Το βιός μας... μάνα μου! όλο το βιός μας !

σε μία στιγμή... να χάνεται στην καταχνιά ,

σαν παιχνιδάκι, που το ζεις στο όνειρό μας ,

στις λάσπες ,στα νερά, στη λησμονιά.

Οι ουρανοί πλημμύρισαν τη γη μας

και σκέπασαν το χώμα ,τη ζωή μας ,

κάθε ανθάκι, μόχθος ,η πνοή μας,

γίναν αδέλφια,με το δάκρυ ,τη φωνή μας .

Το βιό μας...μάνα μου,προσεύχου!

να φύγουν τα νερά,η γη ν΄ανθίσει

να κιτρινίσει πάλι ο κάμπος, να ροδίσει.

Να ξαναρχίσουν μελωδίες και βελάσματα,

καινούργιες προσευχές ελπιδοφόρες,

για να γεμίσουμε ελπίδες καρποφόρες.

Προσεύχου,μάνα μου,προσεύχου !

να φύγει κάθε θλίψη απ΄την καρδιά μας,

το φως να λαμπυρίσει στη ματιά μας !

Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ σου στέλνω,

να το στολίσεις ,μάνα μου, μ΄όλους που πονούν

και δώρισέ το ! σ΄αυτούς που συμπονούν !