Διακεκομμένη συνεχώς δημοσιεύεται ετούτη η διακεκριμένη ενότητα των ονομάτων, λόγω της τρέχουσας – και πολιτικής μάλιστα συνήθως – επικαιρότητας. Ενδιαφέρον ωστόσο, πλουσιότερο το θέμα καθώς καλύπτει ευρύτερα ιστορικά πρόσωπα, δράσεις, γεγονότα περιπτώσεις, είχαμε μείνει εδώ. Διαλαμπή. Που ακτινοβολούν. Διαλάμπουν. Διαπρέπουν. Του Δ βεβαίως κατάλοιπα, ούτως ώστε να ξετελέψουμε (τη βοηθεία υμών των ιδίων και χάρις στη θερμή υποδοχή σας) ακόμα ένα γράμμα, αισίως και απνευστί ξεπερνάμε τα 10 ήδη. Φαίνεται να διάκεινται φιλικά, ευμενώς τα αναγνωστικά συναισθήματα προς τη σειρά, Κύριος οίδε έως πότε, μάλιστα από κεφαλής μέχρι ονύχων, έως του τελευταίου ονόματος κάθε κειμένου παρότι υπέστησαν τόσα ντράβαλα(Ιταλικό), ταλαιπωρίες, διαταραχές και διασαλεύσεις οι συντεταγμένες των ονομάτων, χαώδεις διηγήσεις ενίοτε, όχι λεπτομερείς ιστοριογραφίες αναγκαστικά, διασταυρωμένες πηγές πάραυτα και παρά ταύτα συνηθέστατα, με επακριβείς προσδιορισμούς χρονολογιών, τόπων, προσώπων, ενεργειών, αιτιολογήσεων, μαρτυριών, πηγών.

Από τις μέχρι τούδε παραλείψεις αλιεύουμε – κατά τις επισημάνσεις σας - το Δισπηλιό Καστοριάς όπου ο πλήρης, σε ανάπτυξη πολιτισμός του 7000 π.Χρ, ο Διευχίδης ο Μεγαρεύς, στα «Μεγαρικά» κατηγορεί τον Σόλωνα ότι παραποίησε την Ιλιάδα, πλαστογράφησε διαγράφοντας πλοία των Μεγαρέων και προσθέτοντάς τα στα... Αθηναϊκά! Απίστευτο!  Δίκτυς, επιπλέον του γιού του Μάγνητα  που προαναφέρθηκε, ονομάζονταν ιστορικός, γραμματέας του Ιδομενέα στην Τροία (εμφανέστατη η επιρροή – προέλευση του όρους Δίκτη Κρήτης όπου γεννήθηκε ο Δίας). Μεταγενέστερη γραφή δηλώνει πως «Δίκτυς ο εκ Κρήτης υπεμνάτισε μετ’ αληθείας τα προγεγραμμένα και τα λοιπά πάντα των επί το Ίλιον επιστρατευσάντων Ελλήνων. Ην  γαρ μετα Ιδομενέως του προμάχου των Δαναών του κατελθόντος  εις τον πόλεμον άμα τοις άλλοις Αχαιοίς. Υπογραφεύς γαρ αυτού του Ιδομενέως ετύγχανεν αυτός Δίκτυς...» Πλήθος πληροφοριών σε δύο σειρές,  γραμματείς που κρατούν ημερολόγια λοιπόν στην Τροία, καταγραφές, συγγράμματα (ευρέθησαν και από τον Κλαύδιο Καίσαρα στην Κρήτη μετά κοσμογονική θεομηνία). Διόλου ονειροφαντασίες συνεπώς του Ομήρου αλλά αποδεδειγμένα «πνιγμένος» σε πλήθος πηγών πρωτοτύπων και αυτοπτών! Τυχόν λόγω του Δίκτυ τα πολλά και εξόχως κολακευτικά Ομηρικά περί Ιδομενέα – Μηριόνη.

Συνέχεια τώρα το Δίπυλο(ν) στον Κεραμεικό, κύρια πύλη στο Αθηναϊκό τείχος. Μουδέ τόσο δα και στο Δ που δεν διαποτίζεται με συγκεκριμένες διακριτές και διακεκριμένες διακλαδώσεις, τις προσλαμβάνουσες και τις αναγνώσεις με τις αρμόζουσες ανασυνθέσεις και συντεταγμένες. Δίρκη, σύζυγος του Λύκου, βασιλιά στις Θήβες. Δίρφυς το βουνό στην Εύβοια και Δίφιλος από τη Σινώπη Πόντου, 4^ος – 3^ος αι, ποιητής. Δίων ο Συρακούσιος, πολιτικός – φιλόσοφος – φίλος του Πλάτωνα και Δίων ο Κάσσιος, ιστορικός από τη Νίκαια Βιθυνίας και Δίων Χρυσόστομος, ρήτορας του 2^ου αι. Διώνη, η μητέρα της Αφροδίτης με τον Δία. Και οι ποταμοί Δνείστερος – Δνείπερος (Βορυσθένης το ορθόν όνομα) με Ελληνικές ονομασίες, η Δοϊράνη, οι Δόλογκοι, περίφημος λαός στη Θράκη. Ο Δόλογκος γενάρχης, γιος του Κρόνου και της Θράκης, θαυμαστά η αρχαιότητα και το μεγαλείο. Ο Κρόνος... οι Δόλοπες της Θεσσαλίας, του Δόλοπα γόνοι, γιος του Ερμή. Η Δονούσα στις Κυκλάδες, δονείται. Το Δορύλαιον στη Φρυγία, πρόκειται για το μετέπειτα Εσκί – Σεχίρ. Του μυθικού Δορύλαου γιό του Ηρακλή, τι στην ευχή, ούτε ψυχή ζώσα εις ακοήν κι’ εκεί, μη Ελληνικής φωνής και καταγωγής εντέλει δεν διαφαίνεται τι ούτε στο Δ!

Όπως το Δορύστολον στον Δούναβη. Θεοδωρούπολη επί Βυζαντινών. Αγγειογράφος του 5^ου αι. ο Δούφις, Αθηναίος. Το ηρωικό Δραγατσάνι του 1821 στη Δακία (Ρουμανία) η υπόκλιση στο εκτός χρονολογίας όνομα στο σημερινό κείμενο. Και στον Δραγούμη μαζί, τον Ίωνα ιδιαίτερα, Στέφανος, Φίλιππος. Δράκων ο πρώτος Αθηναίος νομοθέτης, 7^ος αι. Ο Δρίσκος στα Γιάννενα του 1912 των ηρώων εθελοντών  Ρεθεμνιωτών Στυλιανού Κλειδή και Χρίστου Μακρή, μικρή οδός στην πόλη μας σήμερα, πίσω από το νεκροταφείο του Αγίου Κωνσταντίνου. Εξ’ Ελλήνων και Ελληνικών οι Δρυίδες ιερείς σε Κέλτες, Γαλάτες κλπ με τους λευκούς μανδύες και τις γενειάδες, του δρυ, η βαλανιδιά. Οι Δρύοπες στον Παρνασσό, η Δύμη, πόλη στην Αχαΐα, ο γνωστός Δυρός με τα σπήλαια στη Λακωνία και το πασίγνωστο Δυρράχιο στην Αλβανία, η αρχαία Επίδαμνος. Τα περί Δωδώνης στην Ήπειρο με το μαντείο του Δωδωναίου Δία και τα περί Δωρίδας στη Φωκίδα πολλά τα προλεχθέντα αειφεγγή δρώμενα σε διακεκαυμένες ζώνες, με την ειδοποιό διαφορά μουσκευμένα παλαιόθεν, εν βρασμώ και πεφιλημένα περιπαθώς.

Περιττά τα παραπάνω. Με Δωδώνη και Δωριείς (το ένα από τα τέσσερα αρχαία Ελληνικά φύλα) δηλαδή ιερά και μαντεία προ πάντων των αιώνων και φύλα κοσμογονικά, όχι φυλές ρακένδυτων πειναλέων περιτρεχάμενων, γνωρίζει κανείς από το Περού μέχρι το Βλαδιβοστόκ; Δώρος ο γενάρχης, γιος του Έλληνα, εγγονός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, αδελφός του Ξούθου και του Αιόλου. Δώρος  - Δωριείς ω σαλτιμπάγκοι μπαμπόγεροι της περιρρέουσας ατμόσφαιρας υποβρυχίως.

Θεού θέλοντος, καιρού επιτρέποντος, εκδοτών προσφερθέντων και αναγνωστών υπομοχλευόντων και υπομονευόντων τα μάλα, ολοκληρώθηκαν ομαλά και διάνα οι διαμορφώσεις, διακοσμήσεις, διακριβώσεις, διαθλάσεις, δημιουργίες, δεξιοσύνες στις διαθέσιμες δενδροστοιχίες, τα διαλαμπή στο διαμπερές Δ.

Και στ’ αποδέλοιπα με το καλό.