Μεγαλοπρέπεια είναι,μεγάλη αγάπη,
να προστρέχεις στις θλίψεις του άλλου,
να απαλύνεις τον κάθε πόνο του,
να τον παρηγορείς,να τον ενθαρρύνεις.
Θυσία είναι,να θέλεις να σώσεις τον άλλον,
να ξενυχτάς ακούραστα προς βοήθεια του,
να προσεύχεσαι,να υπομένεις,να ελπίζεις,
ότι ο πάσχων αδελφός σου θα ελεηθεί.
Στις θλίψεις του άλλου πάντα κοντά,
με το χέρι,με της καρδιάς τη ζέστα,
δώσε το φως απ΄το Φως Του,ελέησέ!
Ναι,για να γεννηθεί ξανά η ελπίδα μέσα του.
Στις θλίψεις του άλλου ,γίνου διάκονος
και κατανόησε τον,νιώσε την αδυναμία του
και μείνε μαζί του,πες του λόγους αγάπης,
για να μπορέσει να σταθεί,να αντέξει.
Για σκέψου,πόση χαρά μπορείς να δώσεις!
πόσο να λιγοστεύεις το κάθε του δάκρυ,
μόνο με ένα γλυκό χαμόγελό σου,έστω,
με ένα άγγιγμα καλοσύνης στον ώμο του.
Σκέψουπόσο ανακουφίζεις τον άλλο,
όταν τον βοηθάς στις δυσκολίες του,
τότε,που τα βάσανα τον συμπιέζουν
και κάνε την ελπίδα του σαν τον ήλιο!
Στις θλίψεις του άλλου,πάντα παρών,
βοήθησε , όσο μπορείς,δείξε αγάπη !
τώρα, που τα προβλήματα πλήθυναν
και κάνε τον πόνο ,χαρά και ελπίδα !
Στις θλίψεις του άλλου,φτιάξε ουρανούς,
σκέψου,τρέξε,αγωνίσου για τον πλησίον,
χάριν των Αγίων,των μαρτύρων,των οσίων.
Ναι, για τον Χριστόν Μας ! και την Παναγιά Μας !
