Δύσκολες ώρες, θλιβερές στιγμές, πονεμένες,
να χάνεις όνειρα και ελπίδες, τόσο ξαφνικά,
τον άνθρωπο σου, το παιδί σου, τους φίλους σου.
Μεγάλο κακό ,φωτιά ,θάνατος, θλίψη,
σε μία στιγμή, τα δάκρυα, τον πόνο ζωγράφισαν
και κάθε καρδιά ένιωσε το πέρασμά του .
Στα Τέμπη, εκεί... η Ελλάδα πόνεσε,
για τα παιδιά της ,που χάθηκαν τόσο γρήγορα,
ανάμεσα στα τόσα ερωτήματα, τα τόσα γιατί...
Μια σιωπή πόνου αναβλύζουν τα πεσμένα τρένα
και κάθε καρδιά, σιγοψιθυρίζει μικρές λέξεις,
λέξεις προσευχής, δεήσεις ,αναρίθμητες λέξεις πόνου.
Εν σιωπή ! συντριβή ,πολλά συναισθήματα,
ένα πέπλο αγάπης απαλύνει το χώρο
και όλοι γίνονται ένα! ένα δάκρυ ,μια αγκαλιά!
Εν σιωπή ! μικροί και μεγάλοι, η φύση, όλοι,
αναζητούν το δικό τους άνθρωπο ,τη φωνή του,
για να χαρούν, να ξεπεράσουν το μεγάλο κακό .
Κι όλοι συμμετέχουν, αγωνιούν ,κλαίνε ,
για το αναπάντεχο του χρόνου μεγάλο κακό
και συμπαρίστανται ,ενθαρρύνουν, παρηγορούν.
Εν σιωπή ! όλοι οι εκ βάθους καρδίας προσευχόμαστε
και παρακαλούμε ,εν συντριβή την αγάπη Του,
όπως Εκείνος γνωρίζει, ως Εκείνος θέλει!
Εν σιωπή ! εν πίστη ,εν αγάπη στους πονεμένους,
ας ομορφύνουμε κάθε θλίψη, κάθε στεναγμό ,
με μία λέξη ,με ένα άγγιγμα της ελπίδας αδελφικό!
Μικρή προσευχή ! στους ανθρώπους που έφυγαν
και στους γονείς, αδελφούς και φίλους αυτών.
