Κατά την άποψη μου ΜέΡΑ25, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ασκούν αντιπολίτευση απευθυνόμενοι κυρίως στο «οπαδικό» τους ακροατήριο σε αντίθεση με το ΚΙΝΑΛ που απευθύνεται σε ένα «φίλαθλο» πολιτικό κοινό, του ιδεολογικού του χώρου, χωρίς να καταφέρνει ωστόσο να αβγατίζει τους «οπαδούς» του.
Ειδικότερα:
Το ΜέΡΑ25, για λόγους υπαρξιακούς, αντιπολιτεύεται με βάση τις συνέπειες των μνημονίων 1ου, 2ου, 3ου και 4ου (τα απόνερα του 3ου ) …βάζοντας στην ατζέντα του και ένα επαπειλούμενο 5ο μνημόνιο, μετά τη διαφαινόμενη απόρριψη έκδοσης καθαρού ευρωομολόγου, ως χρηματοδοτικό εργαλείο, για τη διαχείριση της σοβαρότατης ύφεσης λόγω της πανδημίας.
Φαίνεται να αγνοεί ότι οι συνθήκες αντίστασης και μονομερών ενεργειών από την οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση είναι τελείως διαφορετικές από εκείνες που ενδεχομένως ίσχυαν το 2015 όταν ο επικεφαλής του, ως υπουργός Οικονομικών, χωρίς Brexit, πάλευε για τον εξορθολογισμό του 2ου μνημονίου ΣΑΜΑΡΑ…ξορκίζοντας ένα νέο μνημόνιο.
Σήμερα, η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, τραυματισμένη ούσα από τα μνημόνια, μπορεί ναι μεν, να εκφράζει την επιθυμία για έκδοση ευρωομολόγου συντασσόμενη με τη γραμμή του Νότου, και ορθώς ΑΛΛΑ δεν έχει τη δύναμη ούτε να προβεί σε μονομερείς ενέργειες ούτε να επιβάλλει την άποψη της. Το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι, να εύχεται το οποιοδήποτε συμβιβαστικό χρηματοδοτικό εργαλείο να τεθεί σε εφαρμογή, όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Ονειρώξεις τύπου Κούγκι ή Αρκάδι σε εθνικό επίπεδο, δεν δείχνουν υπεύθυνη αντιπολίτευση…περισσότερο δείχνουν ότι ο επικεφαλής του αποφάσισε να πορευτεί μόνο με τους «οπαδούς» του…παίζοντας την κοινοβουλευτική του ανανέωση στα ζάρια.
Για το ΚΚΕ ισχύει το «Τ’ είχες Γιάννη; Τί είχα πάντα.» με τους πολιτικούς «οπαδούς» του να ονειρεύονται έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο ...επί γης!
Επακόλουθο είναι η αντιπολιτευτική του τακτική να κινείται στο «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»…μέχρι η παγκόσμια κοινωνία γίνει ουμανιστική.
Το ΚΙΝΑΛ βρέθηκε ως «νόμιμος» εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής σοσιαλδημοκρατίας να φυλάει Θερμοπύλες του ιδεολογικού χώρου στην Ελλάδα ασκώντας, κατά τη γνώμη μου, υπεύθυνη, ρεαλιστική, εθνική αντιπολίτευση.
Το οξύμωρο είναι ότι ο μεν «ΛΕΩΝΙΔΑΣ» του ΚΙΝΑΛ αμφισβητείται δικαίως ή αδίκως, οι δε «300», δε λένε να γίνουν περισσότεροι. Και δε φτάνει αυτό, αλλά έρχεται και ο Τσίπρας να διεκδικήσει τον ιδεολογικό χώρο (της σοσιαλδημοκρατίας) με μετεγγραφή που συνέταξε και υπέγραψε ο ίδιος!...επικαλούμενος απαίτηση ψηφοφόρων του, που δεν γνωρίζει! και που οι «οπαδοί» του, του 4%, δεν χωνεύουν!
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να δικαιολογήσει το ρόλο του, ως αξιωματική αντιπολίτευση, βάλθηκε «να βγάλει από τη μύγα ξύγκι.»
Στο μεταναστευτικό αφού «χάρηκε» στην αρχή με τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών είτε με τη δημιουργία κλειστών κέντρων είτε με την, μη αποδοχή προσφύγων στην ενδοχώρα στη συνέχεια «στεναχωρήθηκε» γιατί στον Έβρο αποτράπηκε η ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών…ξεχνώντας το λιάσιμο των ανεξέλεγκτα εισερχομένων επί Τασίας, των «φιλάνθρωπων» διακινητών ΜΚΟ ή των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης στη Μόρια.
Στον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας από την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να κάνει «την ανάγκη φιλοτιμία» γιατί ΟΡΘΩΣ η πολιτική ηγεσία ακολούθησε τις συστάσεις της επιστημονικής κοινότητας με επικεφαλής τον χαρισματικό κ. Τσιόδρα, προτάσσοντας τον ΑΝΘΡΩΠΟ από την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Γιατί ο κάθε χαμένος συνάνθρωπος μας δεν ανασταίνεται σε αυτή τη ζωή, ενώ η οικονομική δραστηριότητα έστω και με πισωγυρίσματα μπορεί να αναστηθεί.
Η αντιπολιτευτική κορώνα για εμπροσθοβαρή εξάντληση του κουμπαρά, αντί σταδιακής λόγω πιθανής αναζωπύρωσης του Covid-9 το φθινόπωρο, θυμίζει το «Τσοβόλα δώστα όλα»…για να κρατάει ζεστό το «οπαδικό» του ακροατήριο μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Η αντιπολιτευτική κορώνα, μομφή στην κυβέρνηση για τη χλιαρή της θέση στην υποστήριξη του ευρωομόλογου θυμίζει τον ΣΥΡΙΖΑ-λύκο του 2014 (…που τελικά έγινε ΣΥΡΙΖΑ-αρνάκι το 2015 υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο…) και μόνο τους «οπαδούς», του 4% μπορεί να πείσει γιατί η νόσος Αλτσχάιμερ ευτυχώς δεν θερίζει όλους τους «φιλάθλους» της πολιτικής που επέζησαν των μνημονίων.
Για την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ δεν κάνω αναφορά γιατί ο αντιπολιτευτικός της λόγος θυμίζει λόγο συνιστώσας, σε συνέδριο της ΝΔ.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο Μητσοτάκης ζει και βασιλεύει…και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να βασιλεύει και στην επόμενη κοινοβουλευτική θητεία, εκτός απροόπτου.
Η αλλαγή σκυτάλης στην εξουσία προϋποθέτει ομαλοποίηση της κοινωνικής και οικονομικής ζωής και μια αντιπολίτευση που θα έχει να προτείνει εφαρμόσιμες πολιτικές προσαρμοσμένες στην 4η Βιομηχανική επανάσταση…για μια πιο ανθρώπινη ζωή.
