ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ
26η Μαΐου του 2005 η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης εξέλεξε παμψηφεί στη θέση του Επισκόπου Κνωσού και στη θέση του Αρχιγραμματέως Αυτης, τον Υπογραμματέα της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου και Διευθυντή της Συντάξεως του Επίσημου Δελτίου της Εκκλησίας Κρήτης «Απόστολος Τίτος», τον Αρχιμανδρίτη Ευγένιο Αντωνόπουλο. Η Χειροτονία του τελέσθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά Ηρακλείου, το Σάββατο 28η Μαΐου του 2005.
Ευλογημένη ημέρα για το Ρέθυμνο
Ο Επίσκοπος Κνωσού κ. Ευγένιος, την 9η Σεπτεμβρίου του 2010 εκλέγεται παμψηφεί Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου και η ενθρόνιση του πραγματοποιήθηκε την 16η Οκτωβρίου του 2010. Με μεγαλοπρέπεια και σύμφωνα με την εκκλησιαστική τάξη, οι αρχές, ο κλήρος και ο Ρεθεμνιώτικος λαός, έκαναν χαλί την καρδιά τους για να περάσει ο νέος Μητροπολίτης και χαρακτηρίζουν ευλογημένη αυτή την ημέρα.
Ταπεινός, προσιτός αλλά παράλληλα, δυναμικότατος ποιμένας της Εκκλησίας, γνήσιος κήρυκας του Ευαγγελίου και ακούραστος λειτουργός, προσφέρει άνευ διακρίσεων, ανεξαιρέτως την πατρική του αγάπη και στοργή. Από την ημέρα της έλευσης της φωτισμένης αυτής προσωπικότητας, μια νέα σελίδα γράφεται στην Ιερά Μητρόπολη μας. Μια ταπεινή και αθόρυβη ποιμαντορική πορεία, μα και πολύ εποικοδομητική που μόνο φωτισμένοι Ιεράρχες έγραψαν και που ως φαίνεται ο κ.Ευγένιος βαδίζει στα χνάρια τους.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ Ευγένιος, έκλεισε λοιπόν συνολικά δέκα χρόνια γόνιμης Αρχιερατείας στην Εκκλησία της Κρήτης, την π. Τετάρτη 27 Μαΐου. Και τα γιόρτασε ταπεινά και εκκλησιαστικά, με νυχτερινή Θεία Λειτουργία στο Παρεκκλήσιο του Επισκοπείου. Στο τέλος, ευχαρίστησε όλους όσους το έμαθαν και παρευρέθηκαν αλλά δεν παρέλειψε να εκφράσει την πικρία του. Άλλωστε ο Ιεράρχης μας δεν έχει μάθει να κρύβει τα συναισθήματα του, έτσι στη σύντομη ομιλία του λοιπόν μεταξύ άλλων είπε:
Στα δέκα χρόνια βρίσκω παραλείψεις αλλά και πολύ έλεος από τον Θεό σε κάθε στιγμή
«Ήθελα να κάνω μια λειτουργία με την ευκαιρία της συμπλήρωσης απόψε δέκα ετών , από τότε που η Χάρις του Θεού μου χάρισε το μέγα δώρο της Αρχιεροσύνης. Και αναρωτιέμαι απόψε αν κάτι καλό έγινε μέσα σε αυτά τα χρόνια και δεν βρίσκω παρά μόνο παραλείψεις και πολλά λάθη αλλά και πολύ έλεος του Θεού σε κάθε στιγμή. Να είστε καλά ευχήθηκε σε όλους και να εύχεσθε πάντα για την προκοπή της εκκλησίας μας». Ενώ σε άλλο σημείο τόνισε:
Η επέτειος είναι για να κάνουμε τον απολογισμό μας και να αφήνομε πίσω ότι μας έχει πικράνει
«Εμείς ερχόμαστε και παρερχόμαστε, η εκκλησία ούτε σε εμάς άρχισε, ούτε σε εμάς θα τελειώσει. Δόξα τω Θεώ κάνουμε ότι μπορούμε και πορευόμαστε. Τι κάνουμε; Λειτουργούμε. Δεν ξέρω αν πρέπει να κάνομε κάτι παραπάνω. Πολλές φορές ο κόσμος αποτιμά το έργο κάποιων προσώπων από τα κτίρια που αφήνουν πίσω τους, από τα ιδρύματα από τον κοινωνικό τους ρόλο και λησμονεί πως υπάρχει και ένας άλλος λόγος, βαθύτατα πνευματικός και όχι απλά ανθρώπινος αλλά Θεανθρώπινος. Αυτός της προσευχής, όπως την κάνουμε απόψε για όλους και για όλα που μας κυκλώνουν και που μαζί οδηγούμαστε στο δρόμο του προσωπικού μας αγιασμού. Η συμπλήρωση δέκα ετών δεν είναι κανείς ούτε για να κομπορρημονεί για τα έργα του, τίποτα άλλωστε δικό μας δεν είναι. Όλα είναι του Θεού. Από Εκείνον πηγάζουν και σε Εκείνον κατευθύνουν. Αλλά είναι για να κάνομε τον απολογισμό μας και να κοιτάζομε μπροστά, αφήνοντας πίσω ότι μας έχει στεναχωρήσει, ότι μας έχει πικράνει και δεν είναι λίγα. Ότι εμείς έχομε κάνει ως αστοχία και έχομε πικράνει τον Θεό και τους ανθρώπους. Αυτή λοιπόν την διάσταση δίνω προσωπικά στην αποψινή μου επέτειο και σας ευχαριστώ που την ζούμε μαζί». Επίσης ευχαρίστησε όλους τους καλούς τους όπως είπε συνεργάτες, σε όσους παραβρέθηκαν και αν έχει γίνει κάτι καλό αυτό οφείλεται πρωτίστως σε εσάς τους είπε. Στην υπακοή σας, στην αγάπη σας στην εκκλησία και στον Επίσκοπο σας. Προσωπικά δεν έχω να καυχηθώ για τίποτα άλλο παρά μόνο γιατί έχω κοντά μου καλά παιδιά όπως εσείς. Ο Θεός να μας αξιώνει πολλά - πολλά χρόνια να τον δοξάζουμε για ότι μας χαρίζει καθημερινά.
Αν κάνετε απολογισμό θα βγάλετε μεγάλο πλεόνασμα
Μη μπορώντας να κρύψει την συγκίνηση του ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος πρωτ. Νικόλαος Νικηφόρος, απευθυνόμενος στον Μητροπολίτη είπε: «Σεβασμιωτατε, δεν μπορώ να εκφράσω όλα αυτά που αισθάνομαι τώρα αλλά και δεν θέλω να χαλάσω αυτή την πνευματική γαλήνη. Αλλά αυτή η ευλογία πραγματικά που μας δώσατε σήμερα αλλά και αυτή την δεκαετία που έχετε προσφέρει πάρα πολλά, που αν κάνετε απολογισμό θα βγάλετε μεγάλο πλεόνασμα. Ευχαριστώ τον Θεό που σας έστειλε, σας ευχαριστώ για την αγάπη σας, για την ευγένεια σας γιατί όλοι οι ιερείς αισθανόμαστε περήφανοι που κυκλοφορούμε στο Ρέθυμνο και ακούμε με πόσο θερμά λόγια μιλάει ο κόσμος για τον Επίσκοπο μας».
Τα λόγια του παπά Νικολή συγκίνησαν τον Μητροπολίτη και έφεραν δάκρυα στα μάτια του και στο σημείο αυτό θέλησε να μοιραστεί με όλους το καλό νέο.
Κλήθηκα να υπογράψω την αποδοχή της κληρονομιάς
« Η Χάρις του Θεού εφύλαγε αυτή την ημέρα για να μας δώσει κάτι απρόβλεπτο. Αύριο το πρωί κλήθηκα να υπογράψω την αποδοχή αυτής της μεγάλης δωρεάς, που έκανε ο συμπολίτης μας ο μακαριστός Γεώργιος Τσικόγιας, και που όλο αυτό τον καιρό ήταν δεσμευμένη. Θα παραλάβω λοιπόν αυτή την κληρονομιά που μας δίνει πλέον την δυνατότητα, να κάνουμε ότι μπορούμε για τον τόπο μας και τον λαό μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, το θεωρώ και αυτό ως ένα σημείο της εύνοιας, της χάριτος και του ελέους του Θεού. Δόξα τω Θεώ λοιπόν που και αυτό, αυτήν την μεγάλη και συμβολική μέρα γίνεται πραγματικότητα, όχι για μένα αλλά για όλους μας».
Πικράθηκα ιδιαίτερα και με αυτό τον τελευταίο καιρό
Στο σημείο αυτό το πρόσωπο σου συννέφιαζε και με πολύ πικρία ανέφερε: « Ήταν και αυτό κάτι που με πίκρανε πολύ τον τελευταίο καιρό ιδιαίτερα. Πολλά στόματα με μεγάλη ευκολία άνοιξαν είπαν και έγραψαν, λες και ο Δεσπότης έχει καμιά κόρη να προικίσει από αυτά τα χρήματα. Δόξα τω Θεώ όμως μερικοί κατάλαβαν, τους δόθηκε ο χρόνος να καταλάβουν το μεγάλο λάθος που έκαναν, όταν άνοιγαν έτσι τα στόματα τους και όταν έδιωχναν από τον τόπο αυτά τα χρήματα. Τελείωσε με την βοήθεια του Θεού και αυτό, και σας το λέω απλά για να χαρείτε και να δείτε πως ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, όταν ταπεινά απλά και ήσυχα τον δοξάζουμε, τον ευχαριστούμε και τον υπηρετούμε, παρά τις αμαρτίες και τις πτώσεις μας. Γιατί κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος, κανείς μας δεν αλάθητος και αλλοίμονο και αν πιστεύαμε κάτι τέτοιο ή πολύ περισσότερο να πιστεύαμε πως ο Χριστός ήρθε στον κόσμο γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Τότε δεν θα ερχόταν για κανένα. Ήρθε για ανθρώπους που πέφτουν και σηκώνονται, για ανθρώπους που αγωνίζονται, για ανθρώπους που ελπίζουν και προσδοκούν. Και προπάντων για ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν και δεν ζουν για τον εαυτό τους. Σας ζητώ συγγνώμη για τον τόνο και το ύφος το συγκριμένο, εγώ ξέρετε πολύ καλά πως δεν υποκρίνομαι και όπως αισθάνομαι κάθε φορά μιλώ. Όταν είναι να φωνάξω θα φωνάξω, όταν είναι να νευριάσω θα νευριάσω, όταν είναι να κλάψω θα κλάψω αλλά πάντοτε ότι είναι μπροστά είναι και πίσω. Άλλοτε αυτό εκτιμάται, άλλοτε όχι αλλά δεν με νοιάζει, γιατί το λόγο εγώ θα τον δώσω στον Θεό και κανείς άλλος για μένα». Τέλος από την πλευρά μας του ευχόμαστε πολλά τα έτη του, ευλογημένα και πολύκαρπα!
Βάλια Πετράκη
