Τη μέρα του Αϊ-Γιαννιού άρπαξαν τον παππού μου,
μαζί με άλλους Έλληνες ,πονάει η ψυχή μου ,
να βλέπω με τα μάτια μου την τόση αδικία ,
να μην μπορώ Ελλάδα μου να βρω παρηγορία.
2
Όλη η βία φάνηκε απάνω στα κορμιά τους ,
στο πρόσωπο και την ψυχή κάθε λαβωματιά τους,
κοίταζαν και δεν μίλαγαν, αγάπη η σιωπή τους,
λουλούδι όμορφο μικρό κάθε αναπνοή τους.
3
Οι άγριοι εσκέφτηκαν ,το φως πώς να το σβήσουν,
τον ήλιο πώς να κρύψουνε, πως να τον αφανίσουν,
το γέλιο, το χαμόγελο ,κάθε μικρό λουλούδι,
να ξεριζώσουν από γης το κάθετης καλούδι.
4
Κι ήταν εκεί ο Κύρης μου, πέντε χρόνων μορέλι
κι έβλεπε με τα αδέλφια του, το δίχως να το θέλει,
να παίρνουν τον πατέρα του,μαζί με τόσους άλλους,
για να τον εκτελέσουνε, αχ ! μάνα ! τους μεγάλους ...
5
Και μέτραγα με δάκρυα το πλήθος των αγγέλων,
έτσι, καθώς πηγαίνανε χαρούμενα εγέλων,
άνδρες,παλληκαρόπουλα ,με οδηγό τον ήλιο ,
ελάμπανε τα μάτια τους ,σε όλη την υφήλιο.
6
Κι ένα-ένα τους κτύπαγαν,τα όπλα τoυ θανάτου,
Αϊ μου Γιάννη Πρόδρομε , Κυρά και Παναγιά μου !
τον χάνω τον πατέρα μου,με βόλι κάθε απίστου,
έλα, κάνε το θαύμα σου,Κύριε και Χριστέ μου!
7
Για μιας ο κόσμος σείστηκε κι ο τόπος μαρτυρίου ,
έλαμψε με τη λάμψη του στη Θέα του Κυρίου ,
που έδωσε με τη χάρη του το φως το Άγιο του
σε κάθε καρδιά παλικαριού ,κεράκι κι οδηγό του.
8
Σαράντα εσκοτώσανε τσι κοσιεννιά Αυγούστου,
Αϊ μου Γιάννη το έβλεπες και πόναγες μαζί τους
σαν τότε δεν το νιώθανε και δεν μετανοούσαν,
οι άρχοντες της εποχής και σε κατηγορούσαν.
9
Κι αδερφός μου ο καλός, στο όνομα Μιχάλης
μαζί με ένα φίλο του, ένα μικρό Aρμενάκι,
οι Τούρκοι τα ερίξανε μέσα σε ένα καμίνι
και άγγελοι τα επήρανε στη δόξα μιας νεφέλης!
10
Κι αυτά τα Ελληνόπουλα, μέσα στην ιστορία,
έγραψαν με το αίμα τους ,προς Σε ομολογία,
μάρτυρες της αγάπης σου ,απέναντι στη βία,
ποτέ δεν σε αρνήθηκαν δεν νιώσανε πικρία.
11
Στη Σμύρνη το εικοσιδυό ,στα μάτια μου,μπροστά μου,
ο πόνος εζώγράφισε καυτά τα δάκρυά μου,
για τους χιλιάδες Έλληνες,μάρτυρες του Χριστού !
που στόλισαν την πίστη τους,με νίκη του Σταυρού!
