Μπορείς να την περιγράψεις,πες μου...
με πόσες λέξεις...με ποιες θα μιλήσεις,
γι αυτό το πανέμορφο μεγαλείο της στοργής,
που μόνο δύο δάκρυα τη ζωγραφίζουν !
Η αγάπη της Μάνας,κάθε στιγμή,ακούραστα,
να σκέφτεται,να αγωνίζεται για το παιδί της,
να θέλει να το έχει όλο στην αγκαλιά της,
σε μια αγκαλιά καταγάλανης θάλασσας.
Η αγάπη της Μάνας,ένα ουράνιο χαμόγελο,
ένα τρεμόπαιγμα των ματιών της,μια χαρά,
για το παιδί της,όλα τα παιδιά του κόσμου,
η ίδια αγάπη,η ίδια στοργή,η ίδια χαρά.
Σκέψου..και μπες στη μυστική της καρδιά
και μέτρησε αγάπες και αγωνίες πολλές,
όλα τα συναισθήματα της,την υπομονή
και φτιάξε την πιο όμορφη ψυχή της!
Έλα,θυμήσου το όμορφο χάδι της,το φιλί της,
όλο το θησαυρό της καρδιάς της για σένα,
από τα πρώτα σου βήματα,το πρώτο κλάμα
και πρόσφερε το χαμόγελο της ευγνωμοσύνης σου!
Η αγάπη της Μάνας,δώρο των ουρανών,
μικρό αστεράκι ,ουρανός,δροσερό αεράκι,
μάτια καθαρά,λαμπερά,ελπιδοφόρα,
που φωτίζουν κι αγκαλιάζουν μέσα στο χρόνο.
Η αγάπη της Μάνας,θυσία ηρωική είναι,
σε ειρήνη και πόλεμο,στις δυσκολίες,
μια υπεράνθρωπη προσφορά,ένα χρέος,
ναι,απέναντι στη ζωή των άλλων,τη δική μου.
Η αγάπη της Μάνας,αυτή είναι η αγάπη !
άδολη,τρυφερή,ένα λουλουδάκι του αγρού,
φως,θαλπωρή,ένα κοίταγμα στα μάτια μας,
ο κόσμος όλος ,η ανατολή και η δύση,ο ήλιος !
Η αγάπη της Μάνας,σαν την Παναγιά μας,
η χαρά της,η αγωνία της,ο μεγάλος της πόνος,
εκεί,μπροστά στη Θυσία του Χριστού Μας,
να ζωγραφίζει με τα δάκρυά της την Αγάπη της.
Η αγάπη της Μάνας,ναι,μας δείχνει το δρόμο,
την αλήθεια,το νόημα της ζωής,την ουσία της.
Μας κρατάει από το χέρι ,πάντα μας κρατάει
και μας οδηγεί στον κόσμο των ονείρων της,
αυτά που έπλασε με δάκρυ,με χαρά,με αγάπη !
Και τώρα,κοιτάζοντας μακριά,βλέπω και πάλι,
εκεί στο κρεβάτι του πόνου,δύο μάτια αγάπης,
γιομάτα ουρανό,γιομάτα στοργή, να μας κοιτούν,
να στέλνουν μικρά περιστεράκια ,πολλά ανθάκια
και να προσεύχονται,να ψιθυρίζουν : Τα παιδιά μου !
Ναι,για μας !
