Χωρίς φωνές, δίχως τυμπανοκρουσίες,
απλά, λιτά, ταπεινά, πολύ ήσυχα,
άνθρωποι απλώνουν το χέρι τους
και σφουγγίσουν το δάκρυ του φτωχού.
Μακριά απ΄ τα φώτα, σιωπηλά,
μαθητές και μαθήτριες του Χριστού Μας,
δίνουν χαρά, έλεος, πνοή ελπίδας,
σε όλους τους κατατρεγμένους της γης.
Αθέατοι στον κόσμο, φωτιά αγάπης,
συμπόνια, βάλσαμο παρηγοριάς,
οι καλοί Σαμαρείτες του κόσμου,
μια επίσκεψη στον άρρωστο φίλο μας.
Αθέατοι στον κόσμο, του Θεού φίλοι,
προσφέρουν την αγάπη Του στον πλησίον,
έστω, με ένα χαιρετισμό στο τηλέφωνο,
με τη συζήτηση, την ενθάρρυνση.
Μια τσάντα με φαγητό στον ανήμπορο,
ένα χτύπημα στην πόρτα του άλλου,
ένα χαμόγελο ,ένα δάκρυ χαράς,
ένα μεγάλο ευχαριστώ! και μάτια να λάμπουν !
Χτες ,στο σπίτι των ορφανών φάνηκε
κι αυτά έτρεξαν κι αγκάλιασαν το φως
κι άστραψαν οι ουρανοί και δάκρυσαν
κι απάλυναν τον πόνο των ανθρώπων.
Αθέατοι στον κόσμο, διακονούν αδέλφια,
του Χριστού Μας τα αδέλφια ,τα ελάχιστα,
τους πεινώντες, διψώντες ,ξένους, ρακένδυτους,
τους εν φυλακή και τους έν ασθενεία .
Αθέατοι στον κόσμο, η ψυχή τους σκιρτά,
για τη δωρεά που ενοίκησεν εν αυτοίς,
δούλοι και υπηρέτες και εργάτες του καλού,
ναι ,να γίνονται για τον πλησίον ,χάριν Χριστού !
Όμως ,βράδιασε...και πάλι αναζητούν ακούραστα,
στα μέρη της θλίψης ,με οδηγό την καρδιά τους,
μαζί με τον Χριστό κοντά τους, εκεί στα απόμερα,
για να φωτίσουν μάτια μοναχικά και πονεμένα.
