Το αύριο έχω στο νου και μια 'ναι η πεθυμιά μου
να θέτω και στο μπέτη σου να ναι η αναπνιά μου.
Κουμαντάκης Βίκτωρ (Αθήνα)
Μόνιμη σκέψη στο μυαλό εγίν' η πεθυμιά σου
γιατί 'ναι η ΄κόνα σου κοντά και γω 'μαι μακριά σου.
Τζανή Τίνα (Αθήνα )
Η πεθυμιά κι' η θύμηση είν' η παρηγοριά μου
σα φέρνω σε στη σκέψη μου μα και στα όνειρά μου.
Ανδρεαδάκης Νίκος ( Ελούντα )
Ονειρομάζωξη τσ' αυγής αρχή τση πεθυμιάς μου
σεβντά μου ακριβοθώρητε πνοή τση αναπνιάς μου.
Απόστολος Καραπιδάκης (Ποταμιές Χερσονήσου)
Η πεθυμιά σου , μ' ήφερε πάλι ,σ' ετσά σημείο
που εργώ, κατακαλόκαιρο και 'δρώνω μες το κρύο.
Μηναδάκη Μαρία ( Ασίτες )
Μπορεί να μη σε έβαλα ποτέ στην αγκαλιά μου
μα θα'σαι πάντα πεθυμιά σ'όλα τα όνειρά μου.
Δουρουντουδάκη Κατερίνα (Μυριοκέφαλα)
Κάθε δικιά σου πεθυμιά ,εμένα διαταγή μου
ετσά λογιώ χαράμισα για σένα στη ζωή μου.
Αρμένης Αλέκος (Αθήνα)
Κι αν είν' αρρώστεια αγιάτρευτη για με η πεθυμιά σου
σε μια στιγμή γιατρεύομαι σαν βρίσκομαι κοντά σου.
Κιουρτσιδάκη Νίκη (Μετόχια)
Έθαψα κάθε πεθυμιά που'χα για σένα νοιώσει
μα σ'είδα πάλι κι΄η καρδιά θέλει να τσ΄αναχώσει.
Δήμητρα (Ρέθυμνο)
Τση πεθυμιάς μου απότιστο άφησα το περβόλι
και μια χαρά δε θέρισα εις τη ζωή μου όλη.
Ξερός βλαστός η πεθυμιά ,φύλλο χλωρό δε βγάνει
η μοίρα μου σταλιά νερό στη ρίζα δε τζη βάνει.
Σγουράκης Βασίλης ( Παλιά Ρούματα)
Αρέσει μου στση πεθυμιάς τη σκέψη να ξεχνιούμε
πως σ' έχω λέει αγκαλιά και δεν παραπονούμαι.
Παπαδάκη Κωσταντίνα(Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Όσες κι' αν έχω πεθυμιές ποθαίνουν στη γ-καρδιά μου
γιατί ετσά προστάζει το η μοίρα η κακιά μου.
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς)
Είσ' η χωστή μου πεθυμιά και το γλυκιό μου κρίμα
ονειρεμένη αγκαλιά κ' ερωντικό μου πήμα*.
πήμα*= ποίημα
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Δεν είναι πως κατάλυσες όνειρα αθούς και νιότη
μια πεθυμιά δε μου' κανες χρόνε μου καταπότη.
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Αλυσοδένω τσι καημούς και τσ΄αετούς προφταίνω
στην πεθυμιά μου να σε δω στσι στράτες μου διαβαίνω.
Μπούτζουκα Μαρία ( Σχολή Ασωμάτων)
Όταν σε ειδα στ' όνειρο μια'τον' η πεθυμιά μου
να ξύπναγα να σε' βλεπα..δίπλα στην κοιμηθειά μου.
Η πεθυμιά μου γίνηκε στεριά χωρίς λιμάνι
και 'γινε ούλος ο ντουνιάς πόνος και δεν με βάνει.
Κοκογιαννάκη Εμμανουέλα
Η μια και μόνο πεθυμιά είναι να ζω για σένα
στον κόσμο δεν αγάπησα όσο εσέ κανένα.
Εγώ πονώ και συ γελάς και είν' η πεθυμιά μου
να 'ρθεις και συ στο χάλι μου να δεις τη καταντιά μου.
Χατζόπουλος.Ι.Δημήτριος ( Λείβαδος Ρεθύμνης)
Το πεθυμώ δε δύνεται κιανείς να μου το φέρει
την κεφαλή του χάροντα σε πλουμιστό πανιέρι.
Λευτέρης Σηφάκης (Αθήνα)
Μια πεθυμιά μες στη καρδιά έχω ζαμάνια θάψει
ώστε να ζω ένα λεφτό να σ' αγαπά μη πάψει.
Πολιτάκη Χαρούλα( Κάλυβος Μυλοποτάμου)
Μια πεθυμιά αμοναχή έχω και γω κρατήσει
να μη χαθεί η αγάπη μας ο κόσμος κι' αν βουλήσει.
Γεωργιλαδάκη Μάρω (Αθήνα )
Η πεθυμιά μου ανήμερο θεριό με πολεμάει
και στην αρένα του μυαλού χάνω γιατί νικάει.
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο)
Τη μοίρα μου παρακαλώ μια πεθυμιά να πέψει
εδά εις τα γεράματα μη με πολυπαιδέψει.
Σταμίρη Διονυσία (Ρέθυμνο)
Μια πεθυμιά τα χείλη μου κρυφά τη σιγοκαίει
φιλί ν΄αφήσω σε κορμί σ' αγρίμι π' όλο κλαίει.
Γαριπαντώνης (Νίβρυτος Ζαρός)
Την αγκαλιά σου πεθυμώ όμορφη μαυροφόρα
να πω και γω πως έζησα με τσι χαρές μια ώρα.
Γιώργος (Ρέθυμνο)
Μεγάλη το 'χα πεθυμιά στα όρη να ξεδώσω
και τσι ψυχής τη δύναμη να την ανανεώσω.
Xασουράκη Ειρήνη (Αθήνα)
Δείξε μου 'συ πως μ'αγαπάς και πράμα μη σε μέλει
τσ' αγάπης σου 'χα πεθυμιά 'πο μικιό κοπέλι.
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Ποτές δεν είχα πεθυμιές πιο πάνω από μένα
τα όνειρά μου ήτονε σεμνά και μετρημένα.
Επιμέλεια: Κατερίνα Βοτζάκη
