ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΜΕΛΕΤΙΜΕΝΟ ΈΓΚΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΕΙΚΟΣΑΧΡΟΝΟ ΠΑΙΔΙ;
Έχουν ή δεν έχουν δίκιο αυτοί που έγραψαν στο τοίχο το σύνθημα :
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΦΙΔΙΑ. ΔΑΓΚΩΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΞΥΠΟΛΥΤΟΥΣ
Είναι πράγματι άξια θαυμασμού τα τέσσερα παιδιά, που φυλακισμένα στον Αυλώνα, έδωσαν πανελλήνιες και πέρασαν σε διάφορα ΑΕΙ. Χωρίς τη μαμά να φτιάχνει πορτοκαλάδες. Όπως θαυμάζω την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε το δράμα του και την υπερηφάνεια με την οποία δέχθηκε την ποινή του. Πρέπει να πούμε ότι είναι ο Νίκος Ρωμανός. Το παιδάκι του 2008, που στην αγκαλιά του ξεψύχησε ένα άλλο παιδάκι, ο κολλητός του: Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Που να καταλάβουν οι ανάλγητες εξουσίες τι σημαίνει για την ψυχή ενός νέου παιδιού η εικόνα του επιστήθιου φίλου του, να ξεψυχά στα χέρια του από σφαίρες αστυνομικών, χωρίς να έχει κάνει το παραμικρό. Τι σημαίνει για ένα νέο παιδί να έχει νιώσει από κοντά τη φρίκη της βίας και να έχει αντικρίσει το αδυσώπητο πρόσωπο μιας πάνοπλης εξουσίας, που στέρησε έτσι, για το τίποτε, τη ζωή του δεκαεξάχρονου φίλου του.
Γιατί διαβάζω και ακούω διάφορα από διάφορους, που νομίζουν ότι το παιδί διεκδικεί με την απεργία πείνας να αποφυλακισθεί ή να του χαριστεί η ποινή. Το μόνο που ζητά ο Νίκος Ρωμανός, είναι να του αναγνωριστεί το νόμιμο δικαίωμα που έχουν όλοι οι έγκλειστοι, να παρακολουθήσει μαθήματα στο ΤΕΙ όπου εισήχθη μετά από εισαγωγικές εξετάσεις, διαβάζοντας μέσα από τη φυλακή.
Κι αντί η Πολιτεία να τον αξιοποιήσει, ως δαχτυλοδειχτούμενο και ζωντανό παράδειγμα για την αξία της μόρφωσης, αλλά και τη δύναμη της θέλησης ενός νέου έγκλειστου να την αποκτήσει, να μορφωθεί δηλαδή και να ανοίξει τους ορίζοντές του, τον τιμωρεί, εκτός από τα σκοτάδια της φυλακής του, να ζήσει και στα σκοτάδια της έλλειψης εκπαίδευσης και της απουσίας γνώσης.
Η Παιδεία είναι η καλύτερη μέθοδος σωφρονισμού. Αλλά η Πολιτεία, αποκαλύπτετε ότι, δεν ενδιαφέρεται για το σωφρονισμό όσων διέπραξαν κάποιο αδίκημα, αλλά για την εξοντωτική τιμωρία τους. Η άρνηση της Πολιτείας να του χορηγήσει την άδεια που ζητά και που δικαιούται, αναδεικνύει μιαν άλλη, αρνητική διάσταση του σωφρονιστικού μας συστήματος.
Η ψευτοδημοκρατία τους επιμένοντας στην άρνηση, δυστυχώς, δείχνει αδύναμη, ανασφαλής και φοβισμένη. Και μια ανασφαλής και φοβισμένη δημοκρατία που αντί να συγχωρεί και να δίνει ευκαιρίες στους νέους, φοβάται και εκδικείται, είναι, δυστυχώς επικίνδυνη και παράδειγμα προς αποφυγήν...
Ο Νίκος Ρωμανός είναι ένα νέο και τραυματισμένο παιδί που ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Και είναι άξιος συγχαρητηρίων, γιατί από μόνος του, βρήκε το καλύτερο στήριγμα. Την εκπαίδευση, τη γνώση, τη μόρφωση.
Ο σύλλογος των διδασκόντων στις φυλακές Αυλώνα έκανε έκκληση, μη αναφέροντας ονόματα, διότι τα ονόματα δεν θα έπρεπε νάχουν καμμιά σημασία. Αν είχαμε ένα σύστημα που πραγματικά θέλει να σωφρονίσει και όχι να εξοντώσει. Αν είχαμε κυβερνήτες και δημόσιους λειτουργούς, που θεωρούν τους νέους μέλλον και όχι απειλή.
Αλλά δεν έχουμε τίποτα απ' αυτά. Γι' αυτό πρέπει να πούμε το όνομα του απεργού πείνας, που η ζωή του ήδη κινδυνεύει σύμφωνα με τους γιατρούς που τον παρακολουθούν Είναι λοιπόν, ένα από τα παιδιά που πιάστηκαν για τη ληστεία στο Βελβεντό. Ενα από τα τέσσερα παραμορφωμένα πρόσωπα, που πολιόρκησαν το "κοίταζε τη δουλειά σου" με την κραυγή της απόγνωσής τους. Οφείλουμε να αναφερθούμε και στα άλλα παιδιά στους Μιχαηλίδη, Μπουρζούκο και Πολίτη που κάνουν απεργεία πείνας για συμπαράσταση στο φίλο τους. Γιατί η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να εκδικείται. Ούτε να κάνει διακρίσεις. Και γιατί η κοινωνία δεν αντέχει άλλο ένα παιδί νεκρό.
Αυτό που συμβαίνει είναι ντροπή και όνειδος για όλους μας. Τι να περιμένει όμως κανείς από αυτά τα ανθρωπάκια που γυρίζουν από τα εξωτερικά με την ουρά κάτω από τα σκέλια, υποτακτικοί και υποδουλωμένοι στην τρόϊκα και τους δανειστές; Πως να αντέξουν οι δειλοί και φοβισμένοι το θάρρος ενός 20χρονου νέου που τους φτύνει κατάμουτρα και τους φέρνει αντιμέτωπους με την δική τους εγκληματική ανικανότητα και αδυναμία; Μόνο η εκδίκηση έμεινε στους «νόμιμους» τρομοκράτες για να τιμωρήσουν τον Νίκο που τόλμησε να τους αντισταθεί.
Ποιος θα δικάσει όμως και μας τα ανθρωπάκια, που δεν αφήνουμε την θαλπωρή του καναπέ. Που βλέπουμε την αδικία μόνο όταν μας χτυπά, και πολλές φορές ούτε και τότε. Που θεωρούμε απριόρι σωστό ότι μας λέει ο παπάς ,ο δάσκαλος και οι Πρετεντέριδες. Που δεν μάθαμε ποτέ να σκεπτόμαστε και να διεκδικούμε και μοναδική ικανοποίηση αισθανόμαστε μόνο όταν ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Είμαστε νομίζω περισσότερο συμμέτοχη στο φόνο με την κραυγαλέα αδιαφορία μας.
ΗΛΙΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
Ωστόσο μπορείτε να ψηφίζετε στο Poll του RethemnosNews για το αν Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση πρέπει να υποχωρήσει στις πίεσεις του Ν.Ρωμανού.
[advpoll id="5" title="Advanced Poll" width="270"]
