105

Η μεγάλη στιγμή... της ψυχής μας!

εκεί στη μικρή μας γωνιά, προσευχόμενοι,

με λέξεις, δεήσεις προς τον Κύριο Μας!

106

Δεήσεις για τον κόσμο, για όλους και για μένα,

για τους γονείς, τους ιερείς μας, για τους δασκάλους μας,

δεήσεις ,για γνωστούς και άγνωστους, για φτωχούς και πλούσιους.

107

Βοήθησε τον κόσμο σου, Χριστέ Μας!

μη μας αφήνεις, μη μας εγκαταλείπεις, Κύριε !

σε παρακαλώ,φώτισε ξανά την ψυχή μας !

108

Ναι, ξεφύγαμε, τα μπερδέψαμε και πάλι

και το μυαλό μας στράφηκε στα πλάνα του κόσμου,

σε όλα τα βλαβερά, που πληγώνουν την ψυχή.

109

Τα γιατί...δεν ορίζουν, δεν ξυπνούν συνειδήσεις

και απλά βυθίζουν πιότερο στη θλίψη και την απελπισία,

ναρκώνοντας όλες τις φωτεινές μας δυνάμεις.

110

Γι αυτό προσεύχομαι, ας προσευχόμαστε όλοι,

όσοι μπορούν κι όσοι θέλουν ας γονατίσουν,

με σύντροφο τα δάκρυα της μετανοίας, τη συντριβή.

111

Ας προσευχηθούμε για το μέγα έλεος του Κυρίου Μας,

απλά ,ταπεινά, με όλη τη δύναμη της ψυχής μας,

για την ψυχή μας και την ψυχή όλων!