Αυτήν τη φορά οι ηλικιωμένοι των Χανίων πήρανε την απόφαση να φύγουν λίγο πιο μακριά από τα σπίτια τους, αφού ο καιρός το επιτρέπει. Έτσι, διαλέξανε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, πάλι με το αγαπητό τους πρακτορείο: CHANIA TRAVEL – Τζιτζικαλάκη, αλλά όπως πάντα και εγώ μαζί τους. Το λεωφορείο του μας μετέφερε στο Ηράκλειο και από εκεί το πλοίο δεν άργησε να μας μεταφέρει σε τέσσερις ώρες στο μεγαλύτερο και γραφικό νησί των Κυκλάδων, στη Νάξο, με τις πέτρινες καμάρες, το κάστρο και την «Πορτάρα» – την είσοδο του Ναού του Απόλλωνα. Η Χώρα εντυπωσιάζει με τα στενά ανηφορικά δρομάκια, τις στοές, τα παλιά πέτρινα σπίτια και τον Μητροπολιτικό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής. Προτιμήσαμε όλοι τη βραδινή ξεκούραση για να πάρουμε δυνάμεις τις επόμενες ημέρες για πολλή βόλτα να χαρούμε τις πολλές ομορφιές του νησιού. Έπειτα, μετά από το πρωινό μάς πήρε το λεωφορείο, με τη συνοδεία της κυρίας Ανθής Τζιτζικαλάκη και του ξεναγού, για να απολαύσουμε στην πραγματικότητα αυτά που μας είχε πει το γραφείο από τα Χανιά και κατά τη διαδρομή μας. Το πρώτο χωριό που συναντήσαμε ήτανε το Χαλκί όπου και επισκεπτήκαμε τον αποστακτήρα κίτρου και δοκιμάσαμε το τοπικό τους προϊόν. Μετά σε ένα καταπράσινο ελαιώνα την εκκλησία της Παναγίας της Δροσιανής, με την αρχιτεκτονική της και τις παλιές τοιχογραφίες της. Την επόμενη σειρά πήρε το Φιλότι, το μεγαλύτερο χωριό της Νάξου, κτισμένο στους πρόποδες του όρους Ζα. Από εκεί πήραμε τον δρόμο για την Απείρανθο. Ορεινό χωριό, ένα από τα πιο όμορφα των Κυκλάδων σε υψόμετρο 600 μέτρων με μαρμάρινα αρχοντόσπιτα και βυζαντινές εκκλησίες. Λένε ότι η Απείρανθος χτίστηκε από Κρητικούς τον 10ο αιώνα. Η ντόπια διάλεκτος, τα αυστηρά έθιμα και οι παραδόσεις θυμίζουν τα ορεινά χωριά της Κρήτης. Όλοι μαζί περπατώντας τον κεντρικό δρόμο του χωριού θαυμάσαμε τα παραδοσιακά με πέτρες σπίτια και δρομάκια που οδηγούν τους κατοίκους στις γειτονιές τους και τα τουριστικά μικροκαταστήματα που όλα μαζί δίνουν μια όψη ότι εκεί κατοικούν νοικοκύρηδες και μερακλήδες άνθρωποι. Σε μία στάση στην πλατεία η ιδιοκτήτρια του γραφείου είχε προβλέψει και παρουσίασε κρητική μουσική και αμέσως ανάψανε τα κρητικά αίματα ξεσπώντας σε κρητικούς χορούς, δίνοντας το μήνυμα στο χωριό ότι ήρθανε από την Κρήτη τα αδέλφια τους να τους αγκαλιάσουν. Έτσι, μετά με όρεξη μπήκαμε στο παραδοσιακό τους εστιατόριο για γεύμα. Όλα τα φαγητά είχανε μυρωδιά Κρήτης και με το πιο εντυπωσιακό το δικό τους παραδοσιακό, το  «μπιφτέκι προβατίνας», που σχεδόν όλοι το δοκιμάσαμε. Παρατηρήσαμε όμως ότι πριν από την είσοδο καθότανε δύο ηλικιωμένοι του χωριού με κρητική εμφάνιση και μας καλωσορίζανε λέγοντας ότι «Κι εμείς είμαστε Κρητικοί και ρωτούσανε να μάθουνε  νέα από το σόι της Κρήτης. Μετά γυρίσαμε στη Χώρα για ξεκούραση στο ξενοδοχείο. Το βραδάκι κάναμε την τελευταία μας βόλτα στην παραλία της για να απολαύσουμε ξανά τη γραφικότητα της πόλης με τις όμορφες κατασκευές σπιτιών, καταστημάτων, δρόμων και ναών και δεν θέλαμε να φύγουμε από τη Νάξο. Εκείνο που μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήτανε τα πολλά πετρόκτιστα και ξύλινα καθίσματα ακριβώς δίπλα στη θάλασσα για να κάθονται οι επισκέπτες να απολαμβάνουν χαρούμενοι τη θάλασσα, με συνοδεία την ημιδιατροφή τους και με τα ποτά τους. Στο τέλος της εκδρομής το πρόγραμμα μάς οδήγησε να επισκεπτούμε και τις μικρές ανατολικές Κυκλάδες, όπως τη Δονούσα, την Ηρακλεία, τα Κουφονήσια και τη Σχοινούσα, με το έντονο άσπρο χρώμα και τις αμμώδεις παραλίες τους βρέχοντας γύρω γύρω από τα γαλάζια νερά του Αιγαίου. Όμως λόγω περιορισμένου χρόνου πρώτα κάναμε την εμφάνισή μας στο νησί Ηρακλεία για περίπατο και είδαμε τη γραφικότητά του, με τις παρόμοιες ναξιώτικες ομορφιές του. Στη συνέχεια, φτάσαμε στα Κουφονήσια όπου ο χρόνος επαρκούσε για να απολαύσουμε το γεύμα με τα παραδοσιακά του φαγητά. Είναι απερίγραπτη η ομορφιά του νησιού που μόνο ένα καρτποστάλ θα δώσει την απάντηση σε όλα. Επιστρέφοντας στη Χώρα το γραφείο θέλησε ακόμα να μας ευχαριστήσει και γι΄αυτό το βράδυ οργάνωσε να το περάσουμε όλοι μαζί με ζωντανή μουσική, φαγητό και χορό, για να μείνουνε ζωντανές μέσα μας όλες οι αναμνήσεις από τη Νάξο. Το πρωί σε ρυθμό ρελαντί πήραμε το πρωινό και μετά σκεπτικοί όλοι που αφήνουμε όλα τα ωραία της Νάξου μπήκαμε στο πλοίο για την επιστροφή μας. Όμως παρατηρήσαμε ότι το πλοίο πήγαινε πιο σιγά γιατί εκτός από εμάς σήκωνε και το βάρος των πολλών αναμνήσεων που πήραμε της ωραίας Νάξου. Φθάνοντας στα Χανιά, αφού ευχαριστήσαμε το «Γραφείο Τζιτζικαλάκη» και συγχρόνως του ζητήσαμε πολύ σύντομα να βρεθούμε πάλι όλοι μαζί και σε άλλη καλύτερη εκδρομή.