφορές. Δεν είναι ανθρωπίνως φυσιολογικό να θεωρούμε την πάσης φύσεως παραβατικότητα ως «κανονική απασχόληση» και τους παραβατικούς ως «τους έξυπνους της παρέας» που «αφού μπορούν και το κάνουν, μπράβο τους που τα καταφέρνουν»!

Αυτό λέγεται νοσηρότητα.

Μια κοινωνία που έχει ενστερνιστεί την ιδεολογία και την πρακτική της εγκληματικότητας, είναι μια κοινωνία που ασθενεί βαριά σε όλα τα επίπεδα.

Και αυτό καταγράφεται πια χωρίς μεγάλη δυσκολία γύρω μας…