1

Ο κόσμος όλος σείστηκε κι ακούστηκε κραυγή!

κι όλα βαφτήκαν κόκκινα πάνω στην έρμη γη

κι ουρανοί σκοτείνιασαν, λιγόστεψε  το φως

κι έσβησε το χαμόγελο κι  η αγάπη δυστυχώς.

2

Εκεί, στης Γάζας τα στενά, εθέριεψε ο φόβος

κι  οι άνθρωποι χαθήκανε κι έμεινε μόνο πόνος,

τα όνειρα γκρεμίστηκαν ,χάθηκε κάθε ελπίδα

βουβό το κλάμα, σιωπηλό, έσβησε κάθε ακτίδα

3

Άλλοι  οι φταίχτες στην αρχή και άλλοι είναι τώρα,

που σκόρπισαν το θάνατο ,νάναι κακή  η ώρα,

που δώσαν τόπο στο κακό, να βγάλει το μαχαίρι

και να θερίζει  τη ζωή ,  Θεέ μου ! το τι θα φέρει.

4

Όμως, σε κάθε πρόβλημα, υπάρχει και η λύση

να φύγουνε τα σύννεφα, να ανθίσει όλη  η φύση

φίλος να γίνει ο εχθρός, να σβήσουνε  τα μίση,

ν΄ αγαπηθούν απ΄ την αρχή, τέλος να πάρει η κρίση.

5

Γι΄  αυτό καλούμε τσ ΄αρχηγούς ,να έρθουνε στην Κρήτη,

στ΄ Ανώγεια, τα ψηλά βουνά, εκεί στον Ψηλορείτη,

να συζητήσουνε  σοφά, για το καλό του κόσμου

και να τα βρουν ειρηνικά, στο φως, με άρωμα του δυόσμου.

6

Ο κόσμος μας προσκαρτερά , κλαδί ελιάς να δούνε

να πλημυρίσει η χαρά, τα χείλη να γελούνε,

να το ακούσουν τα παιδιά ,χορό μακρύ να σύρουν,

και στης αγάπης τη δροσιά, ήσυχα ν΄ απογείρουν

7

Εκεί ,στη Γάζα μια κραυγή ! κι ένα κλαδί ειρήνης,

ας γίνει σε σκληρές καρδιές, σύμβολο σωφροσύνης,

να νιώσουνε, πως άνθρωποι σκοτώνονται αδίκως,

και να τους αγκαλιάσουνε, ζεστά κι αδελφικώς !

Ας προσευχηθούμε στον Χριστό Μας!