Το 2011 ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τον λαό να ξεφορτωθεί όλον αυτόν τον πολιτικό συρφετό και να αναλάβει την εξουσία. Μετά από 4 χρόνια, το 2015, όχι μόνο διεκδικούσε την εξουσία αλλά ήταν διατεθειμένος πλέον και να υποστεί σοβαρές προσωπικές αλλαγές στην ζωή του, προκειμένου να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Το σοκ της ανεκδιήγητης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα, πολιτική για την οποία ακόμα δεν έχει γραφτεί η ιστορία και πολλά μένουν να αποκαλυφθούν για την εξαγορά αυτής, οδήγησε σε μια πολιτική και κοινωνική απραξία ένα μέρος του λαού, ενώ ένα άλλο σε προσωπική κατάθλιψη και απομόνωση.
Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού πιστεύει πλέον ότι η μόνη διέξοδος είναι να δημιουργηθεί ένα κόμμα από τον λαό για τον λαό. Ή καλύτερα από τις κοινωνίες για τις κοινωνίες. Επιτυγχάνοντας έτσι ταυτόχρονα, τόσο την ικανοποίηση του αιτήματος μιας τυπικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας όπως αυτή έχει σταδιακά καθιερωθεί στον δυτικό κόσμο, όσο και ένα είδος νέου κοινοτισμού, πολιτικού συστήματος που προσεγγίζει καλύτερα την ιδιοσυγκρασία και πολιτική αντίληψη του Έλληνα διαχρονικά μέσα στους αιώνες. Η αλλαγή, σήμερα τουλάχιστον, θα έρθει μέσα από την αντιπροσωπευτική διαδικασία, δεν είναι κάτι καινοφανές αυτό. Το διαφορετικό θα μπορούσε να είναι, αν ο λαός ως ενιαίο σώμα επιλέξει και επιδιώξει, την υποχώρηση των κομματικών διαιρέσεων και στεγανών, με στόχο ένα βαθύ κράτος ή ένα συντεταγμένο κράτος, ας το ονοματίσει όπως θέλει ο αναγνώστης, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σε άλλες κρατικές οντότητες, από την εξ ανατολών ερντογανική γείτονα χώρα, έως την αυτοκρατορική τραμπική αμερικανική κοινοπολιτεία και την πτωχή, μα ίσως και όχι τόσο πτωχή, αλλά θωρακισμένη και ενδυναμωμένη Ρωσία.
Ωστόσο ο επιδιωκόμενος στόχος δεν επιτυγχάνεται αποκλειστικά από έναν μόνο δρόμο πάντοτε, αλλά υπάρχουν πολλοί εναλλακτικοί. Το ίδιο ισχύει και εδώ, στην ελληνική πολιτική πράξη και κοινωνική πραγματικότητα. Η ελληνική κοινωνία διαφέρει ριζικά τόσο από την αμερικανική, όσο και από κάθε άλλη. Το κράτος ως φορέας ισχύος διαμορφώνεται πάνω στις ανάγκες και τις δυνατότητες ενός εκάστου λαού. Το κράτος ως όπλο διαμόρφωσης παγκόσμιας γεωπολιτικής και ισχύος παύει να επιτελεί καθοριστικό ρόλο όταν οι ταγοί της εξουσίας του, όσοι ετάχθησαν να κρατούν τα πηδάλια της κρατικής μηχανής, αδυνατούν να συμπλεύσουν με το ιστορικό κεκτημένο της πατρίδας και το παγκόσμιο δυναμικά εξελισσόμενο κοσμοσύστημα. Η συνύπαρξη και αλληλεξάρτηση των εθνικών ή κοινωνικών κοσμοσυστημάτων με την συνισταμένη όλων αυτών, που διαμορφώνουν την παγκόσμια κίνηση προς τα εμπρός στον διάβα της ιστορίας, δε μπορεί παρά να είναι δυναμική και απολύτως αρμονική. Στα σημεία που αυτή η σχέση έχει ασυνέχειες παρατηρούνται τα ιστορικά γεγονότα που καταγράφονται και αναδιαμορφώνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα τις νέες συνθήκες. Η ελληνική κοινωνία με την σημερινή της υπόσταση και την θέση της στην παγκόσμια σκακιέρα δεν έχει πολλές επιλογές για να ενδυναμωθεί και να δημιουργήσει νέες συνθήκες προοπτικής και προόδου στον ελλαδικό χώρο.
Σε αυτό το πολιτικό κλίμα ήρθε να δει το φως της δημοσιότητας λίγες μέρες πριν η «Διακήρυξη των 91» που φιλοδοξούν να γίνουν πολλοί περισσότεροι. Πρόκειται για αναγνωρισμένες για τις ιδέες τους προσωπικότητες που όμως σφάλουν σε ένα βασικό σημείο. Στο ότι θεωρούν και το δήλωσαν και προ ημερών ευθαρσώς, ότι άλλα είναι τα πρόσωπα που μπορούν και πρέπει να στελεχώσουν την πολιτική ζωή και άλλα τα πρόσωπα που αποτελούν το σώμα των πολιτών και που θα εκλέγουν τα πρώτα. Αυτό με άλλα λόγια σημαίνει ότι έχουν μια πολύ συρρικνωμένη αντίληψη για το τι σημαίνει δημοκρατία και κοινοτισμός ως άξονας συναντίληψης και αυτοαντίληψης, συμπόρευσης και ύπαρξης στον χωροχρόνο.
Πώς γίνεται με παλιά υλικά να δημιουργήσεις το καινούριο που ονειρεύονται τα εκατομμύρια των Ελλήνων και των Ελληνίδων; Όλων αυτών που 15 χρόνια τώρα κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία, είτε εκλογική είναι αυτή, είτε δημοσκοπική, είτε ενεργούς δραστηριότητας, διατρανώνουν σε συντριπτικά ποσοστά και δραστήρια παρεμβατική συμμετοχή την ανάγκη τους και την απαίτησή τους για περισσότερη δικαιοσύνη, δημοκρατία και αξιοκρατία. Για περισσότερη αξιοπρέπεια στο διεθνές γίγνεσθαι και περισσότερο πατριωτισμό, που πλέον οι αναφορές σε αυτόν έχουν καταστεί είδος υπό εξαφάνιση, ακριβώς το ίδιο όπως έχει περιέλθει στην κατάσταση αυτή και η γεννητικότητα του ελληνικού γένους. Πώς γίνεται να δημιουργήσεις την αλλαγή με όχι απλώς παλιά υλικά (βλ. Σαμαράς και Τσίπρας), αλλά κυρίως με μνημονιακά υλικά, με πολιτικούς και πολιτικές που έχουν φέρει την ελληνική κοινωνία, την εθνική οικονομία και την διπλωματική και γεωπολιτική μας ισχύ, στο χείλος του γκρεμού; Απλά, δεν γίνεται.
Μια κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά ή άλλον φθαρμένο και μνημονιακό πολιτικό θα λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα αμαρτήματα του Μητσοτάκη, των κυβερνήσεών του και κάθε άλλου πολιτικού απατεώνα, όταν αργά ή γρήγορα αποκαλυφθούν τα πεπραγμένα τους από τους εισαγγελείς του άμεσου και του απώτερου μέλλοντος. Στην κυριολεξία δηλαδή ο Σαμαράς ως απροσδόκητος ηγέτης της νέας κίνησης των 91, θα λειτουργήσει ως Σιλωάμ (που θα πει στα εβραϊκά Απεσταλμένος) προκειμένου να διασώσει για το Σύστημα ότι διασώζεται από το κυνήγι των εισαγγελέων και των δικαστών που βρίσκεται από ότι δείχνουν τα πράγματα μόνο στην αρχή του. Από όμορφα και μεγάλα λόγια, γραπτά και προφορικά, έχουμε πια χορτάσει ως ελληνική κοινωνία. Δε το έχουν καταλάβει οι 91; Δεν κατάλαβαν ότι δε χρειαζόμαστε άλλα λόγια, αλλά ρηξικέλευθες πράξεις; Δεν έχουν καταλάβει ότι άλλα ζητά η ελληνική κοινωνία; Ότι τα όνειρα της δε μπορούν να εγκλωβιστούν σε έναν Σαμαρά ή ακόμα χειρότερα σε έναν Τσίπρα;
Αλλά αν επιμένουν στην αρχική τους πρόταση οι 91, ας συμβάλλουν στην ανάληψη της εξουσίας για ένα συγκεκριμένο μικρό χρονικό διάστημα με συγκεκριμένο σκοπό από μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και ειδικού σκοπού. Κάποιες από τις ενέργειες που αυτή η κυβέρνηση θα έπρεπε να ήταν επιφορτισμένη να επιτελέσει θα ήταν να οδηγήσει στην δικαιοσύνη για την παραδειγματική τιμωρία όσους ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα, να ψηφίσει άμεσα νέο εκλογικό νόμο απλής αναλογικής, να καταργήσει την υπουργική και βουλευτική ασυλία για ποινικά αδικήματα, να θεσπίσει τρόπους άμεσης εμπλοκής των πολιτών στην πολιτική πράξη (με τη συμμετοχή τους σε επιτροπές, δημοσκοπήσεις που θα λαμβάνονται υπόψη από την κυβέρνηση, θέσπιση υποχρεωτικής συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες με επιβολή προστίμων μέσω της ΑΑΔΕ σε όσους δεν ψηφίζουν και με προνόμια σε όσους συμμετέχουν στις όλες διαδικασίες του δημοκρατικού αντιπροσωπευτικού προς ώρας πολιτεύματος), να συμβάλλει στην ολική και πλήρη διαλεύκανση από ομάδα εισαγγελικών λειτουργών της ακραία σκοτεινής υπόθεσης του εγκλήματος των Τεμπών, να προωθήσει την άμεση ανασύνταξη των ενόπλων δυνάμεων (αμυντικών και επιθετικών) στον ανατολικό τομέα της χώρας και την παρουσία μας στην ανατολική Μεσόγειο, να προχωρήσει σε μια σειρά ενεργειών, όπως στην ανακήρυξη της ελληνοκυπριακής ΑΟΖ και την επέκταση των χωρικών υδάτων μας και της κυριαρχίας μας στα δώδεκα μίλια παντού στην χώρα, στην χωροθέτηση θαλάσσιων πάρκων, στην άμεση εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης, στην προστασία των ελληνικών και χριστιανικών πληθυσμών στα γειτονικά και εμπόλεμα κράτη, στην παροχή χειροπιαστών κινήτρων στις τρίτεκνες και στις πολύτεκνες οικογένειες, να ενεργοποιήσει προγράμματα οικιστικής και εμπορικής δραστηριότητας στα νησιά κυρίως της παραμεθορίου γραμμής, να σταματήσει άμεσα την δυνατότητα αγοράς κατοικιών από τούρκους στην ελληνική επικράτεια και να απαιτήσει να αναλάβουν την αστυνόμευση της Ίμβρου και της Τενέδου Έλληνες Χριστιανοί υπήκοοι, όπως προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις. Πράγματι όλα αυτά μπορεί να τα κάνει ο Σαμαράς ή ο Καραμανλής, και νομίζουμε ότι έξι μήνες είναι πάρα πολύς χρόνος για να τα δρομολογήσουν και να οδηγηθούμε έπειτα με νέα πρόσωπα σε νέα εκλογική διαδικασία με λίστα, για την ανάδειξη αντιπροσώπων του λαού και την επιβεβλημένη πλέον εδώ και καιρό, αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας από συντακτική εθνοσυνέλευση. Στη συνέχεια μπορούν να παραμείνουν αυτά τα παλιά στελέχη ως σύμβουλοι των νέων προσώπων ή ως ειδικοί απεσταλμένοι σε αποστολές στο εξωτερικό ή στην ομογένεια, την οποία επίσης οφείλουμε να ενεργοποιήσουμε, κι η οποία έχει μεγάλη αριθμητική και ουσιαστική ισχύ στις κοινωνίες που δραστηριοποιείται.
Αλλά για να επανέλθουμε στην πραγματικότητα. Δυστυχώς όλα αυτά είναι δοκιμασμένες λύσεις που δεν δούλεψαν στο παρελθόν, ούτε πρόκειται να δουλέψουν. Καμιά τέτοια κυβέρνηση δε πρόκειται να έρθει υπό αυτές τις συνθήκες. Η προτεινόμενη «λύση» των 91, όχι απλά θα είναι μια από τα ίδια, αλλά θα είναι εκείνη που θα φέρει την τελική λύση στην ελληνική κοινωνία μέσα από την ολική καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων, την μετατροπή όλης της χώρας σε ζώνη ελεύθερου εμπορίου και κυρίως ζώνη μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις όσων αναλάβουν. Δεν αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνεια των προθέσεων και των λόγων που διατυπώνουν οι 91, αμφιβάλλουμε όμως για την αποτελεσματικότητα των προτάσεών τους.
Ο κ. Μελετόπουλος είναι λογικό να νοιώθει ανασφαλής να αναλάβει τα ηνία της χώρας και είναι σωστό αυτό. Ένας καθηγητής, όπως και ένας δικηγόρος, ένας φυσικός, ένας ποιητής, ένας χημικός μηχανικός, ένας οποιοσδήποτε μόνος του δε μπορεί να διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Μπορούν όμως όλοι αυτοί οι 91 να συμβάλουν, με την ισχύ που έχουν ως προσωπικότητες, στην λειτουργία του πολιτικού συστήματος και των τριών εξουσιών του κράτους προς το δημοκρατικότερο. Είναι τόσο ολιγαρχικοί οι θεσμοί και η λειτουργία τους στην πατρίδα μας, που υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν για τον κ. Μάζη και τους λοιπούς συν-υπογράφοντες, κατά τα άλλα σπουδαίους επιστήμονες, διακεκριμένους άνδρες και πολύτιμες μονάδες της πατρίδας, προς αυτόν τον σκοπό.
Η ελληνική κοινωνία ζητά κυβέρνηση εθνικής ενότητας, υπερκομματική και αχρωμάτιστη, ως εκ τούτου αναγκαστικά αυτή πολιτικά θα κινείται στον ευρύτερο κεντρώο δημοκρατικό χώρο, με εθνικό και πατριωτικό προσανατολισμό και με αδιαμφισβήτητα δείγματα δοκιμασμένου πατριωτισμού και διάθεσης να παλέψει στα πεδία των διπλωματικών και όχι μόνο μαχών για αποκατάσταση του διεθνούς κύρους της χώρας στα Βαλκάνια, την ανατολική Μεσόγειο, την ευρύτερη Μέση Ανατολή και την δημιουργία διακρατικών σχέσεων με ανερχόμενες δυνάμεις όπως είναι η φίλη Κίνα, αλλά και άλλες όπως η Ινδία. Ζητά ο ελληνικός λαός επιτέλους το εγκάθετο Υπουργείο Εξωτερικών να αφήσει το Διπλωματικό Σώμα να λειτουργήσει βάσει της εκπαίδευσης και του όρκου του. Ζητά οι εγκατεστημένες καταχρηστικά αμερικανικές βάσεις να φέρουν έστω απτά ανταλλάγματα στη χώρα, ασφάλειας και προοπτικής μαζικών οικονομικών συνεργασιών με τις ΗΠΑ, ενέργειες που θα έρθουν να κλειδώσουν με παράλληλες ενέργειες της Ελλάδας για παραγωγική ανασυγκρότηση.
Η ελληνική κοινωνία δεν έχει ανάγκη και κυρίως δεν μπορεί να στηρίξει πρόσωπα που έχουν δώσει δείγματα γραφής 50 χρόνια τώρα. Πραγματικά προκαλεί από τη μια γέλωτα και από την άλλη μεγάλο προβληματισμό στην ελληνική κοινωνία το γεγονός ότι ναι μεν το κείμενο των 91 είναι ένα κείμενο που μπορούν σχεδόν όλοι οι Έλληνες να το προσυπογράψουν και να βρουν ότι κινείται σε λογικά, τίμια και αναγκαία πλαίσια, αλλά από την άλλη που μέλη των 91 σε δηλώσεις τους τις τελευταίες ημέρες επανειλημμένα δείχνουν ως τον μόνον ικανό ηγέτη αυτή τη στιγμή τον Σαμαρά. Δεν πείθουν για την ώρα, πώς θα τα καταφέρουν σε μια προοπτική εφαρμοζόμενης πολιτικής, με τους ίδιους κι απαράλλακτους σάπιους θεσμούς και την ίδια ολιγαρχία του αντιπροσωπευτικού συστήματος όπου θεωρεί το κράτος ιδιοκτησία του και με τους πολίτες να μην μετέχουν με σχεδόν κανέναν τρόπο στην διακυβέρνηση.
Όσο οι πολίτες δεν αποφασίζουμε να ασχοληθούμε οι ίδιοι με την πολιτική πράξη και αφήνουμε άλλους να καπηλεύονται τις ζωές μας, τόσο θα γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων κινήσεων που θα προκαλούν το γενικό αίσθημα και εν τέλει θα διαμορφώνουν μια ελληνική κοινωνία, ακόμα περισσότερο προβληματισμένη και αδύναμη. Πραγματικά θα περίμενε κανείς πολλά περισσότερα από τόσα λαμπρά στελέχη της ελληνικής πολιτικής ζωής. Γιατί μάλλον δε γνωρίζουν ότι ήδη είναι πολιτικοί και όχι απλοί πολίτες, όπως όλοι μας άλλωστε, όσο κι αν δηλώνουν το αντίθετο.
