Από τις Εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα, 2021.
Ο κόσμος κάθε γυναίκας υπερβαίνει τα ενδιαφέροντά της, τα αντικείμενα με τα οποία ασχολείται, τις συστηματικές ενασχολήσεις της. Κρατά πολλά για τον εαυτό της και αφήνει λιγότερα, να γίνουν γνωστά στους άλλους, με όποιο τρόπο της είναι περισσότερο προσιτός! Λογικό είναι κι ο κόσμος της Αντζελίνας Ουέλντ Γκριμκι να μην διαφέρει, όσο κι αν τα δικά της ενδιαφέροντα, η δημοσιογραφία, η λογοτεχνία, η ποίηση… είναι επικοινωνιακού χαρακτήρα. Η Αντζελίνα Γκρίμκι, πάνω απ’ όλα, υπήρξε μια λυρική και ατρόμητη χρονικογράφος των προσωπικών και πολιτικών διλημμάτων της εποχής της (1880-1958).
Σε σύγκριση με το έργο της που επέτρεψε να δημοσιευθεί, άφησε ογκώδη προσωπικά έγγραφα και ανέκδοτα κείμενα πίσω της. Τα ποιήματά της είναι τόσο λεπτομερή έργα αγάπης και πάθους, τα οποία όμως, όπως πιστεύουν οι ιστορικοί της λογοτεχνίας, φοβόταν να δημοσιεύσει για τον κίνδυνο σκανδάλου που μπορεί να ξέσπαγε στο όνομα της οικογένειάς της. Κάποια ποιήματά της, όπως αναδεικνύεται, αποδεικνύεται, και είναι ευνόητο, αποδίδουν καλύτερα τον κρυμμένο βαθιά ψυχικό της κόσμο.
Όπως, όμως, κι αν συμβαίνει, η Αντζελίνα Ουέλντ Γκρίμκι το 1916, έγινε η πρώτη γυναίκα που είδε το έργο της σε θεατρική παράσταση, σε δημόσιο θέατρο, και μάλιστα με τεράστια επιτυχία και αναγνώριση. Περίπου την ίδια περίοδο, ασχολήθηκε με σύντομες ιστορίες, δημοσίευσε αρκετές έρευνες, όπως της μητρότητας και της θηλυκότητας, μέσα σε μια μαύρη κουλτούρα, η οποία είχε από καιρό ανατραπεί από τους λευκούς. Οι ιστορίες της είναι πλημμυρισμένες με καταπιεστική ατμόσφαιρα και λεπτομερείς περιγραφές του χρόνου, η καθεμία με τις κατάλληλες λογοτεχνικές παγίδες για να προκαλεί θλίψη και φόβο… Το ωμό συναίσθημα και οι γυναικείες εικόνες αφθονούν στα δημοσιευμένα ποιήματα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους στίχους είτε αναφέρονται σε μια ρομαντική υπόθεση, η ουσία όμως τώρα είναι πλέον νεκρή, είτε καταγράφουν μια σκληρή, ανίκανη και ατελέσφορη αγάπη. Τα θέματα της ατομικής απομόνωσης και του πόνου, είναι αρκετά συχνά. Συχνά είναι και άλλα θέματα, όπως αυτά της απόρριψης, ακόμη και του θανάτου, αλλά και της πλουσιοπάροχης φύσης και ταλαντούχας ευρηματικότητας.
Μιχάλης Τρούλης
Πρόεδρος Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου
