Ξημέρωσε κι είδες το πρώτο φως,
τον κόσμο, τη θάλασσα, τη γη
κι αγκάλιασες και όλα τα αστέρια
και τόλμησες , το ευχαριστώ να πεις.
Και τότε προσπάθησες κι εσύ,
να δείξεις πως μπορείς να πορευτείς,
κόσμους να φτιάξεις όπου γης,
να ταξιδέψεις, να διαβάσεις και να δεις,
να μάθεις και να γράψεις,να χαρείς.
Περιπλανιέσαι,λοιπόν,κι αναζητάς
γνώσεις και εξηγήσεις,για πολλά "γιατί",
για τη δική σου παρουσία,πιο πολύ ,να μάθεις,
για την ουσία της ψυχής,για κάθε τι,
που δίνει νόημα στο πέρασμα της.
Περιπλανιέσαι, φίλε μου,κι όλο ζητάς,
για τον κρυμμένο θησαυρό να μάθεις
και σαν τον βρεις θα αναθαρρείς,
τα χέρια σου,στους ουρανούς θα υψώσεις,
χίλια ευχαριστώ και ύμνους θε να πεις.
Και τώρα με ρωτάς γι αυτόν το θησαυρό
και θέλεις να σου για σε το μυστικό,
να τρέξεις να το βρεις όπως κι εγώ,
να το κρατήσεις φίλο κι' αδελφό
κι ύστερα κι εσύ,να πεις το ευχαριστώ !
Φίλε μου,εδώ είναι ο μεγάλος θησαυρός,
δίπλα σου,μέσα σου, πολύ κοντά σου
και χρόνια τον φιλοξενείς ,στο λέω εγώ
και την πνοή,τη σκέψη σου ,πάντα ακούει
και περιμένει τη στιγμή ,που κάνεις το καλό!
Ψυχή λένε το θησαυρό και είναι η ψυχή σου
κι εσύ είσαι ο φίλος ο καλός και ο αγαπημένος
και μόνο εσύ ,ναι,μόνο εσύ, μπορείς να τη στολίζεις,
να τήνε φτιάξεις όμορφη ,να λάμπει σαν τον ήλιο,
με χίλια αστέρια λαμπερά και μάτια των αγγέλων.
Έλα,λοιπόν,μάζεψε τα στολίδια σου,έλα !
κι άρχισε το στόλισμα ,με πρώτη την αγάπη
και πάρε και τις κόρες της την όμορφη συμπόνια,
πάρε την κατανόηση ,την ελεημοσύνη
και τρέξε για βοήθεια στα πέρατα του κόσμου.
Τρέξτε στα γειτονόπουλα, στα ξεχασμένα μέρη
και κάντε την ανάσα σας κουβέρτα για στο κρύο
και μοίρασε τους το ψωμί ,σε όλους τους πληγωμένους,
και σφούγγισε το δάκρυ τους με το χαμόγελό σας,
μείνετε και δειπνήσετε εκεί στο "αρχοντικό" τους.
Περιπλανιέσαι...ναι,στα αδέλφια του Χριστού Μας
και χαίρεται και η ψυχή ,φεγγοβολά κι αστράφτει
γι' αυτή διακονία σας, σε όλους τους πονεμένους
και φαίνεται η αναλαμπή και στο δικό σου το σώμα,
τα μάτια και το πρόσωπο,τα ευλογημένα χέρια.
