Οι σημερινοί ηλικιωμένοι λένε ότι η παλιά εποχή συχνά κάνει την εμφάνισή της μπροστά μας και μας καθοδηγεί να συντομεύσουμε την ενημέρωσή μας εις τους νεότερους για να πάρουν τέλος όλα τα δυσάρεστα βιώματα που ζήσαμε πριν δεκάδες χρόνια. Εμείς απαντούμε ότι όσο και να προσπαθούμε είναι πολλά και δεν δίνουμε την υπόσχεσή μας ότι θα προλάβουμε. Εξαρτάται όμως και από την θεία δύναμη αν μας δώσει την παράταση ζωής που ζητήσαμε. Τότε μόνο θα τα ολοκληρώσουμε για να πάρουν τη θέση μας οι νέοι να τα επαναλαμβάνουν για να τα μαθαίνουν όσοι θα έρχονται στη ζωή. Έτσι όλοι μαζί εις το μέλλον δεν θα δεχθούμε τα ίδια ή και περισσότερα οπότε θα γνωρίζουν αν η ζωή τους βρεθεί στην εξαφάνισή τους ή θα είναι καλύτερη που είναι και η επιθυμία τους.
Γι’ αυτό αυτή την φορά επιβάλλεται να κάνουνε την ενημέρωση εις τους νεότερους μας για ένα βίωμα που το ζήσανε και το περιγράφουν με όσα θυμούνται για να μην έχουν την τύχη οι νεότεροί μας να το ζήσουν όπως οι παλιοί μας. Αυτό είναι ο βούρδουλας, το «μαστίγιο».
Για να αναφερθούμε με πλήρη σαφήνεια πάλι προκαλέσαμε παρέα με γνωστούς ηλικιωμένους που έχουν ζήσει ζωντανά την παλιά εποχή και γνωρίζουν την χρήση του βούρδουλα και το σκοπό που είχε στην οικογένεια, στα σχολεία κ.λπ. Για το λόγο αυτό καθίσαμε στο βάθος ενός καφενείου της Καλλιθέας που εκεί συχνάζουν αρκετοί της μεγάλης ηλικίας. Όταν ο καφές ήτανε σε πλήρη εξέλιξη και με πολλή όρεξη από όλους βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε γνωστή την επιθυμία μας για να ασχοληθούμε για το βίωμα του βούρδουλα, καθότι όλοι το έχουν ζήσει από τα παιδικά τους χρόνια και μεγαλύτεροι.
Αμέσως ο κ. Κώστας Γ. που ήτανε και ο μεγαλύτερος ζήτησε να αναφέρει ορισμένα από τα βιώματα που έζησε στο σπίτι του και στο σχολείο τους και είπε: Μόλις τώρα που άκουσα τη λέξη: βούρδουλας: Σεισμός έγινε σε όλο μου το σώμα, θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια όσα βίωσα την κατοχή στο σπίτι μου.
Ο πατέρας μου και η μάνα μου ήτανε πολύ αυστηροί όπως και όλοι οι γονείς στο χωριό μου. Ότι δουλειές μας λέγανε να κάνουμε και δεν τις κάναμε σωστά ή καθόλου αντί να μας συμβουλέψουνε πιάνανε τη βίτσα «βέργα λεπτή από άγριο δέντρο» και μας χτυπούσανε όπου βρίσκανε και μας λέγανε ότι το βράδυ δεν θα φάτε φαγητό και πολλά άλλα. Εμείς από φόβο τα εκτελούσαμε όλα και συγχρόνως τα μαθαίναμε. Ο αδερφός μου ο Γιάννης ήτανε πιο ζωηρός και έτρωγε τις περισσότερες βουρδουλιές. Το ίδιο γινότανε και στο σχολείο μας. Ο δάσκαλος είχε πάντα μια βέργα από αγριελιά. Μια φορά που χτυπούσε τον αδελφό μου Γιάννη έσπασε πάνω στην πλάτη του. Μέχρι να βρει άλλη έδερνε τα παιδιά με τα χέρια του.
Αμέσως μετά τη σειρά πήρε ο κ. Μανώλης Κ. και είπε ότι: στο σπίτι μας είχαμε δυο αγελάδες και ένα ταυρί. Με αυτές ο πατέρες μου όργωνε, έσπερνε και αλώνιζε. Όταν πηγαίνανε αργά τις χτυπούσε με μια μεγάλη βέργα και από το ζόρι τους βγάζανε αφρούς από το στόμα τους.
Όταν έσφαξε το αρσενικό πήρε το γεννητικό του όργανο και το ξήρανε. Μετά το λάδωσε το τέντωσε για να μακρύνει και το έδεσε στο άκρο μιας βέργας. Αυτό το λέγανε καμουτσίκι και το χρησιμοποιούσε για τις αγελάδες και στο γάιδαρο για να πηγαίνουν πιο γρήγορα στις δουλειές και πότε – πότε και για εμάς όταν δεν τους ακούγαμε.
Και ο τελευταίος ήτανε ο κ. Χρήστος Δ. που είπε: Όταν γύρισα από στρατιώτης ζητούσανε ένα αγροφύλακα για το χωριό μου και πήγα εγώ. Στη συνέχεια γνώρισα τις περιουσίες των χωριανών για να μην γίνονται ζημιές από τους βοσκούς και για να μην εκτελούν κλοπές. Πάντα είχα κοντά μου το μούζικο και ένα καλό βούρδουλα μήπως μου χρειαστεί. Προτιμούσα τον βούρδουλα παρά να τους πηγαίνω στο Αγρονομείο που θα πλήρωναν για τη ζημιά τους. Μια φορά έπιασα ένα χωριανό σε κλοπή. Τον πήγα στον σταθμό χωροφυλακής για να τιμωρηθεί πιο αυστηρά από εκεί. Και ένα ακόμα: στο χωριό μας είχαμε ένα χωριανό ανάποδο που όλο δημιουργούσε φασαρίες παρά που τον πήγανε και στο δικαστήριο. Εγώ είπα στους χωριανούς μόνο με τον βούρδουλα όλοι μας θα τον στρώσουμε, όπως και έγινε.
Τέλος, η παρέα με τους ηλικιωμένους τελείωσε καθότι ο χρόνος πέρασε αρκετά και θέλανε να πάνε για φαγητό και ξεκούραση. Και εμείς για όλα αυτά που μας είπανε θα ενημερώσουμε τους σημερινούς νέους μας για να γνωρίσουν ότι την παλιά εποχή με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσανε οι γονείς και οι δάσκαλοι να γίνουν τα παιδιά τους εργατικά, να μάθουνε γράμματα και ακόμα μια τέχνη για να έχουν ένα καλό μέλλον όταν θα μεγαλώσουν.
Όμως σιγά – σιγά όσο περνούσανε τα χρόνια της κατοχής δεχότανε μείωση αυτή η συμπεριφορά με τον βούρδουλα και σχεδόν μετά από το 1980 πήρε το τέλος της και τοποθετήθηκε για πάντα στο παρελθόν της. Ενώ εις το μέλλον τοποθετηθήκανε όλες οι καλές συμπεριφορές που είχανε καλύτερη σταδιοδρομία. Αν κάποιος συνέχιζε με τον τρόπο της παλιάς εποχής τότε δεχότανε τον έλεγχο με αυστηρές συνέπειες.
Οι σημερινοί ηλικιωμένοι μένουν ικανοποιημένοι που πήρε τέλος αυτό το αυστηρό βίωμα προς τους μικρότερους. Επίσης λένε ότι παρά που υπήρχε αυτή η αυστηρότητα τα παιδιά μας συνεχίζουν να μας εκτιμούν καθότι μας κρίνανε δίκαια επειδή εμείς ζητούσαμε να γίνουν καλύτεροι από εμάς.
