Είναι πολλές οι συνήθειες και οι παροιμίες από την παλιά εποχή που είναι χρήσιμες να τις διδάξουμε εις τους νέους μας για να γνωρίζουν πως οι πρόγονοί τους τις ζήσανε και είχανε τις επιτυχίες τους οι περισσότεροι και λιγότεροι  τις αποτυχίες τους. Τις περισσότερες από αυτές τις φέρανε οι Μικρασιάτες και τις τηρούσανε  και είχανε επιτυχίες παντού. Οι ηλικιωμένοι που είναι σήμερα στη ζωή, συχνά αναφέρουν πολλές από αυτές στις παρέες τους όταν συναντήσουν το καλό ή το κακό τους αποτέλεσμα. Συνηθίζεται την σημερινή μας εποχή, οι ηλικιωμένοι άσχετα του επαγγέλματος που εκτελούσανε, να μην συχνάζουν για την παρέα τους εκεί που πάνε οι σημερινοί νέοι για να πιούνε τον καφέ τους. Πάνε στα δικά τους στέκια  και εκεί νιώθουν ανακούφιση που εκτός από τον καφέ τους λένε και διάφορα κοινωνικά από την παλιά και νέα εποχή και οι διαφορές που υπάρχουν σήμερα. Την περασμένη εβδομάδα του μήνα Απρίλη λόγω της κακοκαιρίας,  έγινε η καθιερωμένη τους συνάντηση των ηλικιωμένων φίλων για παρέα και καφέ, πάλι στο ίδιο επώνυμο ζαχαροπλαστείο της πόλης μας. Μετά από λίγο ο μεγαλύτερος και ο πιο γνώστης πολλών  από την παλιά εποχή πήρε τον λόγο και είπε ότι χθες το βράδυ εκεί που καθόμουνα μόνος μου στο σπίτι, θυμήθηκα ένα χωριανό μου που έχει φύγει απ’ τη ζωή και όλοι τον αποκαλούσαμε διπρόσωπο, δηλαδή ότι είχε δύο πρόσωπα. Κάθε φορά είχε και άλλο ανάλογα με τις συναντήσεις και με τις συναλλαγές που είχε με όλους. Υποσχότανε πολλά και κανένα δεν έπαιρνε τέλος. Και το πρόσωπό του κάθε φορά ήτανε διαφορετικό ανάλογα με τα ψέματα ή με την αλήθεια που τα έλεγε. Έτσι δεν του είχανε εμπιστοσύνη και τον αποφεύγανε οι χωριανοί να έχουν συναλλαγές μεταξύ των. Αργότερα και τα παιδιά του ήτανε το ίδιο.

 Ακούγοντας ο δεύτερος όλα αυτά και πολλά άλλα από όλους είπε ότι εγώ για όλα θα του αφιερώσω τους παρακάτω στοίχους για να ενημερωθούν οι νέοι μας ότι ο άνθρωπος πάντοτε οφείλει να έχει ένα πρόσωπο στην ζωή του για να κυκλοφορεί χαρούμενος και να είναι αγαπητός από όλους μέσα στην κοινωνία που ζει, όπως:

Με το πρόσωπο που θα γεννηθείς -  με το ίδιο πρέπει και να πεθάνεις

τότε μόνο θα είσαι άνθρωπος – εις την ζωή που θα κάνεις.

Το ένα πρόσωπο εις τον άνθρωπο -  είναι δώρο από την φύση

Αυτό οφείλουμε να έχουμε – μέχρι η ζωή μας σβήσει.

Της φύσης τα γεννήματα – οφείλουμε να τα σεβαστούμε

να τα έχουμε παντοτινά – για να μπορούμε να ζούμε.

Τα δύο πρόσωπα δεν σε ωφελούν – εις την ζωή που κάνεις

όλοι δεν σου εμπιστεύονται – να φύγεις δεν μου κάνεις

Όταν γεννηθεί ο άνθρωπος  -  η φύσης τον προστάζει

Όπως τον έπλασε ο Θεός – έτσι και να τον πάρει

Μην θαρρευτείς τον διπρόσωπο – χρήματα να δανείσεις

Ούτε να τον βάλεις στο σπίτι σου  - να τον φιλοξενήσεις

Με δυο πρόσωπα στην ζωή – την αξιοπρέπειά σου χάνεις

Καλύτερα να φύγεις απ΄ αυτήν – γιατί τον τόπο μόνο πιάνεις

Το ένα πρόσωπο εις τον άνθρωπο – φθάνει για την ζωή του

Τα δύο δεν τον ωφελούν – μέχρι να βγει η ψυχή του.

Όταν έχεις ένα πρόσωπο – όλοι σε χαιρετούνε

Το σώμα τους χαίρεται – και σε χαμογελούνε

Μόνο ένας γιατρός μπορεί – επιχείρηση να κάνει

Να αφήσει ένα πρόσωπο – να το έχει μέχρι να πεθάνει.

Τέλος σύμφωνα με τα παραπάνω της παλιάς εποχής, οφείλουμε να προσθέσουμε ότι και στη σημερινή νέα εποχή, συμβαίνει να έχουμε αρκετούς άνδρες και γυναίκες που κυκλοφορούν με δύο πρόσωπα σε σύγκριση με την παλιά που είχε ελάχιστους. Αυτό οι νέοι μας ίσως να μην το έχουν προσέξει για να το περιορίσουν. Εμείς  οι ηλικιωμένοι όσο μπορούμε θα τους ενημερώνουμε για να το μειώσουν και για να απολαμβάνουν  την αξιοπρέπεια  τους με το χαμόγελο, που τους προσφέρει το ένα πρόσωπο.  Έτσι θα τους προτιμούν σε όλες τις εργασίες και η πρόοδος εις τις οικογένειές τους θα είναι καλύτερη.