Ακόμη στην αναζήτηση,τρέλα. ..
να ψάχνουν την ευτυχία στο πουθενά...
μόνο στο εφήμερα,στα υλικά,
νομίζοντας ότι αυτό είναι ευτυχία.
Τρέχουν,λοιπόν,λαοί και ηγέτες,
για το εγώ τους,σπαταλώντας,
ναι,το παραπάνω,δίχως σύνεση,
αγνοώντας τον δίπλα τους,τον πλησίον.
Ο ένας εναντίον του άλλου,
όποιος προλάβει,ότι πάρει,
ο ένας να ζήσει κι ο άλλος...
αλίμονο,να πεθάνει,στερούμενος.
Βαβυλωνία,εγκατάλειψη Θεού,
απομάκρυνση,αποξένωση,λήθη,
κάποιοι να ζουν στις ανέσεις
κι άλλοι να χάνονται στην εγκατάλειψη.
Και λες,έτσι είναι ο κόσμος...
μια πραγματικότητα συμφερόντων...
και τους αγνοώ όλους τους άλλους
και δεν είναι δική μου δουλειά.
Λες,μπορούν να δουλέψουν...πρέπει,
όπως εγώ...κι αυτοί,...γιατί να κάθονται,
γιατί δεν προσπαθούν το καλύτερο,
εγώ,εγώ ! πως συνέχεια προχωρώ.
Λες,δεν με ενδιαφέρει,αδιαφορώ
και κάποιοι,υπεροπτικά,ίσως το λένε...
αλλά υπάρχουν κι άλλοι ευαίσθητοι,
που δίνουν τη ζωή τους για τους άλλους.
Βλέπεις,αυτοί άδολα αγαπάνε
πονάνε,δεν ανέχονται τη δυστυχία,
να πεθαίνουν μικροί και μεγάλοι,
πολλά παιδάκια δίχως λίγο φαγητό.
Μόνο η αγάπη ! Η αγάπη Χριστού !
ναι,μπορεί να ομορφύνει τον κόσμο,
να νιώθεις ότι η χαρά της αγάπης σου,
φως γίνεται και τραγούδι των ουρανών !
Μόνο η αγάπη ! Το κακό εκδιώκει,
αλλάζει τον κόσμο ,σαν την άνοιξη,
στολίζει καρδιές,εξαφανίζει τα δάκρυα,
το χρόνο φωτίζει,οικοδομεί σταθερά.
Μόνο η αγάπη ! τον κόσμο κρατάει,
στις θλίψεις βάρσαμο,καταλλαγή,
σημείο ουράνιο,ελπίδα,χαρά,ναι,
ο δρόμος,η αλήθεια,η ζωή.
Η αγάπη,φίλε μου καλέ,μόνο η αγάπη,
μπορεί να σώσει τον κόσμο μας !
Ένα αφιέρωμα,μια μικρή προσευχή,
ένα κεράκι μέχρι τα ουράνια,
στον αείμνηστο φίλο μου,
Γιώργο Παυλιδάκη.
