Η μουριά είναι αγγειόσπερμα δικότυλο φυτό, το οποίο ανήκει στην τάξη των Κνιδωδών και την οικογένεια των Μορεοειδών, με δέκα είδη φυλλοβόλων δένδρων, αλλά και θάμνων
Στην Ελλάδα καλλιεργήθηκε εντατικά από οικογένειες Μικρασιατών που γνώριζαν την τέχνη της σηροτροφίας
Καταγωγή και μορφολογία
Ιθαγενές φυτό της Βόρειας Αμερικής και της Ασίας. Τα φύλλα της είναι δικτυωτά μεγάλα σε σχήμα καρδιάς. Τα άνθη της είναι μονογενή, με πολύ απλό περίγραμμα. Ο καρπός της μουριάς είναι το γνωστό μούρο
Τα σπουδαιότερα είδη
- Η λευκή μουριά(Μορέα η λευκή) ή κοινή μουριά ή συκαμινιά
Έχει λευκούς και μερικές φορές κόκκινους καρπούς. Καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις στην Κίνα κυρίως για τα φύλλα της που δίνονται τροφή στους μεταξοσκώληκες και για την καλή ποιότητας ξυλεία που παράγει. Πρέπει να σημειώσουμε ότι σπάνια βρίσκεις αυλή εκεί κάποιου σπιτιού, χωρίς μια μουριά. Φτάνει σε ύψος τα 15 μέτρα και τα κλαδιά της απλώνονται αρκετά, ο δε φλοιός της είναι χρώματος γκρίζου. Αφού εγκλιματίστηκε στην Ευρώπη, έφτασε τον 12ο αιώνα μ.χ και μάλιστα υπάρχει υπάρχει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος
Λόγω της ανάπτυξης της και της έκτασης του φυλλώματος, δίνει πλούσια σκιά
- Η μαύρη μουριά(Μορέα η μέλαινα)
Έχει καταγωγή το Ιράν και φτάνει σε ύψος τα 10 μέτρα. Είναι το πιο κοινό είδος μουριάς και εξαπλώθηκε παγκοσμίως πολύ γρήγορα. Μάλιστα από τον 15ο αιώνα μ.χ την καλλιεργούσαν στην Ιταλία και τα φύλλα της δίνονταν τροφή στους μεταξοσκώληκες, όμως τα φύλλα της λευκής μουριάς θεωρούνταν σαν καλλίτερη τροφή και γρήγορα αντικαταστάθηκε από αυτή. Καλλιεργείται κυρίως για τον καρπό της που είναι ο πιο νόστιμος από όλα τα είδη
Η ξυλεία της επειδή είναι καλής ποιότητας και εύκολα επεξεργάσιμη χρησιμοποιείται στην κατασκευή αγροτικών εργαλείων, στην επιπλοποιία, και στην κατασκευή βαρελιών
-Η κόκκινη μουριά( Μορέα η ερυθρά)
Είναι δέντρο που μπορεί να φθάσει και να ξεπεράσει και τα 20 μέτρα σε ύψος. Καλλιεργείται για τους καρπούς της και την ξυλεία της
- Η ρώσικη μουριά(Μορέα η ταταρική)
Ανήκει στο ίδιο είδος με τη λευκή , όμως είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες. Απαντάται σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ευρώπης
- Η Μορέα η αφρικανική
Το υψηλότερο είδος μουριάς που μπορεί να φτάσει τα 30 μέτρα ύψος και βρίσκεται σε περιοχές της Κεντρικής Αφρικής. Δίνει πλούσια σκιά και καλής ποιότητας ξυλεία, γνωστή με την ονομασία ντιφού. Βαρύ σκληρό και πολύ ανθεκτικό ξύλο, χρησιμοποιείται στην κατασκευή πατωμάτων άριστης ποιότητας, στις οικοδομές, στην κατασκευή ξύλινων παιχνιδιών και ξυλόγλυπτων
Υπάρχουν και άλλες ποικιλίες που δεν παράγουν καθόλου καρπούς(στείρες) και χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για καλλωπιστικούς σκοπούς σε δρόμους, πάρκα κ.λ.π. Διακρίνονται από τα υπερμεγέθη φύλλα τους και είναι διαδεδομένα και στην Ελλάδα
Ονομασίες
Στην Κρήτη η μουριά λέγεται μουρνιά, στην Άρτα σκαμνιά, στην Κύπρο, την Ικαρία και στη Χίο συκαμνιά. Στην Χαλκιδική συνηθίζουν να αποκαλούν τα δέντρα της μουριάς Μπαμπουσκιές
Διατροφικά οφέλη -Θρεπτική αξία
Πέραν της σηροτροφίας η μουριά χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες κυρίως της Ανατολικής Ασίας για τροφή αγροτικών ζώων, αλλά και για τον άνθρωπο, λόγω της υψηλής πρωτεϊνικής συγκέντρωσης, των αμινοξέων, της βιταμίνηςC, την συγκέντρωση μεταλλικών όπως σιδήρου,ασβεστίου, καλίου,νατρίου και της καλής γευστικότητας της. Αλλά και στις Μεσογειακές χώρες Ιταλία, Γαλλία, Ελλάδα είναι μια θρεπτική και γευστική διατροφή φρούτου.
Η κατανάλωση των καρπών της μουριάς (μούρων),μπορεί να βοηθήσει τη μείωση της χοληστερόλης, του σακχάρου και του κινδύνου του καρκίνου
Η κατανάλωση τους πρέπει να είναι άμεση, αν θέλει κανείς να τα γευτή και να τα απολαύσει .
