Ξαφνικά, ο κόσμος μας έγινε μικρός,
μια γειτονιά,μια αλάνα κλειστή,
δίχως παιδιά,δίχως φωνές, ήσυχα,
λες κι ένα αόρατο χέρι τα σκέπασε όλα
Το φανταστικό και η ουτοπία γκρεμίστηκαν
και το απέραντο μειώθηκε,συρρικνώθηκε,
η φύση και οι σχέσεις των ανθρώπων
κι έγιναν όλα μοναχικά,ξένα ,απόμακρα.
Ένας μικρός κόσμος...ο τόσο μεγάλος,
φάνηκε μπροστά μας φοβισμένος,
από τα τόσα συμβαίνοντα εναντίον του
και ζητά συντροφικότητα και θαλπωρή.
Ένας μικρός κόσμος...μέσα σε σύγχυση,
μπροστά σε καινούργια προβλήματα,
πανδημία , ανεργία,φτώχεια ,μοναξιά,
μια μοναξιά έντονη στη γειτονιά του κόσμου.
Ένας μικρός κόσμος.... σε αβεβαιότητα,
να αναζητά δρόμους και χώρους ελπίδας,
ανθρώπους ,αρχηγούς,ηγέτες τίμιους,
στους οποίους θα μπορεί να βασιστεί.
Αλήθεια,φίλε μου,τι συνέβη ξαφνικά...
και όλα άρχισαν να υποφέρουν,
λες ...και κάποιος τα σχεδίασε έτσι,
αρχίζοντας ένα αλλοπρόσαλλο πόλεμο.
Πώς,όλα άλλαξαν σε μια στιγμή
και οι άνθρωποι κλείστηκαν στον εαυτό τους
κι έμειναν εκεί στην έρημη γωνιά τους,
σκεφτικοί,προβληματισμένοι, φοβισμένοι.
Ένας μικρός κόσμος...εν σιωπή...
αναζητώντας ξανά το Σωτήρα του,
ένα χέρι για να πορευτεί ξανά,
να ξαναβρεί τη χαρά,την πίστη,την ελπίδα.
Ένας μικρός κόσμος...μπορεί να ελπίζει;
να νιώθει ,πώς όλα είναι μια δοκιμασία,
για να ξαναβρεί το νόημα της αγάπης,
το νόημα της μεγάλης Θυσίας Του.
Ένας μικρός κόσμος... για αναγέννηση,
για φωτισμό και εδραίωση της πίστης του,
μέσα από θλίψεις και βάσανα πολλά,
για να λάμψει ο αληθινός χρυσός!
Ένας μικρός κόσμος...μέσα στη Βαβυλωνία,
των χιλιάδων ιδεών και ανάκατων σκέψεων,
να προσπαθεί ,εν ερήμω ,να πορευτεί,
να ανέβη στη σκάλα των ουρανών!
Τι λες,λοιπόν,θα μπορέσει...
θα αντέξει τα τόσα δεινά,πες μου...
θα μείνει όρθιος και ακέραιος στην πίστη;
Μίλησέ μου ,σε παρακαλώ,μίλησέ μου.
Καλέ μου,φίλε,μη φοβάσαι και δες!
δες την αλήθεια,κατανόησέ την,
μια αλήθεια αγάπης για το Χριστό Μας,
μια αλήθεια αγάπης για τον συνάνθρωπό μας.
Έτσι να πορευτείς,αυτό το δρόμο,όλοι μας,
στη Βηθλεέμ της ειρήνης και της ελπίδας,
με κατανόηση,με συγνώμη και ευσπλαχνία,
για να λάμψει το φως στις καρδιές μας.
Ένας μικρός κόσμος... εν ευωδία !
άδολος, απλός,εργάτης του καλού,
να φτιάχνει τον κόσμο πανέμορφο,
να ζωγραφίζει ματάκια παιδικά!
Ένας μικρός κόσμος... ας ξαγρυπνά, εκεί,στην Βηθλεέμ !
φτωχικά,μαζί με το μικρό Χριστό Μας ,εκεί στο κρύο
κι ας προσεύχεται,ψάλλοντας, τραγουδώντας!
Χριστός γεννάται ! δοξάσατε!
