Αμίλητη, εκεί, στη σιωπή της ψυχής της,
να παίζει με τα άλλα παιδιά, υπέροχο !
στιγμές της παιδικής κοινωνίας, χαρούμενες
κι όλοι τους αρχηγοί, γέλια, χαρές, τρεξίματα.
Αμίλητη, όμως, με το φόβο στα μάτια της,
πολύ συγκρατημένη...το μυαλό της αλλού...
για όλα τα συμβαίνοντα στον κόσμο,
που συνταράσσουν τη μικρή ψυχή της.
Μαμά, φοβάμαι ! βοήθησέ με !
τί έγινε και χάθηκε η χαρά,
πες μου μαμά μου, εξήγησέ μου,
τόσοι άνθρωποι, γιατί να πεθαίνουν...
Κι οι φίλοι μου, αλήθεια, που είναι...
πού πήγαν...γιατί χάθηκαν…δεν τους βλέπω...
εξαφανίστηκαν, μαμά, σε τιμωρία είναι;
γιατί δεν έρχονται...και το σχολείο μας;
Γιατί, μαμά, είμαστε συνεχώς στο σπίτι,
μικρή είμαι και δεν το καταλαβαίνω,
λες και άγρια ζώα υπάρχουν έξω
κι αν βγούμε μπορεί να μας φάνε.
Μαμά, φοβάμαι ! μίλησε μου
και πες πολλά παραμυθάκια,
ιστορίες με ήρωες του καλού,
για να νικήσουμε εμείς το κακό.
Αγκάλιασέ με, μαμά, σε παρακαλώ, σφίξε με
και μην αφήσεις κανένα να με πειράξει
κι ας πούμε την προσευχούλα μαζί
κι η Παναγίτσα θα μας προστατεύσει.
Παιδί μου, έλα κοντά μου, ησύχασε...
και μάθε ότι ο καλός άγγελος σου είναι κοντά σου,
σε όλα τα παιδάκια του κόσμου και μαζί,
ναι ,ο Χριστός Μας και η Παναγία μητέρα του.
Μη φοβάσαι κόρη μου, θυμήσου, είμαστε δυνατοί,
σαν τους ήρωες των παραμυθιών, ατρόμητοι
και έχουμε φίλους καλούς και τον Χριστό Μας!
και τότε, κανένας δεν μπορεί να μας κάνει κακό.
Κοιμήσου, παιδί μου, το μαξιλάρι σου σταύρωσε
και παρακάλεσε τον Χριστό Μας για τον κόσμο του,
να ξανάρθει η χαρά της αγάπης του στις καρδιές μας,
να λάμψει το φως του ,η ομορφιά της Ανάστασης του!
Καλή Μεγαλοβδομάδα και η αγάπη του Χριστού Μας ,
ας γίνει και δική μας αγάπη για τον πλησίον μας !
