Τρίτη χιλιετία Χριστού κι ο κόσμος ταράσσεται,
το φως αρχίζει να υποχωρεί κι ο φόβος παντού,
να πλακώνει και νου και σώμα και ψυχή,
να θέλει να κυριαρχήσει παντού, την εξουσία να πάρει.
Πολλά δεινά έπεσαν ξαφνικά, τα πάντα υποφέρουν,
όλα και όλοι να συμπιέζονται, βάρος μεγάλο,
σε κάθε δραστηριότητα της ζωής, σε κάθε καρδιά
και η Ειρήνη λιγόστεψε, πολλοί εχθροί εναντίον της.
Κτυπήθηκε η Ειρήνη, δεν εκτίμησαν την ομορφιά της
και κάποια στιγμή την πέταξαν μακριά
και απομόνωσαν κι αρνήθηκαν την παρουσία της
και προτίμησαν σαν σύντροφο και οδηγό τους τη βία.
Η ΕΙΡΗΝΗ του κόσμου στην φυλακή μας !
σιδηροδέσμια, κτυπημένη, παραπεταμένη, μόνη,
εκεί ,σε μια γωνιά, στο λίγο φως, αμίλητη,
να κλαίει σιωπηλά, γιατί προτίμησαν το σκοτάδι.
Η ΕΙΡΗΝΗ του κόσμου στην φυλακή μας !
αποδιωγμένη από τη δική μας σκληρότητα,
από το ¨εγώ¨ μας, την κακία και το μίσος μας,
όταν την αρνηθήκαμε, την χλευάσαμε και την ραπίσαμε.
Γιατί, όμως, να γίνει έτσι…γιατί τέτοιες επιλογές,
αφού πάντοτε μπορούν να βρεθούν δίκαιες λύσεις,
λύσεις καταλλαγής, φιλίας και κατανόησης, πολλές λύσεις,
που να απομακρύνουν την βία και τον πόλεμο.
Αλήθεια ! γιατί να συμβαίνει έτσι…το σκέφτομαι συνεχώς,
μέσα στο βάθος της ιστορίας, χρόνια τώρα, αιώνες,
οι άνθρωποι, οι ηγέτες, να προτιμούν τη λαίλαπα του πολέμου,
να θέλουν να εξουσιάζουν τους άλλους, αδιαφορώντας…
Ναι ! αδιαφορώντας, για το κλάμα, τη δυστυχία, το χαμό,
για τις τόσες θλίψεις, για τον θάνατο που έσπειραν,
για τα δάκρυα, τον αποχωρισμό, την προσφυγιά,
σε βάρος ανθρώπων, τόσων μικρών παιδιών.
Η ΕΙΡΗΝΗ του κόσμου στην φυλακή μας !
και δώσαμε θέση και εξουσία στον πόλεμο
και αφαιρέσαμε το γέλιο και τη χαρά,
κάθε χαμόγελο, την όμορφη καλημέρα !
Η ΕΙΡΗΝΗ του κόσμου στην φυλακή μας !
γιατί διώξαμε την αγάπη, την αλληλεγγύη,
κάθε κατανόηση και φιλία από την καρδιά μας.
κάθε καταλλαγή, στο όνομα του εγωισμού μας.
Η ΕΙΡΗΝΗ του κόσμου ! στην καρδιά μας ας μείνει,
απλή, αγνή, πανέμορφη, ΕΙΡΗΝΗ αγάπης,
σε κάθε τόπο, σε κάθε χρόνο, παντού,
για να μπορέσουμε να κάνουμε, τον καλό αγώνα !
