Τρέχουμε. ..φτιάχνουμε...όλα σε τάξη...
έτσι πρέπει,τα πάντα σε μια σειρά,
δίχως αναβολές,χωρίς αμέλειες..
Κι όλα μέσα στο χρόνο τους,
αυτό σήμερα,το άλλο αύριο,
για να φεύγουν τα άγχη των αναβολών.
Αρχίζουμε,λοιπόν,δουλεύουμε έντονα,
όμως,τα αφήνουμε και στη μέση,
όλα ...πολλά...δίχως τέλος...
Σκουπισμένα . ..κι ασκούπιστα...
έτσι έλεγε η γιαγιά κι έδειχνε...
ναι ,να τελειώνουν σωστά ! όσα άρχιζαν.
Σκουπισμένα . ..κι ασκούπιστα...Γιωργάκη,
τίποτα δεν έκανες, όλα σε μια γωνιά,
να περιμένουν...όλο να περιμένουν...
Σκουπισμένα . ..κι ασκούπιστα...εν αταξία,
λόγια,πράξεις,όλα στον αέρα,
μια χλιαρή πορεία,δίχως ουσία.
Στη μέση όλα.."ες αύριον τα σπουδαία"...
και η αμέλεια να λιμνάζει παντού...
κι όλα να βαλτώνουν,να χάνονται στη λάσπη .
Όμως,γιατί να χάνεσαι έτσι...
γιατί αφήνεις το χρόνο να φεύγει,
σταματώντας ότι καλό θα έκανες.
Αμελείς και πάλι...όλα στα πρόχειρα,
ενώ θα μπορούσες να ήσουν συνεπής,
να φτιάξεις χιλιάδες αστεράκια !
Σκουπισμένα . ..κι ασκούπιστα...Γιωργάκη μου,
μην το κάνεις έτσι,μια κίνηση είναι
κι όλα θα λάμπουν,όλα θα ομορφαίνουν.
Ναι,γιαγιά καθάρισα τη γωνιά,
κάθε γωνιά του σώματος και της ψυχής
και σε ευχαριστώ που μου το θύμισες !
Μικρή προσευχή στη γιαγιά μου Βιργινία και Ειρήνη,
που μπόλιασαν την ψυχή με την ομορφιά του καλού !
