Η έκδοση «δομημένων ομολόγων» έγινε δυνατή από τότε που η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωζώνης το 2002 και υιοθέτησε ως νόμισμα το ευρώ.
Τον Φεβρουάριο του 2007, το Υπουργείο Οικονομικών ήρθε σε συμφωνία με την αμερικανική Τράπεζα Τζευ Πι Μοργκαν για την έκδοση ενός «ομολόγου» 280 εκατομμυρίων ευρώ, απ’ τα λεγόμενα «δομημένα», το οποίο αγόρασε αρχικά μεν η Ντούτσε Μπανκ, εν συνεχεία δε τρεις μεσολαβήσαντες μεταπράτες ομολόγων, με τρόπο ώστε να χαθούν τα ίχνη του. Μετά η χρηματιστηριακή εταιρία «Ακρόπολη» ανάλαβε να το διαθέσει σε τέσσερα ασφαλιστικά ταμεία, που ήταν «έτοιμα από καιρό».
Κατά την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη η χώρα μας είχε ένα πραγματικό δημόσιο έλλειμμα (6%) -τουλάχιστον διπλάσιο του κατωφλίου της εντάξεως- κι ένα δημόσιο χρέος 120% του ΑΕΠ, έναντι 60% του μεγίστου επιτρεπομένου.
Η ένταξη στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα έγινε με τυμπανοκρουσίες, ότι δήθεν η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ με .. «το σπαθί της» (Αλογοσκούφης) κι άλλα ηχηρά παρόμοια, αλλά λίαν συντόμως άρχισαν οι παρενέργειες του ευρώ (άνοδος του κόστους ζωής, υπερδανεισμός των νοικοκυριών, απώλεια ανταγωνιστικότητας και εθνικής νομισματικής ανεξαρτησίας κλπ.).
Στις 7 Μαρτίου 2004, με νωπό ακόμα το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου Αθηνών και της συμφοράς του ευρώ για τα ισχνά λαϊκά βαλάντια, η κυβέρνηση Σημίτη έχασε τις εκλογές και ανήλθε στην εξουσία το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με σύνθημα την «διαφάνεια, την εξυγίανση και την μεταρρύθμιση».
Πολύ σύντομα τα συνθήματα «σεμνά και ταπεινά» ξεχάσθηκαν. Η υπόθεση του «βασικού μετόχου», οι τηλεφωνικές υποκλοπές πρωθυπουργικών συνομιλιών από «αυτοχειριασθέντος» ωτακουστού, το σκάνδαλο των «κουμπάρων» του υπουργού Γεωργίας και οι γνωστοί-άγνωστοι «νταβατζήδες» όοπως αποκάλεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κύριος Κώστας Καραμανλής τους διαπλεκόμενους με το ΥΠΕΧΩΔΕ επιχειρηματίες έμειναν στο απυρόβλητο.
Η νεοελληνική ιστορία της ΣΤ΄ δημοτικού υπαγορεύτηκε από τις επιταγές της.. τουρκικής κυβέρνησης, ότι «Έλληνες πρόσφυγες συνωστίζονται στην προκυμαία της Σμύρνης».
Η αλαζονεία της εξουσίας έκανε την επανεμφάνιση πολύ σύντομα μετά την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία, με τις κουστωδίες «φουσκωτών» (σωματοφυλάκων) διαφόρων επισήμων και ασήμων, κα ιη Τροχαία χρησιμοποιήθηκε προς διάνοιξη των συμφορημένων δρόμων στους μέχρι χτες «αγνώστους στον θυρωρό» (Γιώργος Κατσιφάρας) και όχι για την ρύθμιση της κυκλοφορίας.
Έγιναν όμως δύο γεγονότα που περιέπλεξαν τα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας:
Πρώτα έγινε η περίφημη «απογραφή» του υπουργού Οικονομίας, κυρίου Γιώργου Αλογοσκούφη, που φανέρωσε κρυφό έλλειμμα το 2004 διπλάσιο του δηλωμένου στην Γιούροστατ, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας παρ’ ολίγο να χάσουν τη δουλειά τους και ο πρόεδρος της Γαλλίας ν’ αποκαλέσει τους διοικούντας την Τράπεζα της Ελλάδος «περίπου απατεώνες».
Κάθε «τέλειο έγκλημα», έτσι και το «δομημένο ομόλογο» των 280 εκατομμυρίων ευρώ αποκαλύφθηκε από ένα τυχαίο γεγονός: Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, που προεδρεύεται από ένα πρώην χρηματιστή, «πιάστηκε» από την υψηλή προμήθεια στην οποία πούλησε η «Ακρόπολη» το ομόλογο στα τέσσερα Ταμεία και ζήτησε εξηγήσεις. Οπότε το σκάνδαλο της λεηλασίας των Ταμείων αποκαλύφθηκε.
Τελικά απαγγέλθει από τον εισαγγελέα Εφετών κατηγορία για έξι κακουργήματα κατά πενήντα… αγνώστων προσώπων και η ανάκριση ανατέθηκε σε εφέτη, με την ελπίδα ότι θα βρει την άκρη του κουβαριού του δομημένου «ομολόγου».
«Αν μιλήσω για τις μίζες, πρέπει ν’ αλλάξω χώρα», φέρεται να είπε ο κύριος Πρινιωτάκης για την «βαλίτσα των 4,2 εκατομμυρίων ευρώ» που έφερε στην μνήμη την άλλη ιστορία της «βαλίτσας», με την οποία ο Στρ. Ανδρεάδης κουβαλούσε αποδείξεις χρηματισμού των πολιτικών της γενιάς του ’60.
Τον Μάρτιο του 2007 η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κυρία Βάσω Παπανδρέου έκανε λόγο για πρώτη φορά για την λέσχη της Εκάλης. Δήλωσε αγγλοσαξωνικώς ότι «μας κυβερνάει το Εκάλι-κλαμπ».
Την επομένη Κυριακή το θέμα ανέλαβε να ερευνήσει η εφημερίδα του συγκροτήματος Λαμπράκη. Το Βήμα, και υπενθύμισε την αποστροφή του κυρίου Βύρωνα Πολύδωρα (όταν ούτος ήταν εκτός κυβερνήσεως) ότι «η οικονομική ελίτ συχνάζει στο κλαμπ της Εκάλης» μαζί με μέλη της κυβερνήσεως.
«Το κλαμπ (στο οποίο συχνάζει η οικονομική ολιγαρχία) απέκτησε πρόσθετο ενδιαφέρον», σημειώνει η καλή εφημερίδα, «μετά την απόφαση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, κυρίου Γ. Αλογοσκούφη, να μετατρέψει το κλαμπ σε κύριο χώρο άθλησής του».
Μίζες και πάλι μίζες
Για να βρούμε τις μίζες, ας πάρουμε τον μίτο του «ομολόγου» απ’ το τέλος: Το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ) αγόρασε 100 εκατομμύρια ευρώ απ’ το «κρυφό ομόλογο» των 280 εκατομμυρίων ευρώ και τ’ άλλα τρία Ταμεία (επικούρησης και εφημεριδοπωλών, των φαρμακοποιών και των υπαλλήλων ασφαλιστικών ταμείων) τα υπόλοιπα 180 εκατομμύρια ευρώ, με την καταβολή μίζας 8,4 εκατομμύρια ευρώ.
Η αγορά του ομολόγου έγινε από την χρηματιστηριακή εταιρία «Ακρόπολη» του κυρίου Σοφοκλή Πρινιωτάκη, με διευθυντή τον κύριο Γ. Αποστολίδη, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας, γνωστοί από την εποχή του σκανδάλου του Χρηματιστηρίου.
Η «Ακρόπολη Χρηματιστηριακή» μοίρασε το «ομολογιακό δάνειο» στα τέσσερα Ταμεία κατ΄αποκλειστικότητα και με μία περίεργη προτίμηση, η οποία βάζει υποψία για το πώς και ποίος κανόνιζε τις μίζες.
Η πώληση του ομολόγου στα τέσσερα Ταμεία έγινε «στο άρτιο» (100%) της αξίας του (280 εκατομμύρια ευρώ) και υπολογίζεται ότι πλήρωσαν 19,4 εκατομμύρια ευρώ περισσότερα απ’ όσον τ’ αγόρασε η Νορθ Άσσετ Μάνατζμεντ (ΝΑΜ) του κυρίου Γ. Παπαμαρκάκη.
Το Ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε 280 εκατομμύρια ευρώ από τα Ταμεία, ενώ οι συνολικές εκπτώσεις, που έγιναν στους τέσσερις ενδιαμέσους (2-5), υπολογίζονται εις 34,4 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων 19,5 εκατομμύρια ευρώ είναι η μίζα που εισέπραξε η ΝΑΜ και 8,4 εκατομμύρια ευρώ η «Ακρόπολη».
Παραμένει ωστόσο αδιευκρίνιστη η προμήθεια της Τζέυ Πι Μόργκαν, για το «μανατζμεντ» του δανείου, ως και η μίζα των «διευθυντών» των Ταμείων, διά την αγορά του ομολόγου με διαφυγόντα κέρδη (τουλάχιστον 19 εκατομμυρίων ευρώ περίπου) και ζημία εκ της διαφοράς προμήθειας αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, εάν το αγόραζαν στην δευτερογενή αγορά ομολόγων. Οι διευθύνοντες τα Ταμεία γνώριζαν από πριν την διάθεση του ομολόγου, που σημαίνει συνεννόηση, αν όχι συμπαιγνία, με το σεβαστό Υπουργείο Οικονομικών.
Καταχρηστικά δάνεια
Η επέτειος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, την 25η Μαρτίου 2007, συνέπεσε με το σκάνδαλο των «κρυφών ομολόγων» και προκάλεσε συνειρμούς με την παρόμοια κατάχρηση του «δεύτερου δανείου από 2.000.000 λίρες, που συνομολογήθηκε την 7η Φεβρουαρίου 1825 στο Λονδίνο».
Το δάνειο αυτό συνεφωνήθη «προς 55 5/10 τοις εκατόν του ονομαστικού κεφαλαίου, αλλά εμπραγματώθησαν μόνο 1.100.000 λίρες».
Στην πραγματικότητα «η εν Ναυπλίω ελληνική κυβέρνηση δεν έλαβε εκ του δευτέρου δανείου παρά μόνο 232.700 λίρες, μόλις το 11% του δανείου, και το Μεσολόγγι καταλήφθηκε από τον Κιουταχή πασά».
Πάλι… καλά! Απ’ το δάνειο της Τζέυ Πι Μόργκαν εισπράχθησαν 280 εκατομμύρια ευρώ, που τα κατέβαλαν τ’ ασφαλιστικά ταμεία. Αν το ομόλογο αυτό επωλείτο στο εξωτερικό, θα λάμβανε 80% κάτω του αρτίου και θα το επαναγόραζαν τα Ταμεία, επιτυγχάνοντας καλά κέρδη.
Όμως το ομόλογο αγόρασε το Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Δημοσίων Υπαλλήλων και άλλα τρία Ταμεία στο 100% της αξίας του, από την χρηματιστηριακή εταιρία «Ακρόπολη», που «εισέπραξε προμήθεια 4,8 εκατομμύρια ευρώ».
Από το 1999 μέχρι το 2006 συνήφθησαν «εξοπλιστικά δάνεια» ύψους 11 δισ. ευρώ ή 3,75 τρισ. Δραχμών. Απ’ αυτά το τεράστιο ποσό το 68% συνήφθη επί «εκσυχρονιστικής κυβέρνησης» του κυρίου Σημίτη και το 32% κατά «την διακυβέρνηση» του κυρίου Κώστα Καραμανλή. Αν και τα δάνεια αυτά συνήφθησαν με έκπτωση υπό το άρτιο 15%, τότε αναζητήσετε 1,65 δισ. ευρώ «κέρδη» στις τσέπες των επιτηδειών ή «μίζες» 563 δισ. των παλαιών δραχμών, απ’ αυτές που κατάργησε ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κύριος Λουκάς Παπαδήμος, με αμοιβή τον διορισμό του ως αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντριής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Αλλά δεν ήταν μόνο ο κύριος Λ. Παπαδήμος. Όλοι οι υπουργοί Οικονομικών, από το 1974 μέχρι και σήμερα, παρουσίασαν πλαστούς κρατικούς προϋπολογισμούς και όλοι οι διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδος, που απεδέχθησαν ψευδή στοιχεία του ετησίου κρατικού ελλείμματος, «έκαναν την πάπια», κατά το κοινώς λεγόμενο.
