Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η εικόνα αρκετών μνημείων της πόλης. Δυστυχώς, η «γάγγραινα» των γκράφιτι συνεχίζει να προκαλεί καταστροφές στους δημόσιους χώρους με τα μνημεία να μην εξαιρούνται από τους «επαναστάτες των σπρέι»!
«Ο δρόμος είχε και έχει τη δική του ιστορία» αλλά και τα μνημεία έχουν τη δική τους διαδρομή μέσα στο χρόνο και είναι υποχρέωση όλων μας ο σεβασμός απέναντι τους.
Ό,τι και αν έχουμε να πούμε, μπορούμε να το πούμε χωρίς να καταστρέφουμε. Και αυτό δυστυχώς μάλλον δεν μπορεί να γίνει απολύτως κατανοητό από εκείνους που ό,τι θέλουν να πουν, το λένε γράφοντας συνθήματα στους τοίχους.
Να σεβαστούμε και αυτόν τον τρόπο διαμαρτυρίας. Αλλά ποια διαμαρτυρία νομιμοποιείται όταν λειτουργεί ενάντια στον άλλο ή όταν συνοδεύεται από μια καταστροφή; Διότι το να γράφεις με τέτοιες ανεξίτηλες μπογιές πάνω στα μνημεία, είναι καταστροφή.
Το τέμενος Καρά Μουσά Πασά στον Άγνωστο Στρατιώτη, το Τέμενος του Βελή Πασά στον Μασταμπά όπου σήμερα φιλοξενείται μια θαυμάσια παλαιοντολογική συλλογή, οι οθωμανικές δεξαμενές ακριβώς δίπλα αλλά και πολλά άλλα μνημεία της πόλης του Ρεθύμνου είναι γεμάτα από γκράφιτι.
Ακόμα ένα παράδειγμα καταστροφής είναι το κτίριο της οδού Κριτοβουλίδου. Το ενετικό μέγαρο κάποτε στέγαζε τον ΕΟΜΕΧ και σήμερα η ιδιοκτησία του παραμένει απροσδιόριστη καθώς το Ελληνικό Κράτος δεν έχει την ικανότητα μήτε τις ιδιοκτησίες να ξεκαθαρίσει μπας και αξιοποιηθούν κάποια μνημεία. Προφανώς και θα έπρεπε να ανήκει το κτίριο αυτό στον Δήμο Ρεθύμνης ή σε κάποιο κοινωφελή οργανισμό και να προορίζεται για πολιτιστικούς και κοινωφελείς σκοπούς. Όμως όχι μόνο έχει εγκαταλειφθεί γεμάτο με μουτζούρες αλλά συνεχίζει να έχει άγνωστο μέλλον, αφού το κράτος δεν δείχνει ενδιαφέρον και δεν ανταποκρίνεται στο χρόνιο αίτημα του Δήμου Ρεθύμνης να του παραχωρηθεί αυτό το κτίριο για το καλό της πόλης και της κοινωνίας.
Στο πλαίσιο αυτών των ζητημάτων και αναφορικά με την ανάγκη καθαρισμού και αποκατάστασης των μνημείων, η ευθύνη πάει στην τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων. Δεν είναι πρόβλημα των τελευταίων εβδομάδων αυτό με τις καταστροφές. Χρονίζει. Και δικαίως τίθεται το ερώτημα γιατί δεν εξασφαλίζεται ένα κονδύλι για τον καθαρισμό τους.
Όπως και αν το κάνουμε, η όλη εικόνα είναι πάρα πολύ άσχημη και λειτουργεί δυσφημιστικά.
Ποτέ δεν έχω δει σε κάποια άλλη πολιτισμένη χώρα κάποιο μνημείο σε τέτοια κατάσταση. Τα προστατεύουν και τα προβάλουν. Εμείς τα εγκαταλείπουμε και προσπερνούμε σαν να μην βλέπουμε πως η ιστορία μπορεί να έχει πολλά χρώματα και διαφορετικές οπτικές ανάγνωσης αλλά όχι χρωματισμένα μνημεία από χέρια βανδάλων…
