Χάνεις το θάρρος σου και κλαις
και λες κουράστηκα και δεν αντέχω,
να τρέχω,να πονώ ,να χάνομαι
κι άλλες απαντοχές δεν έχω.
Και ψάχνεις για να βρεις το γιατρικό,
να σβήσεις της καρδιάς σου το φαρμάκι,
σε κάθε λέξη,κάθε λόγο μαγικό,
ζητάς το λαμπερό αστεράκι.
Να σκέπτεσαι,λοιπόν,και να λογάσαι ,
μια θάλασσα γαλήνια να βρεις,
για να σου πω τι να θυμάσαι!
Άκου τη θάλασσα που σιγοτρέχει,
το κύμα το απαλό που της μιλά
και μάθε στη ζωή σου να αντέχεις!
