Μια θέση στην Κυβέρνηση έχει να συντονίζει,

τσι Βουλευτάδες κι Υπουργούς, μα ’κείνος μόνο βρίζει.

Φαίνεται δε φρουκάζουνται, σηκώνουν μπαϊράκι,

λέσι ντου : τα παράπονα να κάνεις στο Γιωργάκι.

Ο νους του παρασάλεψε, με το λαό τα βάνει,

με τσι χοντράδες που πετά, θα μασε κουζουλάνει.

Δεν έχει με τα ποιό μιλεί, κιανείς δεν τον αντέχει,

ο κόσμος ξεσηκώθηκε, μα ’κείνος πέρα βρέχει.

«Ούλοι μαζί τα φάγαμε» κι έτσα να μη μιλούμε,

λέει : να συνηθίσομε με ψίχουλα να ζούμε.

Μα φαίνεται ποιός έφαε και πήρενε το βάρος,

κόψε και κόψε, γλήγορα, θα μασε πάρει ο Χάρος.

Δεν έφτανενε τουτονά, είπε μας και «κοπρίτες»

κι απής το καταπιούμενε θα μασε πει κι αλήτες.

Κοπρίτες τον ψηφίσανε και τονε συντηρούνε,

μα τα κλεμμένα του λαού, ακόμη να τα βρούνε.

Κοπρίτες αν υπάρχουνε, είναι  αρχηκοπρίτης

και σε ντροπή μας τό ’χωμε νά ’ναι γαμπρός τση Κρήτης.

Σαν το γουρούνι θρέφεται, ποιός τονε κουλαντρίζει,

περίσσα τον πλερώνομε κι αυτός μας σκυλοβρίζει.

Βόθρος είναι το στόμα ντου κι όντε ντ’ ανοιγοκλείνει,

τη θάλασσα και τη στεριά βρωμίζει και μολύνει.

Ήρωες τσ’ Επανάστασης, αγωνιστές του γένους,

λέει : ο χοντροκέφαλος, ούλους «διεφθαρμένους».

Τούτο τ’ αγκριγιογούρουνο όποιος το συναντήσει,

εις το Δαφνί, στα γλήγορα, να πάει να το κλείσει.

Έτσιδα ’που μασε μιλεί πρέπει να του μιλούμε,

ήμπανα τον ζιγώξουνε κι εμείς ν ’απαλλαχτούμε.

Γενάρης 2011         Σταύρος  Φωτάκης