ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
MENOY
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Παράλληλη ατομική έκθεση των Π. Γιάκα & Δ. Παππού

0

Στην Γκαλερί Χακλός στη Θεσσαλονίκη παρουσιάζεται η παράλληλη ατομική έκθεση των Παναγιώτη Γιάκα και του Δημήτρη Παππού.

Ο Παναγιώτης Γιάκας είναι γνωστός τόσο στο Ρέθυμνο, όσο και σε ολόκληρη την Κρήτη από την εξαιρετική εικονογράφηση στο βιβλίο «Η ιστορία της Κρήτης σε Κόμιξ» από τις εκδόσεις Cretan Comics.

Η Καθηγήτρια Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Ιφιγένεια Βαμβακίδου που υπογράφει την παρουσίαση των έργων στον κατάλογο της έκθεσης σημειώνει: «Πτυχιούχοι Σχολών Καλών Τεχνών, παιδαγωγοί και ενεργοί πολίτες, με ατομικές και ομαδικές εκθέσεις παράγουν και εκθέτουν την πραγματικότητα εδώ και τώρα, στην μετά covid περίοδο, ακολουθώντας τα σχήματα, τις γραμμές, τα χρώματα, τους μύθους και τα σενάρια της εικαστικής τους εργογραφίας. Οι τίτλοι, ως υπο-θεματικές των έργων τους, μάς οδηγούν σε καταδηλωτικές, αλλά και ιδεατές προσλήψεις, μάς κατευθύνουν το βλέμμα εκεί που επιλέγουν συνειδητά οι ζωγράφοι, από την ποίηση, τη σάτιρα, τη φιλοσοφία, τη φυσική, το θέατρο, τη θεολογία στη σύγχρονη, αλλά και στην παραδοσιακή εικαστική απόδοση των σωμάτων. Πρόκειται για ανθρωποκεντρική ζωγραφική σε διαφορετικά συγκείμενα με έμφαση στο σώμα.

Η θεματική  ISOLATION του Π. Γιάκα  συνδηλώνει την απομόνωση ως  -isolation stresses detachment from others often involuntarily.  Εικαστικά τα έργα αποδίδονται σε καμβά με λάδια, με έμφαση στους όγκους, στο αρσενικό  και γυναικείο πειθαρχημένο σώμα, στη σάρκα και στις κινήσεις, στις θέσεις των όγκων, χωρίς προσδιορισμό του χώρου, στο κενό της επιφάνειας. Η τεχνική του αναδεικνύει το σχέδιο και τη γραμμή,  με πρωτότυπο, ωμό και τολμηρό ύφος ζωγραφικής. Η διαδοχή του χρόνου εντοπίζεται στις θέσεις/κίνηση του σώματος, που λυτρώνουν τον άνθρωπο από την απομόνωσή του, στο διαφανές περιτύλιγμα τροφίμων (σελοφάν) ως διαφανή μανδύα εγκλεισμού/και λύτρωσης.

  Η δυναμική/ αργή κίνηση από την πρώτη  στάση ως μετωπιαία θέση προς την πλάγια θέση/κίνηση και προς την θεατρική κίνηση ως ξετύλιγμα,  αναδεικνύουν χρονικά την απελευθέρωση του ανθρώπινου σώματος, σε αυτοβιογραφικό αλλά και σε παγκόσμιο ίσως πεδίο, προς την Έξοδο. Η προσέγγιση της στατικής πόζας, δανείζεται στοιχεία από τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, και το θέατρο, εκφράζοντας επαναστατικά  και πολιτικά την αισθητική της επιτέλεσης.

Τα σώματα, πάνω σε μια λευκή φωτοευαίσθητη επιφάνεια, συνδέουν τον καλλιτέχνη με την πρωταρχική έκφραση και χροιά της φωτογραφίας. Ο καλλιτέχνης, προχωράει πιο πέρα και αναπτύσσει μια ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική «συνομιλία» ανάμεσα στην τέχνη της ζωγραφικής με εκείνη του θεάτρου και της φωτογραφίας. Η έντονη εκφραστικότητα των έργων διαγράφει τις προσωπικότητες των μοντέλων και «απαθανατίζει» την στιγμή, παίζοντας ταυτοχρόνως με τις εντάσεις ανάμεσα στο φως και τη σκιά.    

Η θεματική του Δ. Παππού, MY APOCALYPSE, καταδηλώνει το φανέρωμα των θείων και υπερφυσικών αληθειών ή προθέσεων στον άνθρωπο μέσω ιδιόμορφων εμπειριών και συμβόλων. Πολύχρωμες εικαστικές σημάνσεις με τοπόσημα κτήρια, έργα επωνύμων αρχιτεκτόνων, νεοκλασικά της Θεσσαλονίκης, όπου εμφανίζονται σαν σε κατάληψη  άνθρωποι, ενεργοί και ενεργές σε έκσταση, που σφύζουν από ερωτικότητα, γυναίκες επώνυμες και ανώνυμες, αυτοκίνητα, εγκλεισμένοι και εγκλεισμένες, που εκτίθενται σωματικά και σε χειρονομίες, εκφράζονται, προκαλούν, μας προσκαλούν  και λυτρώνονται. Μας καθηλώνουν.

Οι γυναίκες ως σώματα και πρόσωπα κυριαρχούν στον ουρανό, στα νεοκλασικά κτήρια και στον αστικό περίγυρο χώρο, στο δημόσιο χώρο έκθεσης των αυτοκινήτων και δρόμων. Φαίνεται σαν να μεταμορφώνονται, σαν να ανθρωποποιούνται τα ίδια τα σπίτια του 19ου-20ού αιώνα στο εδώ και τώρα της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας. Οι τίτλοι των έργων συνδηλώνουν χώρους και χρόνους αλλοτινούς, από την ελληνική αρχαιότητα της τραγωδίας και το θεολογικό Βιβλίο της Αποκάλυψης,  το Όραμα του Αγίου Ιωάννη, μέχρι την επωνυμία των ΜΜΕ. Στο έργο του Δ. Παππού, η εγκαυστική τεχνική και η ζωγραφική με μοντέλα αναδεικνύει την έκφραση και τη χρωματική παλέτα στον πολυάνθρωπο καμβά. Το λιωμένο κερί πάνω στο επικλινές τελάρο, το τυχαίο και το μεθοδευμένο συναντιώνται με ανάδειξη των θερμών χρωμάτων. Το γυμνό ως τεχνική και θεματική, τα λάδια και τα ακρυλικά σε αποχρώσεις μεταλλικών χρωμάτων, μας οδηγούν σε δημιουργική ευφάνταστη αφήγηση με κίνηση και ένταση δράσης.

Οι δύο καλλιτέχνες αναπαριστάνουν το εδώ και τώρα στη Θεσσαλονίκη και στην Ευρώπη, στο άστυ, αποτυπώνουν την εποχή τους, την βιώνουν καλλιτεχνικά, βασισμένοι σε χρώματα και σχήματα σε όγκους και σε σώματα, εμπνευσμένα από την καθημερινή και κοινωνική ζωή. Αναγνωρίζουμε τη δύναμη και τη σημασία της χειρονομίας στην καλλιτεχνική πρακτική τους και την αισθητική που αναπτύσσεται μέσω της επαφής τους με το νεορεαλισμό και το μοντερνισμό. Ακολουθώντας μια καλλιτεχνική πορεία, και σε επαφή με την ιστορία αλλά και τη γενιά τους, οι Γιάκας και Παππούς  καταφέρνουν να αποδώσουν μέσα από τα έργα τους, ταυτότητες και ανησυχίες,  προσωπικές και κοινωνικές αναζητήσεις μέσα από δυνατές εικαστικές σημάνσεις».

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 24 Ιανουαρίου 2023

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ