Φανουράκης Ηλίας (Άγιοι Δέκα Γόρτυνα Ηρακλείου)
Μη με ρωτήξεις δε μπορώ να τηνε σουσουμιάσω
χαρά που δεν κατάφερα, στη πόρτα τζη να φτάξω.
Χριστίνα (Χαλκίδα)
Σαν την αμυγδαλιά π΄ανθεί και αψηφά χειμώνα
οι ατσιποδιές δε με δειλιούν κι΄ας τα μαλλιά 'χω χιόνια.
Νένη (Ρέθυμνο)
Λευκό λουλούδι π' άνθισε μέσα στην καταιγίδα
μ' έκανε η αγάπη σου απ' τη στιγμή που σ' είδα.
Δήμητρα (Ρέθυμνο)
Με γκρίζα ρούχα η μοναξιά είναι σαφή ντυμένη
και η μαθιά τση άχρωμη, μουντή , συννεφιασμένη.
Ψαθόπουλος Λεωνίδας (Αθήνα)
Δε λησμονώ το παρελθόν πάντα στο νου το φέρνω
κι ετσά μαθαίνω απ' αυτό σε λάθη μην προβαίνω.
Σπυριδάκης Μιχάλης (Άγιοι Δέκα Μεσσαρά)
Γιάντα τσ΄αγάπης μου ποτέ δεν άνθισε ο κρίνος
ποια λάθη με χρεώσανε,ήντα 'καμα και τίνος.
Μάθε με 'συ πως να ξεχνώ που 'σαι σ' αυτό δασκάλα
να μη πονώ κι' οπίσω μου ν' αφήνω ογρά τα ζάλα.
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Υφάντρα του ονείρου μου, νύχτα γαληνεμένη
κάμε τσι κόμπο τσι κλωστές στ' αυγερινού το χτένι.
Κάμε τζη κόμπο να χαρείς κι' άστηνε να θρονιάσει
βασίλισσα των αστεριώ στ' ονείρου μου τη πλάση.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Ο καπετάνιος πολεμά του πόνου το μιλέτι
που σπαθοκόβει τσι γεννιές και βάνει τα με τσ' άντρες.
Αναντρανίζει την θωριά κι' απ' τ' ακρημνιό βρυσάλι
πίνει και ξεδιψάζουνε τσι μοίρας τα γραμμένα.
Περνά απ' το κατόπι του, γης καβαλάρης νέος
μ' άσπρα πλουμιά και σταυρωτά στον μπέτη φυσεκλήκια.
Κόπιασε καπετάνιε μου, ξέσυρε απ' τη δοχή σου
να φτιάξουμε στο βορεινό γεφύρι των ανέμω.
Που 'χει καντόνια ριζιμιά και λαξευτές καμάρες
και οδηγεί η στράτα του στσ΄αύρας την νοστιμάδα.
Έγνεψε με την κεφαλή, εσέλωσε το μαύρο
κι' ο καπετάνιος κίνησε να πάει για τη νίκη.
Χατζόπουλος Ι.Δημήτριος (Λείβαδος Ρεθυμνης)
Πα ' στην πλαγιάδα του βουνού του ασφεντιλομούρη
δρυγιάδες βαθιοπράσινες, του λειβαδιού το νούρι.
νούρι =ομορφιά
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθυμνο)
Εγώ θαυμάζω το δεντρό στο δάσος που που μένει
κι αντέχει σ΄ούλους τση καιρούς κι' ολόρθο επιμένει.
Παλαμιανάκης Γιώργης (Ηράκλειο)
Άντρας λογάται δυνατός αυτός που αντέχει χρόνους
και όχι αυτός που διαλαλεί τσ' αγάπης του τσι πόνους.
Αυτό και γω προσπάθησα τσι πόνους μου ν΄αντέχω
και συντροφιά τα όνειρα καθημερνως να έχω.
Μα ξέφυγα απ΄τα όνειρα για μια ολιά να ζήσω
και το 'πα ότι προσπαθώ να σε ξελησμονήσω.
Και 'παναστάτησε η καρδιά και ντάκαρε τσι πόνους
και λέει οι άντρες οι καλοί μοιάζουνε με τσι χρόνους.
Που φεύγουνε και χάνονται και πέρνουνε κοντά ντος
τσι μπόρες και τσ΄ελπίδες ντος κι' όλα τα μυστικά ντος.
Ετσά θα φύγω απ' τη ζωή με μπόρες φορτωμένος
και δε θα μάθει άθρωπος , πως είμαι πληγωμένος.
Σηφάκης Γιώργης -Σιμισακογιώργης (Ρέθυμνο)
Κιτρινισμένο φύλλο μου απόπαιδο τσι φύσης
είναι γραφτό τσι μοίρας μου στο χώμα να σαπίσεις.
Ετσά 'ναι η ψεύτρα η ζωή τση μοίρας το γραμμένο
ότι γεννιέται να γενεί, φύλλο κιτρινισμένο.
Καλλέργης Γ. Κωστής -Κ.Ι.Γ.Κ (Λούτρα)
Λείπεις, κι' ο κόσμος με ρωτά, όχι πως τονε νοιάζει
του χωρισμού τη μαχαιριά, νοιώθω πως κάνει χάζι.
Καραπιδάκης Απόστολος ( Ποταμιές Ηρακλείου)
Δρυμύς αέρας τ΄αοριού που κρουσταλιά το χιόνι
είναι και όντε θα' ρθει κοντά ,τη σκέψη μου μαργώνει.
Αθρώπου δεν εζήτηξα να μ' αγαπά περίσσα
να δίνω ντου , να δίνει μου και να΄μασται στα ίσα.
Μηναδάκη Μαρία (Ασίτες)
Στη σκέψη μας θα βρίσκεσαι και στη καρδιά αιώνια
θα' σαι ανάμνηση γλυκιά όσα αν περάσουν χρόνια.
Στη μνήμη του Θοδωρή Πελεκανάκη.
Νικολουδάκης Βασίλης (Ρέθυμνο)
Λένε πως πρέπει στη ζωή να πάθεις για να μάθεις
κι' έπαθα μα δεν έμαθα κι' εύχομαι να ξανάρθεις.
Σγουράκης Βασίλης (Παλιά Ρούματα Χανιά)
Ποιανού κυμάτου ο θυμός βγήκενε στ' ακρογιάλι
και χάθηκε το κάστρο μας, αγάπη μου μεγάλη.
Βεργετάκη Κατερίνα (Βόλος)
Σ'ένα καλούπι ήλιε μου τα δάκρυα μου στάξε
και μια βέρα ολόχρυση γι ' αυτόν που λιώνω, στάξε.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Μπορεί και να πονώ πολύ μα μείνε δε θ' ακούσεις
κι' ας γίνουνται μες στη καρδιά , ένα σωρό συγκρούσεις.
Σας υπενθυμίζω το επόμενο μας θέμα που είναι η λέξη αναστενάζω και το μεθεπόμενο συργουλεύ(γ)ω και
στείλτε στα τηλ. 6981572714 6977185491.
