Είμαστε συντετριμμένοι από τη βαθιά θλίψη που μας προκάλεσε ο αιώνιος αποχαιρετισμός της αγαπημένης μας Κωνσταντίνας Μπιρικάκη (Σύζυγος, Μητέρα και Γιαγιά), αλλά δεν ξεχνάμε ότι έχουμε κάποιες υποχρεώσεις που πρέπει να φροντίσουμε. Για να γίνει όμως αυτό, έπρεπε να περάσουν μερικές ημέρες περισυλλογής και ηρεμίας. Τώρα λοιπόν που έγινε το 40ήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής της αγαπημένης μας, αυτή η ώρα έφτασε.
Κάθε άνθρωπος έχει την αξία του, κάποιοι όμως ξεχωριστή, ίσως διότι δίνουν απλόχερα την αγάπη τους, όπως ήταν ο δικός μας άνθρωπος και αυτό αποδείχτηκε από την παρουσία πολύ κόσμου στην εξόδιο ακολουθία της. Από την παρουσία αυτή, νιώσαμε αγαλλίαση μέσα στη τεραστία λύπη μας. Τους ευχαριστούμε πολύ και τους ευχόμαστε να έχουν πάντα υγεία.
Η αναξιότητα των ταγών της πατρίδος μας, μας ανάγκασε να ψάξουμε να βρούμε την ελπίδα για το αύριο αλλού και την βρήκαμε στην Ολλανδία. Για αυτό οικογενειακά από το έτος 1963 έως και σήμερα την ονομάζουμε δεύτερη πατρίδα μας. Οι δημόσιες σχέσεις που διαχρονικά αναπτύξαμε, έκαναν τον κόσμο να έρθει κοντά μας σε αυτή τη δύσκολη ώρα, να μας τιμήσει και να μας δώσει κουράγιο. Πολλοί άνθρωποι συμμετείχαν στο πένθος μας, ιδιαίτερα από ξένες χώρες, όπως από Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία, Αγγλία, Δανία και Φιλανδία. Αρκετοί από αυτούς μάλιστα, τήρησαν απόλυτη πένθιμη περιβολή. Όσοι δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν έστειλαν συγκινητικές συλλυπητήριες επιστολές και στήριξη. Εμείς τους στείλαμε την αγάπη μας και τους ευχαριστούμε το ίδιο και αυτούς και τους ευχόμαστε υγεία.
Μπορεί η διαδικτυακή τεχνολογική εξέλιξη να χρησιμοποιείται ευρέως στην πληροφόρηση και στην επικοινωνία, όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτό που προσφέρει ο τοπικός τύπος, ο οποίος εκτός από την πληροφόρηση ξυπνά και ξεχασμένες υποχρεώσεις οι οποίες πολλές φορές είναι αναγκαίες. Η προσωπική εμπειρία μου επί αυτού ξεπερνά χρονικά τις τέσσερις δεκαετίες, στις οποίες διαβάζω ανελλιπώς κάθε μέρα τον δικό μας τοπικό τύπο, ο οποίος αρκετές φορές φιλοξενεί και δικά μου κείμενα. Επί της ευκαιρίας που μου δίνεται, θέλω με το παρόν μου κείμενο να ευχαριστήσω τους εκδότες όπως και τους απασχολούμενους δημοσιογράφους τους, που ευχαρίστως τα δημοσιεύουν. Ο τοπικός τύπος προσφέρει μια ιδιαίτερη και εξιδανικευμένη πληροφόρηση σε τέτοιο βαθμό, που η τεχνολογική διαδικτυακή εξέλιξη δεν δύναται να το πετύχει.
Ο τύπος το έτος 1980 είχε χαμηλή κίνηση και ξαφνικά με την ιδεολογική αλλαγή που συντελέστηκε το έτος 1981, οι συνδρομητές του αυξήθηκαν κατακόρυφα και πάρα πολλοί πολίτες, μάλιστα υψηλού πνευματικού επιπέδου, έγραφαν κείμενα προς δημοσίευση, αλλά δυστυχώς κάποια από αυτά ήταν επιλήψιμα και είχαν τη δυσμενή κατάληξη να πηγαίνουν στην δικαιοσύνη. Τους τελευταίους μήνες του παρόντος έτους, με βρήκαν αρκετά προβλήματα και η ενασχόληση μου με τον τοπικό τύπο με βοήθησε πολύ. Επίσης, ο ίδιος ο τοπικός τύπος μου στάθηκε αρωγός δημοσιεύοντας όλα μου τα κείμενα και τον ευχαριστώ πολύ από καρδιάς.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε το ιατρικό, νοσηλευτικό και το υπόλοιπο προσωπικό της κλινικής Ρεθύμνου «Ασκληπιός», στο οποίο νοσηλεύτηκε η αγαπημένη μας πριν μας αποχαιρετήσει. Όλοι τους ήταν άμεμπτοι και μας συμπαραστάθηκαν σαν να ήταν δικοί μας άνθρωποι. Σε αυτό το ιδιωτικό νοσηλευτικό ίδρυμα μας προσέφεραν ευρωπαϊκού επιπέδου εξυπηρέτηση και τους ευχαριστούμε πολύ.
