Ξημέρωσε και σήμερα, οι μέρες περνάνε
και τρέχουν, χάνονται και λες, τί μένει…
αυτό είναι η ζωή… «φάε ,πίνου και ευφραίνου».
Αυτό είναι το νόημα της ζωής…
να περνάω εγώ καλά, μόνο εγώ
και οι άλλοι, να μη με ενδιαφέρουν.
Η ψυχή μου αδυνατεί να συμφωνήσει,
δεν μπορεί να διανοηθεί για μόνο το «Εγώ»,
δεν θέλει, δεν θα ήθελα ένα τέτοιο κόσμο.
Στην καρδιά μου, άλλες οι προσδοκίες,
άλλα όνειρα, όνειρα για τους άλλους,
για ένα κόσμο αγάπης! του Χριστού Μας !
Ένας κόσμος αγάπης ! ο πόθος της καρδιάς μου!
να αστράψουν όλα με το Φως Του!
σε αγάπη, σε συμπόνια, σε καλοσύνη.
Ένας κόσμος αγάπης! δίχως έχθρες ,
με την ειρήνη να λάμπει μέσα μας
και να καρπίζουμε ,με την ομορφιά του καλού.
Ένας κόσμος αγάπης ! δίχως φτώχεια,
δίχως το σκοτάδι της δυστυχίας,
με πραγματική αγάπη στις καρδιές μας.
Ακούς βλέπεις τα άσχημα του κόσμου
και λες, πώς γίναμε τόσο σκληροί
και η συμπόνια έφυγε από τη ζωή μας.
Γιατί κανένα έλεος ,καμία γλυκύτητα
και θέλουμε να εξοντώσουμε τον άλλον,
να τον εξαφανίσουμε από προσώπου γης.
Το κακό, έτσι σκέφτεται… δεν συγχωρεί
και επιχαίρει στα λάθη των άλλων,
αδιαφορώντας, ότι είναι αδερφός μας κι αυτός.
Η αγάπη ! ας γίνει αγάπη του κόσμου μας,
ένας κόσμος αγάπης ! σαν την άνοιξη,
για το Χριστό μας ! για την αιώνια αγάπη του!
