390
 

Ο  πλησίον, εδώ τριγύρω, παντού,

 αναμένει, στις στιγμές της μοναξιάς του,

 ένα χέρι βοήθειας, μία λέξη αγάπης,

 ένα χαμόγελο ελπίδας, ένα φως!

391

 Αναμένει, για να ξεπεράσει τις θλίψεις,

 να νιώσει μια αγκαλιά συμπαράστασης,

 ένα άγγιγμα στο ώμο πατρικό,

 λίγη χαρά για να ξαναρχίσει.

392

Μια  αχτιδούλα να φωτίσει την ψυχή του,

 να μπορέσει να ορθωθεί ξανά,

 για να πορευτεί το δρόμο της ζωής,

 να του δοθεί ευκαιρία για έργο καλό.
 

393

Ο  πλησίον μας, ο άγνωστος,  ο ανώνυμος,

 μέρος της ζωή μας είναι, της ψυχής μας,

 ένα χρέος, μία ευθύνη αγάπης,

 για να δώσουμε αγάπη, σε κάθε πάσχοντα.

394

Αλήθεια, για σκεφτείτε το ,όλοι μας,

να πορευόμαστε, δίχως κανένα νόημα,

δίχως σκοπό ζωής, δίχως όραμα,

παραθεωρώντας, κάθε τι το καλό.

395

Να πορευόμαστε ψυχρά και κυνικά,

αδιαφορώντας για τα προβλήματα των άλλων,

κοιτώντας μόνο το εγώ, τον εαυτό μας,

κλείνοντας μάτια και αυτιά ,μπρος στον πόνο.

396

Φίλοι μου, ας  γίνουμε  μαθητές Χριστού !

και το ταλέντο μας, ας γίνει αγάπη !

βάρσαμο για τις ψυχές των θλιμμένων,

φως, για να μπορέσουν να πορευτούν.
 

397

Ότι μας δόθηκε, ας γίνει ουρανός ,

νερό, άρτος , συντροφιά, περίθαλψη,

ένας καλός λόγος, Θεϊκή παρηγοριά,

μια διαρκής βοήθεια προσφοράς !

398

Ένας ατελείωτος μαραθώνιος αγάπης ,

έχοντας μαζί μας τον  Χριστό !

ακολουθώντας τις ανηφοριές της ζωής

και διακονώντας κάθε άνθρωπο.

399

Αλήθεια ! υπάρχει πιο όμορφο!

να συμμερίζεσαι τον πόνο των άλλων,

τα βάσανά τους, τις θλίψεις τους,

τον κάθε τους  αναστεναγμό.
 

400

Τι πιο όμορφο να προσφέρεις,

να  παρηγορείς  αθόρυβα, ήσυχα,

να διακονείς στον πόνο των άλλων,

τον κάθε  πάσχοντα, τόσο ταπεινά !