ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Παιδιά, καλή σας μέρα! Μια και είστε παιδιά από όλο τον κόσμο, θα ήθελα μα σας κάνω μια σημαντική ανακοίνωση...Λοιπόν, από σήμερα ο υπολογιστής ...Προσέχτε ! Ναι ο υπολογιστής θα μείνει σε καραντίνα !
ΠΑΙΔΙΑ (Γέλια ) : Δηλαδή,κύριε,έχει κολλήσει κορονοϊό...
ΔΑΣΚΑΛΟΣ(Σοβαρά) : Μιλάμε σοβαρά ! Ναι ,για δύο εβδομάδες από σήμερα θα μείνει κλειστός.
ΠΑΙΔΙΑ : Μα γιατί...γιατί έτσι...και τι φταίμε εμείς...Άκου καραντίνα ο υπολογιστάκος...Α! Ναι! και το τάμπλετ και το κινητάκι μας;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Διαμαρτύρεται ότι τον κουράζετε...ότι τον ταλαιπωρείτε ...Αλήθεια, πως να σας το πώ...όλα νεύρα είναι και δεν αλλάζει την απόφαση του και τον δικαιολογώ. Βέβαια,ίσως φταίτε κι εσείς...
ΠΑΙΔΙΑ (Με αγανάκτηση) : Μα τι λέει...μηχάνημα είναι και μας κάνει και μάθημα...ίσως οι βίδες του να φταίνε...(αρχίζουν να γελάνε δυνατά).
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Παιδιά,αφήστε τα αυτά και ο υπολογιστής ξέρει τι λέει. Το παρακάνατε και δεν ακούτε τους γονείς σας,ούτε είστε επιμελείς με τα μαθήματά σας.
ΠΑΙΔΙΑ (Πολλές φωνές) : Δεν είναι αλήθεια...
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Εγώ σας λέω ότι ο υπολογιστής δεν ανοίγει και μένει σε καραντίνα.
ΠΑΙΔΙΑ (Προβληματισμένα) : Και τι θα κάνουμε τώρα...να μη βλέπουμε καθόλου,ούτε ένα παιγνιδάκι να παίζουμε;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Παιδια ! Καραντίνα, σημαίνει άρρωστος και πρέπει να μένει και μόνος για να ξεκουραστεί και λίγο...Όμως,ζητά να κάνει μια συμφωνία μαζί σας!
ΠΑΙΔΙΑ : Συμφωνία...δηλαδή...
ΔΑΣΚΑΛΟΣ : Μου είπε, θα βλέπετε μόνο μια ώρα κάθε κάθε τρεις μέρες. Τι λέτε...συμφωνείτε;
ΠΑΙΔΙΑ (αγανακτισμένα) : Μα αυτό είναι τρελό! άκου κάθε τρεις μέρες ...
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Αυτό ζητάει. … Α! ναι και κάτι ακόμα, όχι παιγνίδια, που φοβίζουν και όσα σας κάνουν κακό...διαφορετικά θα σταματάει μόνος του.
ΠΑΙΔΙΑ (Φωνές) : Δεν είναι καλά, τι λέει...τρελάθηκε ο κύριος υπολογιστής.
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Εμπρός σας ακούω... και κάτι άλλο. Θα ρωτάτε τους γονείς σας για να ξέρουν πότε θα τον χρησιμοποιήσετε
ΠΑΙΔΙΑ : (Πολλές φωνές – αγανάκτηση και κάπου ακούγονται κλάματα) .
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Σας ακούω...γιατί ο υπολογιστής θα κλείσει γρήγορα.
ΠΑΙΔΙΑ (Ησυχία) : Κοιτάζονται στα μάτια κι αρχίζουν να συζητάνε...Κι απ΄ότι φαίνεται επέλεξαν ένα αρχηγό για να μιλήσει...
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Σας ακούω...αποφασίστε γρήγορα.
ΠΑΙΔΙΑ (Αναστατωμένα και ο αρχηγός τους μιλάει) : Περιμένετε λίγο, σας παρακαλούμε πείτε του να περιμένει...
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: (Πολύ σοβαρά) : Μου είπε ότι σας δίνει άλλα δέκα λεπτά τη μέρα. Οπότε ,κάθε τρεις μέρες θα βλέπετε μια ώρα και δέκα λεπτά. Ευχαριστημένοι τώρα!
ΠΑΙΔΙΑ : Απαντάνε καταφατικά, ενώ ο υπολογιστής αρχίζει να μετράει...ΔΈΚΑ, ΕΝΝΈΑ, ΟΚΤΏ, ΕΠΤΆ, ,ΈΞΙ, ΠΈΝΤΕ, ΤΈΣΣΕΡΑ ,ΤΡΊΑ ,ΔΥΟ. ..
ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Λυπάμαι ! Ο χρόνος τελειώνει...
ΠΑΙΔΙΑ (Πολύ δυνατές φωνές): ΕΝΤΆΞΕΙ ! ΣΥΜΦΩΝΟΎΜΕ!!!
Ακούγεται το κλείσιμο του υπολογιστή κι ο αρχηγός τους αρχίζει να τραγουδάει και μαζί του όλα τα παιδιά του κόσμου!
Όλα τα παιδιά του κόσμου !
Η αγάπη του κόσμου, τα παιδιά !
το φως, η χαρά , η ελπίδα,
κι η φύση μαζί τους,όλο στολίδια,
γιομίζει με ελπίδα κάθε καρδιά !
Ένα αφιέρωμα για τους γονείς,
μια μικρή προσφορά για τα παιδιά ,που στην εποχή μας ,
προσπαθούν σε ένα δύσκολο περιβάλλον.
