Πώς φτάσαμε στην αποζημίωση του παραχωρησιούχου για τις καθυστερήσεις στον ΒΟΑΚ - Τι κρύβεται πίσω από την πλημμελή εκπλήρωση υποχρεώσεων
Η γνωστή μέθοδος τού δεν απαντά επώνυμα ο αρμόδιος υπουργός, αλλά μέσω “πηγών, κύκλων, τετραγώνων, κ.λπ.” επιλέχθηκε και στα όσα έχουν αποκαλυφθεί και από την εφημερίδα "Νέα Κρήτη" και από το neakriti.gr για τον ΒΟΑΚ και το “μηχανάκι” με τις αποζημιώσεις των εργολάβων για τις σταλίες, με τις απαλλοτριώσεις να είναι στον “αέρα” και να καθυστερούν έτσι με υπαιτιότητα των υπηρεσιών οι εργασίες, “άκοπο” χρήμα δηλαδή για τους αναδόχους, με ό,τι συνεπάγεται αυτό ως “μοντέλο”, οι πληρωμές μελετών μόνο να ’ναι καλά και για το άλλο εμβληματικό έργο στην Κρήτη, το νέο διεθνές αεροδρόμιο και τα συνοδά του έργα.
Δε μας κάλυψε η απολογία των “πηγών” του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών για τις ανεκδιήγητες παλινωδίες των αποζημιώσεων στον ΒΟΑΚ.
Δεν πειστήκαμε για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί μας επαναλαμβάνουν αυτά που ήδη ξέραμε και ούτε ποτέ αμφισβητήσαμε.
Δεύτερον, γιατί προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις, χωρίς ουσιαστικές εξηγήσεις, αποτυπώνοντας ένα συλλογισμό κατά τον οποίο, αν και φαίνεται να επιτυγχάνεται ορθολογική μετάβαση στο συμπέρασμα, η μετάβαση στην πραγματικότητα δεν επιτυγχάνεται, εντέλει.
Πρόκειται για κλασική περίπτωση πλάνης, αλλά εμείς δε θα υπεισέλθουμε σε αυτή...
Και ας πάρουμε τους ισχυρισμούς, όπως αυτοί ετέθησαν από τις “πηγές”:
Καταρχάς, είναι γνωστό σε όλους ότι ο ΒΟΑΚ αποτελεί το μεγαλύτερο οδικό έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, με σημαντικές τεχνικές προκλήσεις και έργα σε διάφορα στάδια ωρίμανσης και υλοποίησης. Δε χρειαζόταν να μας το επιβεβαιώσουν οι πηγές του υπουργείου...
Επίσης, τα τμήματα του έργου μάς είναι ήδη γνωστά, δεν ήταν αυτό το πρόβλημά μας... Αν και ειδικά στο τμήμα “Παχιά Άμμος-Σητεία” έχουμε μία μεγάλη ένσταση. Για το τμήμα αυτό δεν υπήρχε, μας έλεγαν, χρηματοδότηση, ενώ, όπως φαίνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων, λεφτά υπάρχουν όταν πρόκειται να χρυσοπληρωθούν αποζημιώσεις για αμέλειες και καθυστερήσεις των κακομαθημένων παιδιών της Διοίκησης, που έχουν δικαίωμα στο λάθος, γιατί κάποιοι τους καλύπτουν, ίσως...
Εξάλλου, ούτε για τον νόμιμο λόγο ευθύνης του ελληνικού Δημοσίου στις αποζημιώσεις θα διαφωνήσουμε. Το ξέραμε ότι η αποζημίωση οφείλεται σε πλημμελή εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων του ελληνικού Δημοσίου.
Όσα ανέφερε και όσα παρέλειψε να πει το υπουργείο
Τι μας είπαν δηλαδή σχετικά οι “πηγές” του υπουργείου;
Ότι:
(α) Στο τμήμα “Νεάπολη-Άγιος Νικόλαος” έχουν αναγνωριστεί θετικές ζημίες ύψους περίπου 20 εκατ. ευρώ στον ανάδοχο, λόγω καθυστερήσεων στην απόδοση απαλλοτριωμένων χώρων και αρχαιολογικών ερευνών.
(β) Για το έργο “Χερσόνησος-Νεάπολη”, ο Ιδιωτικός Φορέας Σύμπραξης έχει καταθέσει απαίτηση ύψους 124 εκατ. ευρώ, η οποία σχετίζεται με απαλλοτριώσεις, αρχαιολογικές έρευνες και πρόσθετα τεχνικά ζητήματα.
Αυτά τα γνωρίζαμε ήδη.
Τι δε μας είπαν, όμως, οι πηγές του υπουργείου:
Δε μας εξήγησαν ποιος ευθύνεται για όλες αυτές τις καθυστερήσεις, παραλείψεις, ελλείψεις, ανωμαλίες στην εξέλιξη των συμβάσεων. Γιατί, η ευθύνη δεν είναι απρόσωπη, έχει ονοματεπώνυμα. Αυτό, όμως, οι “πηγές του υπουργείου” το προσπερνούν αβίαστα.
Να τους ενημερώσουμε λοιπόν, γιατί μπορεί να μην το ξέρουν, ότι στην περίπτωση των αποζημιώσεων του ΒΟΑΚ, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, ο νόμιμος λόγος ευθύνης και προϋπόθεση αποζημίωσης του αναδόχου είναι η παράβαση συμβατικών υποχρεώσεων του ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή αθέτηση συμβατικής υποχρέωσης που απορρέει από τη δικαιοπραξία (σύμβαση).
Μάλιστα, στην περίπτωση αυτή υπάρχει αυξημένη ευθύνη του ζημιώσαντος (ελληνικού Δημοσίου), αφού αυτό συνδεόταν ήδη με συμβατικό δεσμό προς τον ζημιωθέντα (ανάδοχο), που επέβαλε την ιδιαίτερη μέριμνα των οργάνων του υπουργείου να αποτρέψουν τη ζημία του αναδόχου.
Πώς προέκυψαν οι κυρώσεις για την πλημμελή εκπλήρωση των υποχρεώσεων
Το ξέραμε ότι η υπαιτιότητα του ελληνικού Δημοσίου τεκμαίρεται από τον νόμο. Και ότι μάλιστα ο ανάδοχος έχει νομική βάση να τα διεκδικήσει.
Δεν είχαμε ανάγκη να μας το επιβεβαιώσει καμία “πηγή” του υπουργείου Υποδομών.
Το θέμα είναι άλλο: Σε ποιον οφείλεται ο νόμιμος λόγος ευθύνης του Δημοσίου. Ποιος φταίει για την πλημμελή εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων του ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή.
Για το τμήμα “Νεάπολη-Άγιος Νικόλαος έχουν αναγνωριστεί ζημίες ύψους περίπου 20 εκατ. ευρώ, ενώ για το έργο “Χερσόνησος-Νεάπολη”, ο Ιδιωτικός Φορέας Σύμπραξης απαιτεί το ποσό των 124 εκατ. ευρώ
Αυτό περιμένουμε να μας διευκρινίσουν οι “πηγές” του υπουργείου. Ή ας εξηγήσουν, καλύτερα, στον πρωθυπουργό ποιοι τον έχουν φέρει σε θέση να απολογείται και πάλι για σφάλματα και παραλείψεις τους. Μόνο σε αυτόν ελπίζουμε πλέον για να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Επιπροσθέτως, οι “πηγές” του υπουργείου μάς επεσήμαναν πως τα ποσά αυτά αποτελούν αιτήματα των αναδόχων και όχι εγκεκριμένες αποζημιώσεις. Και ότι το τελικό ύψος των αποζημιώσεων θα προσδιοριστεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες, βάσει της νομοθεσίας και των συμβατικών προβλέψεων.
Όλοι το ξέραμε ότι οι απαιτήσεις του αναδόχου δεν έχουν ακόμη ικανοποιηθεί. Προφανώς, δεν είναι το θέμα μας αν η αποζημίωση του αναδόχου δεν είναι τετελεσμένη σήμερα, ενώ μπορεί να ικανοποιηθεί εντόκως στο μέλλον.
Το θέμα μας είναι ότι για το ποσό που θα περικόψουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, ο ανάδοχος θα προσφύγει στη διαιτησία, κι εκεί, που θα έχουν χαθεί και τα ίχνη, δε μας είπαν οι “πηγές” τι θα γίνει;
Και ρωτάμε τις “πηγές” του υπουργείου (αν ξέρουν) να μας πουν πόσες διαιτησίες έχουν γίνει στις Παραχωρήσεις, πόσα λεφτά έχει εισπράξει ο παραχωρησιούχος από αυτές και σε πόσες (αν υπάρχουν) περιπτώσεις έχει δικαιωθεί το ελληνικό Δημόσιο...
Όταν μας τα πουν όλα αυτά οι “πηγές”, τότε να κουνάνε το δάκτυλο και τότε να μιλάνε για σφάλματα που δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
Έτσι για να είμαστε όλοι στην ίδια σελίδα του βιβλίου.
Η επικράτηση των συμφερόντων
Δεν είναι δυνατόν τα κοινωνικά προβλήματα να μετασχηματίζονται σε τεχνικά προβλήματα, ως συνέπεια της ανόδου στην εξουσία μίας τεχνικο-γραφειοκρατικής τάξης ή ελίτ. Δε γίνεται η επιβίωσή μας να μετατρέπεται σε “υποθέσεις ρουτίνας” τεχνικού χαρακτήρα στη βάση μίας προϋποτιθέμενης πολιτικής συναίνεσης ως προς τη δράση των γραφειοκρατικών επιλογών, η οποία αποκρύπτει, βεβαίως, την ύπαρξη κυρίαρχων και υποτελών ομάδων στην κοινωνία, καθώς και τον αποκλεισμό των τελευταίων από τη λήψη αποφάσεων μέσα στην απρόσωπη γραφειοκρατία, που τελικά εξυπηρετεί τους κυρίαρχους του παιχνιδιού.
Γιατί θα πρέπει να είμαστε αφελείς για να παραβλέψουμε την επικράτηση συγκεκριμένων ομάδων συμφερόντων με πολύ μεγαλύτερη ικανότητα να προασπίζουν με επιτυχία τα συμφέροντά τους στην κατανομή των πόρων.
Όσο για το δημόσιο συμφέρον, που αναβλύζει από τις “πηγές του υπουργείου”, καλά θα κάνουν οι τελευταίες να δίνουν απαντήσεις στα ερωτήματα και να μην καταφεύγουν σε τακτικές ignoratio elenchi (Άγνοιας του ελέγχου), επιχειρηματολογώντας με άσχετα αναφορικά με το ζητούμενο (ελεγχόμενο).
Οι υπαίτιοι να πληρώσουν - Ο πρωθυπουργός υποχρεούται να ζητήσει εξηγήσεις
Γιατί αν αυτό γίνεται από άγνοια, είναι παραλογισμός, ενώ αν γίνεται σκοπίμως προκειμένου να αποφύγουν να τοποθετηθούν επί του ζητούμενου, είναι σόφισμα και σε κάθε περίπτωση δεν προστατεύει το δημόσιο συμφέρον.
Σύμφωνα με την αρχή της αιτιότητας, δε γίνεται να συμβαίνει κάτι που να μην οφείλεται σε κάποιο αίτιο.
Οι αποζημιώσεις των αναδόχων οφείλονται σε καθυστερήσεις των οργάνων του ελληνικού Δημοσίου.
Για τις καθυστερήσεις αυτές, για τα λάθη αυτά ποιος ευθύνεται; Και το βασικότερο: Ποιος θα πληρώσει;
Ο πρωθυπουργός αναμένουμε να ζητήσει εξηγήσεις και σύμφωνα με τον νόμο (που οι “πηγές” του υπουργείου επικαλούνται επιλεκτικά) να απαιτήσει πειθαρχικές και ποινικές διώξεις, αλλά και δημεύσεις περιουσιών των υπόλογων, όποιες ποδιές κι αν φιλάνε...
Για την ισότητα ενώπιον του νόμου.
Για την κοινωνική δικαιοσύνη με την έννοια της “αγαστής κοινωνίας”.
neakriti.gr
